Last posted
Total of 476 posts
แขนกลมันลงรายเดือนด้วยนะ
>>275 ตอนแรกกูก็คิดว่าอาจารย์ลืมเนื้อหา สรุปเฉลยเลยว่าเรื่องที่ผ่านสายตาพระเอกไม่ใช่เรื่องจริงสักอย่าง พระเอกเราแม่งจิตปรุงแต่ง5555 พูดๆง่ายคือ ถ้าเนื้อเรื่องเล่าผ่านตัวละครอื่นคือเรื่องจริงแต่ถ้าเล่าผ่านพระเอกคืออย่าไปเชื่อ55555 เขียนมังงะ20ปียังต้มคนอ่านไม่เลิก ยิ่งดิบตอน252ออก คนอ่านเพิ่งเห็นร่างกายจริงๆของอเลน สภาพแขนขาครบถ้วนหัวไม่หงอกด้วยโตเต็มวัย อ่านมา20ปีเพิ่งเห็นร่างจริงพระเอก ไรวะ555555555
>>276 จิตปรุงแต่งแถมเชื่อมจิตคนอ่านให้สมองไหลกันมาเป็น20ปี จ๊านนน5555 จริงๆตอนเฉลยสถานะตาเนิร์ดใส่แว่นนี่กุให้ตกใจพอๆกับเฉลยลาสบอสในแพนฮาร์ทสเลยนะ คนอ่านโดนต้มกันมาเป็นสิบปีของจริง กุว่าตอนเห็นช่องนี้ในซีคิดส์ครั้งแรกมันไม่ใช่แบบนี้นี่หว่า กุพลาดตรงไหนไป ทำไมคนที่คิดว่าใช่ถึงกลายเป็นคนอื่นไปได้ ฟีลนี้เลย555555
>>281 นิวโรกุว่าแอบจบห้วนไปนิด แต่ก็นะงานแรกได้ประมาณนี่ก็เก่งละ แล้วจารย์ก็มาแก้มือในห้องเรียนลอบสังหาร พัฒนาฝีมือแบบก้าวกระโดดมาก
กินทามะ เรื่องนี้เสียงแตกว่ะ555 คนชอบดราม่าจะบอกว่าจบได้สมเหตุสมผลแล้ว(แต่ก็อยากให้เขียนขยายบางอย่างต่อ) ส่วนคนชอบสายแก๊ก จะออกไปทางว่าไม่ชอบเรื่องช่วงหลังเลยเพราะยิงดราม่ารัวๆ แต่เรื่องนี้แอบดีใจที่กอริลล่าได้จบแบบที่อยากจบอะนะ แกคงเกษียณยาวละ ดูจากการที่ไม่ออกผลงานใหม่ต่ออีกเลย แอบเสียดาย
>>279 ทุกคนล้วนโดนต้มตอนตาแว่น5555
กูเชื่อมาตลอดว่าแขนอินโนเซ้นของพระเอกมีมาแต่เกิด เอ้าไอ้สัส พระเอกร่างหนุ่มใหญ่กูโดนตัดแขนเป็นเดชไอ้ด้วนฝังอินโนเซ้นไว้ พระเอกกูวววมีแขนนนนแถมมีอายุด้วยยยยไม่ใช่เด็ก15ขวบบบ
สงสารลำดับ14 ตื่นหลังจากนอนไป35ปีแล้วพบว่าปัจจุบันตัวละครในเรื่องเพี้ยนกันหมด ตั้งต่พระเอกยันพ่อขุนนางพันปี สติสตังไม่ครบกันสักตัว555
>>284 ส่วนกุคือเชื่อมาตลอดว่าเพื่อนรักที่เนียย้ำนักย้ำหนาคืออเลน สุดท้ายเฉลยมาคือเปล่าจ้า อีกคน555555 กลายเป็นเนียตื่นมาโลกเปลี่ยนจนตามไม่ทัน ทำเอานึกถึงมีในเกมที่หมอมาปลุกหลังจากผ่านไปหลายปีเลย ไม่เป็นไรนะครับ คุณเพิ่งตื่นหลังจากหลับไป35ปี ใจเย็นๆแล้วฟังหมอให้ดีๆนะครับ เรื่องมันยาว555
>>285 ย้ายมู้ไปคุยต่อกับกูห้องพูดคุยมังงะเถอะ555ถ้าจะยาว5555 กูก็อยากหาคนคุยdgmในโม่งด้วย
