>>183 กูชอบนะกุหลาบใต้เงาหิน แม้กูจะไม่เข้าใจว่าทำไมคนเขียนตั้งชือนิยายมันแบบนี้ก็ตาม แต่ถ้าถามหาความแมน แรกๆนายเอกก็แมนว่ะ หยาบ สถุล แต่หลังๆก็เคะแตกสาวแหลกราญพอกัน นายเอกพอได้ผัวก็หลงผัวหัวปักหัวปำสัดๆ ญาติพี่น้องมาตามกลับบ้านก็ไม่ไป ขัดกับตอนแรกที่เมะยังไม่ได้จิ้มร้องแรกแหกกระเชิงจะกลับบ้านยังกับอะไร แต่กูชอบที่คนเขียนมันผลักตัวเอกกลับมาแมนได้หน่อยๆในตอนท้ายนะ ฉากที่นายเอกพลิกจากสาวแตกนั่งร้องไห้อ้อยสร้อยมาไล่ต่อยอา(ที่จริงๆมึงต้องเรียกน้า)เพราะเอาปืนจ่อหัวผัวมันนี่เหี้ยมากแต่ก็ชัดเจนดี และกูชอบเรื่องนี้อีกอย่าง คือตรรกะของตัวละครมันยังไม่พัง ยังมีสติกันอยู่ เหี้ยพระเอกรักนายเอกทำทุกอย่างเพื่อมันแต่สุดท้ายพออิเคะแม่งโลเลพระเอกก็บอกนายเอกทันทีว่ากูไม่เอามึงแล้ว กูชอบชิบหายยย แต่นิยายแม่งจะหนาไปไหนวะ ตัดๆออกบ้างเห้อ
>>200 พูดถึงคาร์ต้าแล้วกูช้ำใจ คาร์ต้าแรกๆมันคือนิยายในดวงใจกูเลยนะ กูชอบตอนไปต่อยกันบนดาดฟ้ามาก แต่ไปๆมาๆอิเพชรกลายเป็นเหี้ยอะไรไปแล้ว กูรู้สึกว่าตัวเคะมันโดนกดลงให้กากเพื่อโชว์ความเท่ห์ ความเหี้ย ความฉลาดจัญไรอะไรก็ตามของพระเอกว่ะ ยิ่งมีภาคสองภาคหลังเพิ่มขึ้นมายิ่งเละเทะไปกันใหญ่ เพิ่มคู่เข้าไปสเตปก็เดิมๆ เคะนิสัยจัญไรให้พระเอกด่าแบบที่มึงว่า แล้วที่สำคัญ ปกไอ้สัดปก ปกนิยายแม่งยังกับนิยายวายมุ้งมิ้งแจ่มใส มันโคตรจะไม่เข้ากับโทนเรื่อง มันไม่ใช่เลยเว้ยยยย กูล่ะนึกถึงคัทเอ้าพระเอกกับชาช่าหล่อๆแมนๆ ตอนแรกชิบหาย