文句の付けようがないラブコメ
Monku no Tsukeyou ga Nai Rabukome
— และโลกใบนี้ก็ถูกสร้างขึ้นใหม่
"ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันคือพระเจ้า"
ในโลกนี้มีพระเจ้าอยู่ พระเจ้าผู้ที่มีชีวิตอยู่มากว่าพันปี ผู้ที่ปรากฎตัวในรูปร่างของเด็กหญิงสาว ผู้ชื่นชอบการสูบซิการ์และการดื่มเหล้า พระเจ้าพูดประโยคนั้นขึ้นมาต่อ คิริชิมะ ยูกิ — เด็กหนุ่มผู้ยืนอยู่ต่อหน้าเธอในแมนชั่นใกล้ทางรถไฟสายโซบุ — ต่อเด็กหนุ่มผู้ถูกเลือกให้เป็นเครื่องสังเวยของเธอตั้งแต่วินาทีที่เขาลืมตาขึ้นมาดูโลก
"อย่างที่รู้กันดี ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าจะเป็นของของฉัน"
ในโลกนี้มีพระเจ้าอยู่ ในทุกๆ หลายปี จะมีผู้ถูกเลือกหนึ่งคนโดยสึคุโมะคิคังให้เป็นเครื่องสังเวยแก่พระเจ้าแลกกับคำปราถนาใดๆ ก็ได้ 1 ข้อ ไม่เกี่ยงว่าจะเป็นฐานะ เงินทอง อำนาจ ใดๆ ก็ตาม — เว้นแต่อิสระภาพของผู้ถูกสังเวย — คิริชิมะ ยูกิ ก็เป็นเครื่องสังเวยของยุคนี้ ต่อหน้าพระเจ้าในรูปเด็กหญิงสาว — คานารุซาว่า เซไค — ผู้ที่เขาเพิ่งเผชิญหน้าเป็นครั้งแรก ยูกิก็เอ่ยปากคำขอของเขาขึ้น
"คุณคานารุซาว่า เซไค จะแต่งงานกับผมได้ไหมครับ"
"ด้วยความยินดี ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ"
และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของละครรักที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ อันที่ไม่มีผู้ใดจะสามารถตำหนิได้ —
เรื่องนี้เป็นไลท์โนเวลที่โดยส่วนตัวคิดว่าผิดคาดในหลายๆ อย่าง ครั้งแรกที่เห็นชื่อเรื่องรู้สึกว่าคนแต่งช่างกล้าตั้งชื่อเรื่องแบบนี้นะ ("เลิฟคอเมดี้อันไร้ที่ติ") แต่ภาพบนปกกลับให้บรรยากาศผิดไปกับชื่อเรื่อง หลังจากได้อ่านดู เนื้อหาก็ผิดคาดในหลายๆ ความหมายอีกเหมือนกัน เพราะทั้งๆ ที่ชื่อเลิฟคอเมดี้ แต่กลับเป็นนิยายที่อ่านจบแต่ละบทใหญ่แล้วจะรู้สึกแย่มากถึงมากที่สุด…
เรื่องนี้มีตัวละครชายเพียงแค่พระเอกคนเดียว ตัวละครหญิงเกือบทุกคนที่อยู่ในเรื่องชอบพระเอกในแง่ใดแง่หนึ่ง แต่ในขณะเดียวกันก็สามารถพูดได้เต็มปากว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ฮาเรม เพราะพวกเธอทั้งสองคน (นอกจากนางเอก) อยู่ในฐานะเพื่อนสนิทและในฐานะน้องสาว แนวเขียนของเรื่องนี้มีการลบตัวละครประกอบทั้งหมดทิ้ง ทำให้ทั้งเรื่องมีตัวละครทั้งหมดเพียง 5 คน ฉากที่เดินเรื่องเกือบทั้งหมดเป็นฉากที่ "เงียบ" ไม่มีตัวประกอบ บางทีอาจจะเรียกได้ว่าดูตัวละครมาแสดงบทละครรักอยู่บนเวที… ซึ่งในหลายๆ ความหมายก็ไม่ผิดนัก
