>>231 แล้วบางเรื่องอีนางร้ายก็มีชีวิตสุขสบายดี มีพ่อหน้าหล่อๆหนุ่มๆคอยสปอยโอ๋ลูกจ๋า มีตำแหน่งเป็นลูกดยุคชนชั้นสูงอำนาจล้นฟ้า และมีเงินใช้เยอะแยะจนมาถมที่เล่นได้ ไม่มีความลำบากอะไรในชีวิตแท้ๆ แต่มึงเสือกมาระรานนางเอกนิยายที่ไม่มีเหี้ยอะไรไปสู้คนใหญ่คับฟ้าอย่างมึงได้เพราะกำลังจะไปได้กับพระเอก ถ้าไม่เรียกว่าสันดานดอกใฝ่ต่ำโดยกำเนิดแล้วจะเรียกว่าอะไร ชีวิตอีนางร้ายโดนบรรยายมาชัดเจนขนาดนี้แล้วว่าเป็นเหี้ยคนแต่ยังอุส่าบิดพริ้วฟอกขาวว่า มีเหตุจำเป็นให้ร้ายยยยยย เพราะดิฉันเป็นคนดีค่ะ แค่พวกมึงๆที่เหลือเข้าใจพฤติกรรมของกูผิดเองค่ะ
แล้วไม่ต้องพู๊ดดดดดดหรอกว่าเพราะเป็นนางร้ายเลยไม่มีใครรัก เอ้า อีห่า แหกหีดูการกระทำของอีนางร้ายด้วยว่านิสัยล่อตีนขนาดนี้ใครมันจะรักลงล่ะ ต้องให้มีคนเข้ามาสวมร่างหรือย้อนเวลามาเปลี่ยนนิสัยถึงจะมีคนมารัก แต่ไอ้การเปลี่ยนนิสัยนี่ก็ไม่เคยเห็นมาจากการ "สำนึกผิด" จากใจจริงๆเลยสักครั้ง ไม่เคยเห็นแม่งยอมรับแบบใจๆเลยว่ากูผิดจริง มีแต่เปลี่ยนนิสัยเพราะหนีตีนที่กำลังจะมากระทืบมึงทบต้นทบดอกแค่นั้น บางทีความผิดนางร้ายแม่งยังไม่ได้รับการเคลียร์แถมเลวร้ายด้วย แต่ความผิดทุกกระทงจะถูกยกฟ้องไปเมื่อให้นางเอกเก่าเป็นฝ่ายผิดรับจบทุกสิ่ง "ก็อีจืดนั้นมายุ่งกับพระเอกนี่คะะะะ" (ได้ข่าวว่าเขาเป็นพระนางกันในนิยายไม่ใช่หรอวะ)