>>>/animanga/18868/
>>286 มันดีมาตลอดจนกระทั่งถึงฉากที่สู้กับอาริมะครั้งสุดท้าย อันนี้มึงพึ่งตาม กูไม่สปอยว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วหลังจากนั้นเรื่องแม่งก็ดิ่งลงเหวเลยเพราะ อิชิดะ ซุย คนแต่งมันสติแตกเจอปัญหารุมเร้า แถมเป็นประเภทที่อ่านความเห็นตามโซเชียลด้วย ละแม่งไปอ่านความเห็นโทรลกับเกรียนในทวิตเตอร์คราวนี้สติแตกยิ่งกว่าเดิม แถมมีประเด็นยิบย่อยอีกมั้งกูจำไม่ค่อยได้เรื่องมันนานแล้ว สุดท้ายบทสุดท้ายของเรื่องเหี้ยนี่แม่งเลยระเบิดเละเทะชิบหายวายวอด แต่ถึงบทสุดท้ายมันจะเหี้ยแค่ไหน กูเหลือจะเชื่ออย่างนึงคือมันลากจบได้โอเคได้นี่แหละ จบดีกว่า จจส คือมันจบไม่แย่ แต่บทสุดท้ายมันเหี้ยมาก
เรื่องตาโกโจนี่คนเดาว่าเป็นforeshadowของอะไรบางอย่าง มันดูมีอะไรมาก แต่สุดท้ายคือมันไม่มีอะไรเลยหรอวะ
โม่งกูมีตราบาปในใจมานานแล้ว สปอยล์กูทีว่าลัคกี้แมนกับทาจังเจ้าป่ามันจบยังไงวะ
พอดีตอนนั้นรอบต่อย้ายโรงเรียนย้ายบ้านไม่มีร้านเช่าโตมาก็เสือกลืมมานึกได้ก็ตอนที่มันหาอ่านไอ้สองเรื่องนี้ไม่ได้แล้ว
>>293 ทาร์จังนี้จำไม่ได้วะ จำได้แค่เจนอ้วนยันจบ
ลักกี้แมนได้เป็นเทพประจำจักรวาลคู่ขนานที่ตัวเองอยู่ แต่อยู่ไปอยู่มามันเหงาเพราะอยู่คนเดียว แล้วลักกี้แมนตัวต้นตำรับ ก็เลยเสนอให้แยกร่างกัน ให้โยอิจิกลับไปโลกแล้วตััวเองเป็นเทพแทนเอง
สุดท้ายโยอิจิก็กลับโลก แล้วก็เกิดเรื่องเพราะความซวยของตัวเองจนตาย ลักกี้แมนตัวต้นตำรับผ่านทางมาก็เสนอให้รวมร่างอีกรอบ รวมร่างเสร็จ ก็ตัดจบแค่นี้
>>293
ลัคกี้แมนหลังศึกสุดท้าย ท่ายเทพจะเลือกประธานเสือกชี้ผิดไปโดนลัคกี้แมนเลยแถให้จักรวาลต้องมีโชคดูแล
ตอนก่อนจบลัคกี้แมนสามารถผนึกมหาจักรวาลเบื้องหลังได้ด้วยโชคเลยไม่ต้องเจอมุขประลองแข่งอีก
ตอนจบลัคกี้แมนบริหารจักรวาลได้ดีแต่โยอิจิก็แอบสลับดูชีวิตคนอื่นแล้วโยอิจิก็ร้องไห้คิดถึงบ้าน เลยได้แยกร่างกับลัคกี้แมน
แล้วก็มาเป็นมุขแบบตอนแรกสุดโยอิจิตายลัคกี้แมนก็มาหาแล้วรวมร่าง ส่วนจักรวาลโยนให้เทพจักรวาลที่….ดูแลไปแทนก่อน
>>294
ทาร์จังหลังเจนผอมยาวๆจนเข้าภาคใหญ่อีกภาคที่อ้างเป็นพ่อแม่ทาร์จัง(ภาคอเมริกาตรวจ dna แล้วไม่ใช่ ซึ่งคนเขียนแกพงเปลี่ยนเองเพราะตอนภาคแรกยังเป็นลูกเจ้าหญิงโดนทิ้ง)
