มึง มึงต้องแยกนะระหว่างความรุ่งเรืองในอดีต กับการหาทางเอาตัวรอดในยุคปัจจุบัน
ลองนึกภาพถ้าเฮย์เซย์ไรเดอร์มีแต่พระเอกนิสัยดีตามแบบแผน มีงานมีการ คาแรคเตอร์พิมพ์เดียวกัน ปราบตัวร้ายแล้วจบๆไปไม่ต้องมีตื้นลึกหนาบาง
กูคนนึงล่ะที่ไม่ดูต่อ อย่างน้อยเฮย์เซย์กูก็ชอบที่พระเอกมีหลายแบบตั้งแต่หน้าบูดเป็นตูดลิงแบบทัคคุงยันเด็กม.ปลายบ้าพลังแบบพระเอกโฟรเซ่
เรื่องขายของเล่นนี่เห็นด้วยว่าพยายามยัดมากไปจนเสียสมดุลย์ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องขนาดที่ดูจะแอนตี้เฮย์เซย์ด้วยเหตุผลนี้ว่ะ
ทางเนื้อเรื่องยังไงก็กูชอบเฮย์เซย์กว่าจริงๆ (เว้นบางภาคแบบคิบะที่กูไม่ไหวแล้วดรอปไปรอดูภาคใหม่เลย)
กูยอมรับเลยที่กูดูโชวะสนุกเพราะตอนนั้นยังเด็ก ถ้าให้เด็กรุ่นนี้ไปเริ่มดูที่โชวะก็คงไม่ดูกันเพราะสมัยนี้เขาไม่ได้นิยมอะไรแบบนั้นแล้ว
อารมณ์เหมือนเอาวรรณกรรมคลาสสิกบางเรื่องที่อ่านตอนเด็กมาอ่านในยุคนี้ ความสนุกมันก็น้อยลงด้วยปัจจัยเรื่องวัยและประสบการณ์
เห็นด้วยกับ >>759 มากๆเรื่องที่ของบางอย่างมันมีคุณค่าเพราะมึงมีความทรงจำร่วมกับมัน
การที่มึงชี้หน้าด่าคนที่ไม่อินตามนี่แม่งลูซเซอร์มากว่ะ แบบ ทำไมไม่อวยหิ้งกูวะออกจะดีจะเจ๋งกว่าสมัยนี้ขนาดนี้ ...อะไรเงี้ย