ควยบังยี
Last posted
Total of 1000 posts
ควยบังยี
ชั่วโมงนี้ยังมีคนอ่านซอคเกอร์รายวันอีกรึวะ
มึงอ่านทางเนทยังเร็วกว่าเลย เชี่ย เหมือนอ่านมังกะในเนทนั่นแหละ
ทั้งนอกเรื่องและในเรื่อง
ปีนี้เมืองทองประกาศงบทำทีม 300 ล้านเลยนะ
แต่ SCG มาคุมใช้จ่ายเงินว่ะ ไซฟ่อนเงินสปอนเซอร์ออกมาทำธุรกิจอื่นไม่ได้แล้ว
คุมหมดทุกอย่าง คุมกระทั่งรายจ่ายค่าตัวค่าซื้อนักบอล
ปีนี้ครบสัญญา SCG ด้วย ถ้าไม่ได้สักแชมป์ อาจจะไม่ต่อสัญญา
กูว่าสยามเองอาจจะไม่อยากทำต่อแล้วเหมือนกัน บอลสมัยนี้ลงทุนเยอะกว่าแต่ก่อนมาก
ดูละกันสยามมันจะเลือกทีมเมืองทองหรือ SICL
ได้บังยียักยอกมาฟอกเงินซะเยอะ
พอบังยีโดนถีบที แม่งเค้าเป๋ลามมาเครือการ์ตูนนิยายเลยเหรอวะ
เก็บไว้คุยในกระทู้บอลมั่ง ร้างชิบหาย
ในเฟสของ sicl มันบอกว่างานหนังสือที่ผ่านมา มันก็ขายได้ดีอยู่ แต่ยอดขายอันดับหนึ่งของมันดันเป็น นิยายexe ว่ะ
เจอแบบนี้กุก็เดาทิศทางของไลน์นี้ต่อไม่ถูกเหมือนกัน ว่าบริษัทมันจะเอายังไง ไอ้เหี้ย ก็ดูนิยายยุ่นมันดิ เป็นแบบ tie in กับมังกะเกือบทั้งนั้น
GJ BU กู๊ดจ๊อบชมรมปริศนากับวันป่วนๆ เล่ม 2 ออก 2014
เล่ม 3 when?
มันคือเหตุผลที่ออกแต่เล่ม 1 สินะ
ถถถถถถถถถถ (กูข้ามค่ายเฉยเลย)
แต่จากการซื้อมาแล้ว (แบบโง่ๆ) ทำให้รู้ว่ากูจะไม่ซื้อ LN ดัดแปลงจากการ์ตูนไทยอีก แมางกากมาก ปล่อยมุกแปก 80-90% ของเนื้อเรื่อง (กูอ่านบทเดียวแล้ววางลงเลย)
มันจะอุดมไปด้วยเรื่องทำนองผู้กล้าโล่รึเปล่าวะ....
