>>89 ใช่ตามนี้เลย คือมันต้องมีช่วงพักบ้าง อาจจะเป็นเรื่องราวอะไรก็ได้ที่พาออกมาจากเนื้อหาหลักซักแป๊บก่อนจะวกไปน่ะ
อย่างเรื่องที่กูเพิ่งนอนอ่านย้อนล่าสุดเมื่อคืนอย่าง สุขาวดีอเวจี คือในเรื่องทั้ง 13 เล่มเรื่องราวเกิดขึ้นแค่ประมาณ 4-5 วันเองนะ และทั้งเรื่องมันสู้ตลอด แต่มันมีการตัดฉากไปตัวละครอื่นทำการคุยวิเคราะห์ + เล่าเรื่องราวเบื้องหลังของเกาะเป็นครั้งคราว คอยตัดรสไม่ให้โฟกัสกับเรื่องหลักตลอดเวลา ซึ่งไอ้เรื่องดาดันดาเนี่ย กูเห็นมีแค่ตอนรวมหัวกินข้าวเป็น Epilogue ของบท แล้วพอขึ้นบทใหม่ก็ลุยต่อเลยซะงั้น ทำให้เรื่องมันเหมือนไม่ได้พักนี่ล่ะ
อย่างไยบะก็มีตอนที่พวกทันจิโร่เข้าโรงพยาบาล อาจารย์อันไซ (ซากาโมโต้) ก็มีช่วงที่ตัดไปยังทีมของพวก Order หรืออย่างแร็กน่าระทมหลังจบบทสายเลือดปีกก็ชิลกันเกือบๆ 1 เล่ม เพื่อเดินทางย้ายไปเตรียมสู้ศึกใหม่
ก็ไม่ใช่ว่ามันไม่ดีหรอกนะ แต่อย่างที่บอกไป อ่านแล้วมันรู้สึกเหนื่อยแทน เหมือนกับเหยียบคันเร่งตลอดเวลาอะแหละ