แล้วตัวร้ายโหดจนทำร้ายเจนร่างผอมใกล้ตาย ลูกศิษย์หื่นที่มาจากจีนเลยต้องรวมพลังทุกคนมารักษา ผลคือเจนร่างผอมเสียชีวิตกลับมาเป็นร่างอ้วนขี้เหร่เหมือนเดิม
หลังจบบท เจนเคยพยายามลดน้ำหนักแต่ไร้ผลเพราะที่อ้วนไม่ไช่ไขมัน
บทสุดท้ายเป็นตัวร้ายจากอนาคตย้อนเวลามาฆ่าลูกของอ.เรียวโดยมีคนจากอนาคตย้อนตามมาสปอยว่าสุดท้ายทาร์จังก็มีลูกกับเจนแถมกลายเป็นบุคคลสำคัญช่วยเหลือโลกมากมายแต่อนาคตเกิดวิกฤตอาหารขาดแคลนทางการอนุญาติให้ล่าสัตว์มาแดกได้ทาร์จังเลยสู้พวกที่มาล่าสัตว์คนเดียวจนเสียชีวิต สักพักนักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะแค้นพวกมนุษย์ที่ฆ่าสัตว์เลี้ยงเพื่อนสุดที่รักไปแดกเลยสร้างสัตว์ประหลาดสายพันธุ์แมลงมาฆ่าแต่โดนลูกอ.เรียวปราบเลยย้อนดวลามาฆ่าเด็กทารกแทน
พอตัวร้ายแพ้ทาร์จังเลยไปยอมกลับอนาคตทาร์จังรู้อนาคตเลยปรับปรุงแอฟริกา?ครั้งใหญ่จนมีอาหารอุดมสมบูรณ์บอสเด็กมันเจอรูปปั้นทาร์จังเลยจะไปเคารพเพื่อขอขมาแต่หุ่นดูแลตบมุขตอนจบอีกว่านี่รูปปั้นทาร์จังไซส์มนุษย์ส่วนข้างๆทองคำไซส์วาฬนั่นเจน แล้วเด็ดนั่นก็ล่มท่ามุขประจำของเรื่องจบ
สรุป เมียข่มผัว ตอนแรกยันตอนจบ เสียดายอย่าง รวมเล่มเนชั่นแม่งเซ็นเซอร์กากหมาสุดกูอ่านแต่ Boom เลยไม่รู้มีวาดเพิ่มไหม
กูรอชมคนด่าตอนจบวันอาทิตย์เลยดีกว่า กับนางแบกด้อมจะแก้กรรมอวยยังไง
ตอนเต็มดีกว่าไอ้ที่หลุดมั่ว ๆ มาเจ็ดหน้าเยอะ
สุคุนะบทสรุปดีสุดเลย ขนาดแพ้ อีดอก จบไปแบบหล่อ ๆ แถมได้ซีนเป็นห่วงเป็นใยอุราอุเมะไปอีก ร้องไห้ใหญ่เลย
ตอนจบก็ไม่แย่ แต่ก็ไม่ได้พีคอะไร ก็จบแบบ จบละ เคๆ
กูให้ค่ามากกว่า MHA นะ อันนั้นทำพระเอกกูเป็นตัวโง่ใส่ชุดโง่ ๆ
จจส อย่างน้อยอียูจิมันก็ได้ซีนเยอะ แถมเก่งด้วยเป็นตัวแทนโกะโจ
จะว่าไปไอ้การที่ตัวเอกอย่างยูจิไม่ได้มีเป้าหมายอะไรใหญ่โตแบบ ฉันจะเป็นเจ้าแห่ง XXX ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดให้ได้เลย! นี่ก็เหมือนรุ่นพี่คุโบะที่วาดไอ้โกะไม่มีเป้าหมายอะไรเลยนี่หว่า (แต่เหมือนโกะมันแค่อยากจะปกป้องเพื่อนๆ คนที่มันรักเฉยๆ มั้ง)
จบไม่แย่?...ถามจริง
-เคนจาคุปูมาทำไมตายโครตโง่
-อีตุ๊ดน้ำแข็งบทมีแค่เอามีดมาให้ แล้วก็หายไปกับฮาคาริสู้กันยังไงตัดไปตัดมาอุราอุเมะมีสกิลไรบ้างทำไมสุคุนะยอมรับไม่บอก
-ฮาจิเมะปูบทมาทำไมตั้งนานตายหาอย่างง่อย
-เกมจรดลจบแม่งดื้อๆ กองทัพอเมริกา ยังไงต่อ?