http://www.crunchyroll.com/anime-news/2015/12/15/kadokawa-launches-novel-zero-publication-label
文句の付けようがないラブコメ
Monku no Tsukeyou ga Nai Rabukome
— และโลกใบนี้ก็ถูกสร้างขึ้นใหม่
"ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันคือพระเจ้า"
ในโลกนี้มีพระเจ้าอยู่ พระเจ้าผู้ที่มีชีวิตอยู่มากว่าพันปี ผู้ที่ปรากฎตัวในรูปร่างของเด็กหญิงสาว ผู้ชื่นชอบการสูบซิการ์และการดื่มเหล้า พระเจ้าพูดประโยคนั้นขึ้นมาต่อ คิริชิมะ ยูกิ — เด็กหนุ่มผู้ยืนอยู่ต่อหน้าเธอในแมนชั่นใกล้ทางรถไฟสายโซบุ — ต่อเด็กหนุ่มผู้ถูกเลือกให้เป็นเครื่องสังเวยของเธอตั้งแต่วินาทีที่เขาลืมตาขึ้นมาดูโลก
"อย่างที่รู้กันดี ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าจะเป็นของของฉัน"
ในโลกนี้มีพระเจ้าอยู่ ในทุกๆ หลายปี จะมีผู้ถูกเลือกหนึ่งคนโดยสึคุโมะคิคังให้เป็นเครื่องสังเวยแก่พระเจ้าแลกกับคำปราถนาใดๆ ก็ได้ 1 ข้อ ไม่เกี่ยงว่าจะเป็นฐานะ เงินทอง อำนาจ ใดๆ ก็ตาม — เว้นแต่อิสระภาพของผู้ถูกสังเวย — คิริชิมะ ยูกิ ก็เป็นเครื่องสังเวยของยุคนี้ ต่อหน้าพระเจ้าในรูปเด็กหญิงสาว — คานารุซาว่า เซไค — ผู้ที่เขาเพิ่งเผชิญหน้าเป็นครั้งแรก ยูกิก็เอ่ยปากคำขอของเขาขึ้น
"คุณคานารุซาว่า เซไค จะแต่งงานกับผมได้ไหมครับ"
"ด้วยความยินดี ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ"
และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของละครรักที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ อันที่ไม่มีผู้ใดจะสามารถตำหนิได้ —
เรื่องนี้เป็นไลท์โนเวลที่โดยส่วนตัวคิดว่าผิดคาดในหลายๆ อย่าง ครั้งแรกที่เห็นชื่อเรื่องรู้สึกว่าคนแต่งช่างกล้าตั้งชื่อเรื่องแบบนี้นะ ("เลิฟคอเมดี้อันไร้ที่ติ") แต่ภาพบนปกกลับให้บรรยากาศผิดไปกับชื่อเรื่อง หลังจากได้อ่านดู เนื้อหาก็ผิดคาดในหลายๆ ความหมายอีกเหมือนกัน เพราะทั้งๆ ที่ชื่อเลิฟคอเมดี้ แต่กลับเป็นนิยายที่อ่านจบแต่ละบทใหญ่แล้วจะรู้สึกแย่มากถึงมากที่สุด…
เรื่องนี้มีตัวละครชายเพียงแค่พระเอกคนเดียว ตัวละครหญิงเกือบทุกคนที่อยู่ในเรื่องชอบพระเอกในแง่ใดแง่หนึ่ง แต่ในขณะเดียวกันก็สามารถพูดได้เต็มปากว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ฮาเรม เพราะพวกเธอทั้งสองคน (นอกจากนางเอก) อยู่ในฐานะเพื่อนสนิทและในฐานะน้องสาว แนวเขียนของเรื่องนี้มีการลบตัวละครประกอบทั้งหมดทิ้ง ทำให้ทั้งเรื่องมีตัวละครทั้งหมดเพียง 5 คน ฉากที่เดินเรื่องเกือบทั้งหมดเป็นฉากที่ "เงียบ" ไม่มีตัวประกอบ บางทีอาจจะเรียกได้ว่าดูตัวละครมาแสดงบทละครรักอยู่บนเวที… ซึ่งในหลายๆ ความหมายก็ไม่ผิดนัก
(หลังจากตรงนี้จะมีพูดถึงเนื้อหาท้ายเล่มแรก)