(หลังจากตรงนี้จะมีพูดถึงเนื้อหาท้ายเล่มแรก)
เพราะในบางแง่แล้วทั้งหมดก็คือละครเวทีจริงๆ เนื้อหาของเล่มแรกทั้งหมดเป็นแค่บทนำต่อคนอ่าน เป็นละครรักโศกนาฏกรรมของพระเอกและนางเอก และเป็นละครตลกสำหรับพระเจ้าตัวจริงที่นั่งชมอยู่ที่ไหนสักแห่ง นางเอกเป็นเพียงเด็กหญิงสาวผู้ถูกให้รับหน้าที่ของพระเจ้าแทน เรื่องทั้งหมดเป็นเกมที่พระเจ้าตัวจริงเสนอให้พระเอกก่อนที่เรื่องทั้งหมดจะเริ่ม — เพื่อที่จะช่วยให้คู่หมั้นของตนหลุดพ้นจากหน้าที่
เรื่องนี้ให้อธิบายง่ายๆ ก็คงอธิบายได้ว่าเป็นเรื่องแนวลูป… เพียงแต่มีข้อแตกต่างเล็กน้อยตรงที่ไม่มีตัวละครใดมีความทรงจำของลูปรอบก่อนจนกว่าเกมจะจบ และความสัมพันธ์ของตัวละครจะถูกแรนด้อมใหม่ทุกครั้งเมื่อขึ้นลูปใหม่ ในบางครั้งพระเอกก็เป็นเครื่องสังเวย ในบางครั้งพระเอกก็เป็นเพียงเพื่อนร่วมชั้น ในบางครั้งก็เป็นศัตรู แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ทั้งสองมีโชคชะตาที่จะรักกัน พระเอกมีโชคชะตาที่ต้องขอนางเอกแต่งงาน และทั้งคู่ก็มีโชคชะตาที่ลงเอยที่โศกนาฏกรรม
ตอนนี้ออกมาทั้งหมด 4 เล่ม แบ่งได้เป็น 3 บทใหญ่ (บทที่ 3 ยังไม่จบ) ส่วนตัวรู้สึกว่าการอ่านโดยรู้ก่อนหน้าว่ามันจะจบเป็นโศกนาฏกรรมนี่ไม่ว่าจะเป็นฉากร่าเริงขนาดไหนมันก็จะเหลือรสชาติขมๆ อยู่ที่ปลายลิ้นเสมอ เรื่องนี้มีเป้าหมายชัดเจนคือการที่พระเอกต้องกระเสือกกระสนให้สามารถจบกับนางเอกเป็นเลิฟคอเมดี้ให้ได้ แต่แม้จะลูปมาหลายหมื่นรอบก็ยังคงไม่มีวี่แววที่จะเอาชนะเกมได้ซะที…
ในเล่ม 4 คนแต่งบอกว่าตอนนี้มาได้ครึ่งทางแล้ว แปลว่าน่าจะจบราวๆ เล่ม 7-8 ตอนที่อ่านเล่ม 1 จบ เคยลองไปกดหางานเก่าๆ ของคนเขียนดู และพบว่าเป็นคนเขียน Ninomiya-kun กับ OniAi แล้วแอบ culture shock ไปไม่น้อย… (อกหักมาเหรอครับ…)
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยกล้าแนะนำให้คนอื่นอ่านเท่าไหร่ด้วยเหตุผลว่ามันไม่ทิ้งรสชาติดีๆ ไว้ในปากเลยเมื่ออ่านจบ (ยิ่งเล่มแรกยิ่งรู้สึกเหมือนโดนหลอก) แต่เพราะหลงมาอ่านเข้าส่วนตัวก็คงตามต่อจนจบ เพราะอยากเห็นเรื่องนี้จบ happy end อยู่เหมือนกัน…
อ้อ เรื่องนี้เป็นนิยาย Dash X Bunko (SuperDash) ก็อย่างที่รู้ๆ กันว่า…