-แถมตอนสุดท้ายแม่งเขียนแบบด่าคนอ่านอ้อมๆว่าเลิกยึดติดกับโกโจได้แล้วนะ เออถ้ามึงไม่อยากให้นึกก็ไม่ต้องขุดมันมาบ่อยๆ
มันปลายเปิดชนิดที่ว่าถ้ามึงไม่บอกว่านักเขียนจะจบเองยังไงนี่แม่งก็ตัดจบชัดๆ เดจาวูฮิโนวะที่อยู่ๆนักเขียนบอกรายได้ไม่ปังเลิกวาดแม่งละไปวาดทาสฮาเรมแทน มองจากดวงจันยังไงมันก็ไม่ใช่จบดี จบมีแผลแค่แผลมันไม่ถึงตายแต่ก็พิการอะ
กูว่ามายฮีโร่ มันจบดีกว่าอย่างน้อยมันก็ให้เห็นแผลเห็นผลกระทบจากศึกสุดท้ายชัดเจนกว่า
กูให้ jjk จบได้แย่กว่าเดกุขายแม็คอีกนะ 5555 หลายอย่างปูเรื่องมาดี มี material ใช้เล่นได้เยอะ แถมพวกด้อมบางคนก็เพ้อหนัก เอาไปเขียนทฤษฎีหนักกว่าวันพีซอีกมั้ง สรุปสุดท้ายแม่งกลวงทั้งด้อมทั้งคนเขียน
>>307 ส่วนตัวกูมองว่าเรื่องที่จบดีควรเป็นเรื่องที่แก้ปมแรกเริ่มตัวเองได้อะ กับอีประโยค 'เธอเองก็เป็นได้นะฮีโร่' มฮร. แก้ไม่ได้เลย สุดท้ายทุกคนที่จะเป็นฮีโร่ก็ต้องมีอัตลักษณ์อยู่ดี พ้อยที่เขียนมาคือหาทางลงเรื่องนี้มาตลอด สุดท้ายทำไม่ได้ก็เลยตีเนียนใส่ชุดไปละกันมึง พลังก็หาย เป็นไอ้ง่อย คนที่ไม่มีอัตลักษณ์ก็เป็นแกะดำ
จจส. พ้อยต้นเรื่องคือ ผนึกมาร บอสใหญ่สุดคืออีสุคุนะ สุดท้ายแลกด้วยชีวิตมากมายสุคุนะแม่งก็แพ้จริง ๆ
คนที่เข้าใจผิดว่า สุคุนะยังไม่ตายเพราะเหลือนิ้วสุดท้ายไรนั้นคือพวกควาย อ่านไม่แตก อียูจิมันก็บอกอยู่ว่านิ้วมันทำเหี้ยไรไม่ได้แล้ว อีสุคุนะไปเกิดใหม่นอนกกอุราอุเมะแล้วมั้ง
ไททันที่คนด่ากันเยอะ ๆ พ้อยหลักแม่งคือล้างบางไททันให้หมด อีเอเรนมันก็ทำได้จริง ๆ แถมตัวเเม่งเองก็ตายห่าไปด้วย
>>308 กูกลับมองว่า mha ยังแก้ปมมากกว่า จจส แฮะ ฮีโร่อ่ะ ตอนรองสุดท้ายฉากยายที่จับมือเด็กอ่ะมันตอบแล้วใครๆ ก็เป็นฮีโร่ ฉันอยู่ตรงนี้ หรืออะไรที่ยายพูดที่ล้อไปกับคำพูด ฉันมาแล้วของออลไมค์ มันคือตอบเรื่องนี้อยู่ แต่ก็ใช่ใ่ากูจะปลื้มฉากจบฮีโร่มันนะ กูว่ามันน่าจะให้แกพยายามพัฒนาชุดสูทไปด้วย เป็นครูไปด้วยมากกว่าเพื่อนลงขันว่ะ 555
ส่วน จจส กูกลับมันเหลือคำถามเยอะ อดีตสุคุนะ ตระกูลของโกะโจ สรุปเป้าหมายไม่ใช่ปฏิรูปวงการไสยเวทเหรอ เห็นติ่งชอบด่ากันเกะเกะนำเสนอความเฮงซวย สรุปก็ทำงานเหมือนเดิม และฆ่าเบื้องบนก็ตัดบทง่ายๆ ไหนโกะโจว่าจะใช้วิธีสร้างรุ่นใหม่ (เอ้อ ก็สร้างแหละ) เออ แต่ถ้าเป้าหมายแดกนิ้วไป และเอาชีวิตรอดไม่โดนประหารก็บรรลุมั้ง คนช่วยตายแทน 555 ว่าแต่สรุปที่ปู่บอกยูจิ จงตายโดยมีคนมากมายห้อมล้อม ก็ไม่มีอะไรสินะ
