ให้เปรียบเทียบกูนึกถึงไอ้เรื่องประมาณว่า
นักปราชญ์ชาวจีนท่านหนึ่ง ได้เขียนจดหมายถึงอดีตลูกศิษย์ที่ไปทำงานปกครองเมืองแห่งหนึ่ง ด้วยเหตุเขียนในยามมืด จึงได้บอกลูกศิษย์ข้างตัว ให้ชูเทียนสูงขึ้น
ระหว่างนั้นมือของอาจารย์ก็ดันเขียนลงไปในจดหมายด้วยว่า ชูเทียน โดยไม่รู้ตัว
(True story. กูก็เคยวะ)
ต่อมา เจ้าเมืองที่รับจม.จาก อ. ก็งงว่าสื่อถึงอะไรในคำนั้นเลยระดม กุณซือ มาตีความกันยกใหญ่
จนสรุปว่าให้ปกครองเมืองด้วยคุณธรรม เชิดชูคนดี บลาๆๆบ้านเมืองรุ่งเรือง
หลังจากนั้นเจ้าเมืองก็ส่งคนไปขอบคุณที่อ.ชี้แนะ
ส่วน อ. ก็แอบงงเงียบๆ กูเขียนไปตอนไหนวะ