#รีวิว ตอนจบของนิทานเรื่องนี้คือละครน้ำเน่า (ราวๆ 3 ดาว)
นางเอกสาวออฟฟิศเกาหลีอิเซไกมาเข้าร่างตัวประกอบในนิทาน บทเดิมคือน้องสาวต่างแม่ของนางเอกนิทานแสนสวย นางเอกนิทานแม่ตาย พ่อเลยแต่งงานใหม่กับสาวชนชั้นเดียวกัน คลอดลูกชายออกมาเป็นทายาท แต่อีแม่เลี้ยงกลัวผัวมันจะพะเน้าพะนอลูกเมียเก่ามากกว่าเลยกดขี่นางเอกนิทานสารพัด สุดท้ายจะจับแต่งกับตาแก่ที่อายุห่างกันสิบปี น้องสาวต่างแม่เลยมาบอกให้หนีไป(มีบทแค่นี้ล่ะ) นางเอกนิทานเลยหนีหัวซุกหัวซุนจนหลงทางในป่า แต่มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยไว้ ได้แต่งงานกัน อยู่ด้วยกันในปราสาทแสนสุข forever
หลังสาวเกามาสวมร่างก็ได้จดหมายจากโอเน่ซังว่ามีความสุขมั่กๆเรย ขอบใจนะเตง โชคดีน้า อีสาวเกามันเลยถามกับตัวเองว่าแล้วกูล่ะ....บทอีน้องสาวจะเป็นไงต่อ แม่งเสือกจบห้วนๆแบบนี้เนี่ยนะ ไอ้นักเขียนแม่ย้อยมึงจะมักง่ายตัดจบแค่นี้ไม่ได้นะโว้ย แค่คิดว่าพระเอกนางเอกแต่งงานกันแล้วก็แฮปปี้เอนดิ้งเรอะกะหลั่วชิบหาย แต่ในเมื่อไม่มีสปอย พี่สาวก็ลอยแพนางให้อยู่กับแม่เลี้ยงเหี้ย Life is gose on นางก็ช่างแม่งเนื้อเรื่องแล้วเดินหน้าต่อไป
สี่ปีผ่านไป มีนักเขียนคนหนึ่งเขียนข่าวซุบซิบในแวดวงสังคมไฮโซ แฉความโสมมของขุนนางมานักต่อนัก แต่เขียนให้ดูเป็นเรื่องซุบซิบแบบสาวใช้เม้ามอยเจ้านายกันแซ่บๆ ซึ่งนักเขียนที่ว่านี่ก็คือนางเอกนี่ล่ะ นางมีเครือข่ายสาวใช้ที่ได้มาจากสาวใช้ประจำตัวของนางกับเพื่อนนักเวทย์ แถมนางยังมีดวงตาที่เห็นความจริงอีก เลยเอามาใช้ประโยชน์เขียนเรื่องซุบซิบแฉคน ไอ้ดวงตานี่เป็นพลังที่ถ่ายทอดกันมาในตระกูลดยุค ใน 1 รุ่นจะมีแค่ 1 คน แล้วดยุคต้องมาเสียพลังนี้ให้ลูกที่เกิดกับสาวใช้ต้อยต่ำอย่างนาง อีดยุคเลยเกลียดนางมากๆ ไม่มองเป็นลูกสาว
อีดยุคพ่อเหี้ยเรียกนางไปหา สั่งให้แต่งงานกับญาติของแม่เลี้ยง นางเอกเลยว่าไอ้เหี้ยนั่นแก่กว่ากูหลายสิบปี แถมยังสันดานหมาอีก จะให้กูแต่งกับมันจริงเด่ะ อีพ่อเหี้ยบอกกูไม่ได้สน ที่กูสนคือมึงต้องมีลูกกับมัน ถ้าเด็กมีพลังดวงตา กูจะได้รับมันมาเป็นลูกบุญธรรมให้ลูกชายกูต่อไป อีเด็กชั้นต่ำแบบมึงได้พลังสูงส่งแบบนี้ไปมันไม่คู่ควร