กูไม่รู้สึกว่าอีฉากจับมือไรนั่นมีความหมายว่าเธอเองก็เป็นได้นะฮีโร่ มันแค่ฉากที่อีแก่พยายามทำเศษบุญแต่ขอล้างบาปตัวเองที่ไม่ได้จับมือชิการาคิตอนนั้น เอาจริง ถ้าตอนนั้นจับมือเท็นโกะไป เรื่องจะอัตลักษณ์มันคือทำลายทุกอย่างที่สัมผัสอะ เอาง่าย ๆ ตัวร้ายเรื่องนี้เทียบสุคุนะไม่ติดเลย
ส่วนเรื่องปฏิรูปวงการไสยเวท สุดท้ายมันก็ปฎิรูปได้จริงนะ ก็คืออีโจไปฆ่าเบื้องบนหมด ให้อีแก่กีตาร์นำทับแทน เมเมไปตบกบาลสำนักเงาแล้วให้สำนักเงามีบทบาทเคียงข้างสามตระกูลใหญ่ เซนอิงคนเหี้ยๆพินาศไปแล้วมีมาคิ เมงุมิ ค้ำอยู่ ตระกูลโกะโจไม่ได้ตายหมดเพียงแต่กากหมดมีแค่โกะโจที่เก่งอยู่คนเดียว
>>310 หมายถึงถ้าจับมือเท็นโกะไป เรื่องจะดีขึ้นหรอ กูว่าก็ไม่ ** สิ่งที่สังเกตได้จากวิลเลิน คือมันขี้อิจฉา แค่นั้นเลย เช่นอีดาบิเป็นต้น
สิ่งที่ควรด่าจจส. เลยคือเกะเกะ แม่งเขียนอธิบายห่วยแตก เรื่องมันเฉลยมาหมดแล้วแหละ แต่มันจะเขียนแค่นั้น เหมือนคนอ่านรู้ไปกับมันอะ แต่ไม่
>>312 กูไม่ได้ไม่รับสาร แต่การมาใส่บทอีแก่สั้น ๆ ตอนท้าย กลายทุกคนจะไปมองว่า เพราะอีแก่ไม่จับมือชิการาคิ เลยทำให้ชิการาคิ มันเป็นคนแบบนี้ จริง ๆ มันไม่ใช่ ชิการาคิมันเลือกของมันเอง บวกกับโดนอีอฟว. เป่าหูเลยบ้าหนักแค่ดวงซวยที่คนที่ช่วยมะนไว้ดันเป็นคนเหี้ย คือมฮร มันเป็นมังงะโลกสวย ทุกอย่างมันชัดเจน วิลเลิน - ชั่ว ฮีโร่ - คนดี สู้กันคนดีก็ต้องชนะ แต่ตอนจบกลับทำอะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ ปมเรื่องก็ไม่มีอะไรให้เครียล์เท่าไหร่อยู่แล้วด้วย ในเรื่องแม่งผ่านไปตั้งแปดปีเลยนะเว้ย ไม่มีไรสักอย่าง
>>310 ทึ่งสัสที่มึงแดกดันซีนนี้เหมือนเกลียดไรขนาดนั้น จริงอยู่มันคือการแก้กรรม แต่โฮริก็จับมาแก้พร้อมสารใครๆ ก็สามารถหยุดไม่ก่อให้เกิดวิลเฃินได้ นั่นแหละคือเป็นฮีโร่โเยไม่จำเป็นต้องให้คนในสังคมมารับรู้ทำรูปปั้นสรรเสริญ แต่สำหรับบางคนอาจจะฟินไม่สุด 55
จจส มึงอธิบายมาก็ตอบจริงแหละ ซึ่งเลยเห็นด้วยว่าเกเกะเล่าเรื่องได้ห่วยแตกมาก อีโจไปฆ่าเบื้องบนหมดแทบไม่มีอิมแพคเลย (หรือให้ฟินที่อิโจรำลึกถึงเกะโทพอ) คือมันเล่าแบบบอกโกะโจไปฆ่านะ จบ โคตรแห้งแล้งไงไม่รู้ เคลียร์ได้แบบเล่าให้มันผ่านๆ ไปหลายประเด็น ละตรงปู่ยูจิพูดแค่เบียวเรอะไงวะะะ
