เพิ่งอ่านโทคาเงะจบ นิยายแม่งอีโมสัสๆ ตัวอักษรแม่งเต็มหน้าบ่นเรื่องความอีโมของพระเอกทั้งนั้น แต่เนื้อหาก็สนุกดี ตัวละครจิตไม่ปกติสักตัว อีนางเอกแม่งก็เหี้ยโรคจิตเกินบรรยาย พระเอกกากจนอนาถ ซวยซำ้ซวยซ้อนมาก เป็นlnที่พระเอกน่าสงสารที่สุดเท่าที่เคยอ่านมา ปมต่างๆน่าสนใจดีว่าแม่งจะไปไงต่อ มีหักมุมช่วงท้ายเล็กน้อย ค่อนข้างคาดไม่ถึงอยู่ พอมาบทคุยท้ายเล่มที่บอกว่าจะเขียนแนวโรแมนติกคอมเมดี้กูยังงงว่าไหงมันกลายเป็นงี้ได้วะ สรุปก็สนุก กดดันดี แต่ต้องทนกับบทอีโมของพระเอกพอสมควร อ่านแล้วมึนมาก บทแปลค่อนข้างดี ผิดน้อยมาก ไม่น่าเชื่อว่าzจะเป็นคนเลือกนิยายนี้มา ถึงจะรู้ว่าเลือกเพราะillustกับบารมีคนแต่งก็เหอะแต่แม่งก็โรคจิตไปถ้าเทียบกับlnตลาดบุฮี้ที่วางขายกัน
ระดับ-ชั้นกลางแต่ถ้าใส่ปมเจ๋งๆก็น่าจะขึ้นไปใต้หิ้งได้ละมั้ง รอเล่ม2ก่อน