นางเอกแค้นใจชิบหาย ไอ้พ่อเหี้ยจะเอาแบบนี้ใช่มะ เดี๋ยวมึงเจอกู สั่งสาวใช้ไปสืบข่าวเหี้ยๆเกี่ยวกับคู่หมั้นว่ามีจุดไหนจะเล่นมันได้บ้าง นางรู้ข่าวพอคร่าวๆแต่จะเอาละเอียดเพราะจะเอามาเล่นแม่ง กูไม่ยอมแต่งกับไอ้แก่ขี้เงี่ยนนี่หรอกค่ะ สาวใช้ก็รายงานว่ามันเข้าๆออกๆบ่อนของชนชั้นสูงบ่อยๆ บ่อนนั่นก็มีข่าวไม่ดีเรื่องยา เรื่องค้ามนุษย์ แต่นางเอกคิดว่าแค่นี้มันเล่นงานไม่ได้ ต้องเอาเป็นเรื่องที่แรงกว่านี้ เพื่อนจอมเวทย์แวะมาหาพอดีเลยได้ข่าวคราวของบ่อนนั่นว่าเจ้าของบ่อนลักลอบเอายาไร้คุณภาพของหอเวทย์มาขาย เป็นยาเสริมความปึ๋งปั๋งท่านชาย นางเอกเลยได้หัวข้อข่าวที่จะเริ่มแฉ มึงเสร็จกูแน่ไอ้แก่บ้ากาม กูจะไม่ยอมเป็นเมียมึงหรอกค่ะ
ตัดฉากมาที่พระเอก ฮีเป็นอดีตรัชทายาทสุดอาภัพ เกิดมาไม่ทันไรก็ป่วยตาย ตอนสี่ขวบไปข้างนอกกับพ่อก็พลัดหลงจนหายสาบสูญ กลับมาอีกทีตอนโตแล้วเพราะมีชาวบ้านช่วยเหลือไว้ ได้กลับคืนตำแหน่งเจ้าชายแต่ตำแหน่งรัชทายาทมีน้องชายที่เกิดจากจักรพรรดีนีคนใหม่ของพ่อโดนแต่งตั้งไว้แล้ว ฮีก็ไม่ได้แคร์เท่าไหร่เรื่องตำแหน่ง แต่เสือกไปรู้ความเหี้ยของน้องชายว่าแม่งเป็นพวกสวะตอแหลตลบแตลง ต่อหน้าดูเป็นเจ้าชายที่อ่อนโยนเปี่ยมเมตตา แต่ลับหลังทำแต่เรื่องเหี้ยๆ ฮีเลยคิดว่าจะปล่อยให้มันขึ้นไม่ได้ละ กูต้องทวงตำแหน่งกูกลับมาและหาทางเล่นงานแม่งด้วย รู้ว่าถุงเงินถุงทองของน้องเหี้ยอยู่ตรงไหนเลยจะเตะตัดขาจุดนั้นก่อน ไปเตะตาบทความของนางเอกเรื่องบ่อนพนันของบารอนที่สนับสนุนไอ้น้องเหี้ยเข้าเลยตามหาตัวคนเขียน ลักพาตัวเด็กเดินข่าวของนางเอกแล้วส่งจดหมายบอกให้มาเจอกันหน่อยดีกว่า อยากรู้จัก นางเอกไม่รู้คนส่งมีจุดประสงค์อะไรแต่ก็ต้องไปตามนัด
แนวทะลุเข้านิทานตัดจบ(?) นางเอกนิสัยแกร่งสู้คนใช้ได้ ไม่ง้องแง้งมะงื้อมะแง้ ล้มแล้วลุกไว หาทางแก้ไขปัญหาเอง ตรรกะไม่เบี้ยว พระเอกหล่อเท่ไม่โง่ไม่โลกสวย ถ้ารักษาความฉลาดแบบนี้ได้ต่อไปไม่ยืดเรื่องเดี๋ยวกูมาให้สี่ดาว