>>313 คนไหนวะที่มึงว่าทุกคน เอาตรงๆเลยไอ้ตอนก่อนจบ กระแสคนก็ไม่ได้อะไรแบบที่มึงว่าเลยด้วยซ้ำ
มาบึ้มตอนจบที่เดกุเป็นอาจารย์เฉยแค่นั้นเอง มันทำให้คนเซ็งหนักจนโยนสารอื่นทิ้งแม่งหมดเลย
แถมจะบอกว่าไม่มีไรซักอย่างก็ไม่ได้ เพราะสังคมมันดีขึ้นระดับทำให้ฮีโร่ทั่วไปยังงานลดลง เดกุจะเหลือไรให้ทำจริงจังละวะ
>>315 กูอคติจากตรงไหน
ถ้ามึงอยากเทียบขนาดนั้นมึงเอาง่าย ๆ เลย ตัวเอก ยูจิ กับ เดกุ ตอนจบยูจิที่คนล้อว่าแม่งเป็นตัวประกอบมาตลอดสุดท้ายเป็นคนที่แข็งแกร่งมีอีโจอวบให้กำลังใจ ส่วนเดกุ แปดปีไปงมโข่งเป็นครู ต้องรอคนหยิบยื่นโอกาสมาให้ มึงไม่งงหรอวะ คือเดกุเป็นคนที่ควรเติบโตในฐานะฮีโร่มากที่สุดคนนึงในเรื่องอะ ทำไมคิดได้แค่นี้ คือถ้าสมมติจะเป็นครูมากนักเพราะน้อยเนื้อต่ำใจชีวิตไม่มีพลัง แต่พอเพื่อนหยิบชุดมาให้ กลับไปเป็นฮีโร่อย่างไวเลย อีดอกงงตรงนี้แหละ โฮริ เขียนบทสรุปของพระเอกได้เหี้ยมาก
ส่วนจจส. ก็ตามนั้น อธิบายเรื่องได้ห่วยแตกบอกแบบกระปริบกระปรอยเหมือนไม่อยากให้คนอ่านรู้ แต่พ้อยหลักเรื่องแม่งก็จบได้หมด เรื่องไปตบเบื้องบนได้หมด อีโจตบได้นานแล้วแต่มันไม่ทำ ถ้าโทษก็ต้องโทษที่มันเก่งเกินไปเลยดูชิวไปหมด
>>316 เออ พออ่าน คห นี้กูก็นึกได้ ฮีโร่ มันยังจบให้กูรู้สึกโลกในเรื่องดีขึ้น แต่ จจส กูไม่รู้สึกเลย เหมือนอ้าวก็ยังต้องทำงานต่อไปอยู่ดี โลกดูไม่เปลี่ยนแปลง กับยูจิรับคำสอนโกะโจมาใช้ชีวิตต่อไป มันเลยเล่ามาไม่ดีเลย แต่เดี๋ยวนางแบกคงด่าคนแบบกูโง่ ไม่รู้ภาษา ญป ไม่เข้าใจความดีปเกเกะมัน
นี่กูยังคิดเลยเล่มจบมันจะเพิ่มตอนพิเศษมาขายของมั้ย เผลอๆ งานศพโกะโจจะใส่เป็นตอนพิเศษขายเอายอดโค้งสุดท้าย 55
>>319 จจส. จะจบแบบโลกนี้ไม่มีคำสาปเลยไม่ได้สิวะ ในเมื่อคำสาปเกิดจากมนุษย์ ยังไงคำสาปก็ต้องมีต่อไปอะ เพราะฉะนั้นการที่ตัวละครใช้ชีวิตต่อไปในหน้าที่นักคุณไสยมันก็ถูกต้องแล้วไหมวะ หรือกูเข้าใจผิด คำสาปไม่ได้มีแค่อีสุคุนะตัวเดียว มีอีกเยอะเพราะมันเกิดจากความรู้สึกลบของมนุษย์ในเรื่อง ถ้าอยากให้ไม่มีคำสาปเลยก็ต้องฆ่ามนุษย์ให้หมด หรือทำแบบที่เคนจาคุทำ
>>323 เพื่อนมันมีอัตลักษณ์ เดกุไม่มี ขนาดฮีโร่ในสังคมยังค่อยๆลด แล้วเดกุจะไปทำอะไรได้ในฐานะฮีโร่อาชีพ? แดกเงินเดือนฟรีเรอะ ?