เพราะในบางแง่แล้วทั้งหมดก็คือละครเวทีจริงๆ เนื้อหาของเล่มแรกทั้งหมดเป็นแค่บทนำต่อคนอ่าน เป็นละครรักโศกนาฏกรรมของพระเอกและนางเอก และเป็นละครตลกสำหรับพระเจ้าตัวจริงที่นั่งชมอยู่ที่ไหนสักแห่ง นางเอกเป็นเพียงเด็กหญิงสาวผู้ถูกให้รับหน้าที่ของพระเจ้าแทน เรื่องทั้งหมดเป็นเกมที่พระเจ้าตัวจริงเสนอให้พระเอกก่อนที่เรื่องทั้งหมดจะเริ่ม — เพื่อที่จะช่วยให้คู่หมั้นของตนหลุดพ้นจากหน้าที่
เรื่องนี้ให้อธิบายง่ายๆ ก็คงอธิบายได้ว่าเป็นเรื่องแนวลูป… เพียงแต่มีข้อแตกต่างเล็กน้อยตรงที่ไม่มีตัวละครใดมีความทรงจำของลูปรอบก่อนจนกว่าเกมจะจบ และความสัมพันธ์ของตัวละครจะถูกแรนด้อมใหม่ทุกครั้งเมื่อขึ้นลูปใหม่ ในบางครั้งพระเอกก็เป็นเครื่องสังเวย ในบางครั้งพระเอกก็เป็นเพียงเพื่อนร่วมชั้น ในบางครั้งก็เป็นศัตรู แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ทั้งสองมีโชคชะตาที่จะรักกัน พระเอกมีโชคชะตาที่ต้องขอนางเอกแต่งงาน และทั้งคู่ก็มีโชคชะตาที่ลงเอยที่โศกนาฏกรรม
ตอนนี้ออกมาทั้งหมด 4 เล่ม แบ่งได้เป็น 3 บทใหญ่ (บทที่ 3 ยังไม่จบ) ส่วนตัวรู้สึกว่าการอ่านโดยรู้ก่อนหน้าว่ามันจะจบเป็นโศกนาฏกรรมนี่ไม่ว่าจะเป็นฉากร่าเริงขนาดไหนมันก็จะเหลือรสชาติขมๆ อยู่ที่ปลายลิ้นเสมอ เรื่องนี้มีเป้าหมายชัดเจนคือการที่พระเอกต้องกระเสือกกระสนให้สามารถจบกับนางเอกเป็นเลิฟคอเมดี้ให้ได้ แต่แม้จะลูปมาหลายหมื่นรอบก็ยังคงไม่มีวี่แววที่จะเอาชนะเกมได้ซะที…
ในเล่ม 4 คนแต่งบอกว่าตอนนี้มาได้ครึ่งทางแล้ว แปลว่าน่าจะจบราวๆ เล่ม 7-8 ตอนที่อ่านเล่ม 1 จบ เคยลองไปกดหางานเก่าๆ ของคนเขียนดู และพบว่าเป็นคนเขียน Ninomiya-kun กับ OniAi แล้วแอบ culture shock ไปไม่น้อย… (อกหักมาเหรอครับ…)
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยกล้าแนะนำให้คนอื่นอ่านเท่าไหร่ด้วยเหตุผลว่ามันไม่ทิ้งรสชาติดีๆ ไว้ในปากเลยเมื่ออ่านจบ (ยิ่งเล่มแรกยิ่งรู้สึกเหมือนโดนหลอก) แต่เพราะหลงมาอ่านเข้าส่วนตัวก็คงตามต่อจนจบ เพราะอยากเห็นเรื่องนี้จบ happy end อยู่เหมือนกัน…
อ้อ เรื่องนี้เป็นนิยาย Dash X Bunko (SuperDash) ก็อย่างที่รู้ๆ กันว่า…
เขียนไม่ได้ดู ยาววุ้ย
พระเจ้าเป็นสาวน้อย
https://youtu.be/OzO6Hz1dGsI
เดนปะเล่ม5
เหมือนจะแปลดีขึ้น แต่เรื่องรูปประโยคเมาๆนี่คงแก้ไม่ได้แล้ว
วานาดิสเล่มหลังๆนี่แปลโอเคยังวะ
เพิ่งได้อ่านมังงะ กะแปล eng ต่อจากนั้น (สัด machine translate) กะ ต้นๆ arc 2 การเมืองกะ setting เรื่องนี่ใช้ได้เลยนิ
เสียดายชื่อเสียงของแปลไทยไม่ดีกับ character design ไม่เข้าท่าไปหน่อย เลยไม่ได้อ่านก่อนหน้านี้
วิ่งควายแป๊บ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.