.
เอาตรงๆตัดเรื่องตอนจบดีจบห่วยไป
แต่จังหวะที่เพื่อนอุตส่าห์ทำชุดมาให้ ต่อให้ไม่มีเหตุผลเรื่องยังอยาก/ไม่อยาก
มันก็ไม่ใช่คนปฏิเสธความหวังดีเพื่อนอยู่แล้วยังไงก็ใส่
ทำผลงานในฐานะฮีโร่ได้ตั้งกะยังเด็กระดับโคตรใหญ่ + สังคมที่ฮีโร่ลดลง
มันไม่ได้มีเหตุผลผลักดันอะไรมากพอที่จะไปทำเป็นฮีโร่อาชีพจริงๆอีกต่อไปแล้ว
เรื่องเป้าหมายการเป็นสุดยอดฮีโร่ของเดกุเนี่ย ส่วนตัวกูถือว่ามันสำเร็จอยู่นะ ได้อ่านตอนที่ออลไมท์ยกย่องเดกุว่าเป็นฮีโร่ของตัวเองเนี่ย กูคิดว่าเดกุมันทำสำเร็จไปแล้วอะ ได้คนที่ตัวเองเคารพเชิดชูตัวเองแบบนั้น กูคิดโอเคอยู่นะ แม้เจ้าตัวจะไม่รู้ก็ตาม 5555 แต่เรื่องเพื่อนมันเนี่ย อันนี้ก็เหี้ยจริง โดนทิ้งเฉย 5555 ส่วนการที่มันเป็นครู กูว่าเหมาะสมแล้วแหละ ความเนิร์ดของแม้งน่าจะช่วยเรื่องไอเดียการใช้พลังให้คนอื่นๆได้เยอะ
มาดูที่เรื่อง JJK กูไม่ติดใจประเด็นโกโจหรือสุคุนะไรหรอก แต่อย่างน้อยๆหลังจบศึกใหญ่ มันก็ควรมีการวางแผนเขียนเรื่องบทส่งท้ายอะไรหน่อยปะ เฉลยปมนู่นนี่นั่น เล่าถึงอนาคตวงการไสยเวทว่าเป็นไงไรงี้ เออ แล้วสรุปอาณาเขตยูจิมันคืออะไรวะ มีชื่อเรียกยัง 5555
มองว่า จจส. พอยต์ต้นเรื่องคือ การตายอย่างเหมาะสม การตายโดยมีผู้คนล้อมรอบอ่ะ ช่วงแรกยูจิจะยกโควทปู่มาบ่อยๆ มาฮิโตะก็มาขยี้ แต่ช่วงอาร์คจบ การตายแต่ละคนส่วนใหญ่โดดเดี่ยวสัส ยิ่งช่วงรุมสุคุนะ ไม่มีเวลาให้เสียใจ
เป้าหมายของโกะโจที่อยากเปลี่ยนแปลงจากภายใน ฆ่าคนแก่เน่าๆตอนนี้เดี๋ยวก็มีคนมาแทน สรุปปัญหาเรื่องนี้ถูกแก้โดยความรุนแรงหมดเลย มากิฆ่าล้างบ้านนึง เคนจากุฆ่าล้างบ้างนึง บ้านโกะโจ คนที่แกร่งสุดอย่างโกะโจก็ตาย เมเมไปฆ่าเจ้าสำนึกเงา แล้วก็ฆ่าพวกตาแก่เน่าๆ สรุปทุกอย่างจัดการได้ง่ายๆด้วยพลังแต่มันไม่ทำแต่แรก สมกับที่เกะโทด่าหน้าร้านผู้พัน
ฉากสนามบินกุกุมหัว นั่งรู้สึกผิดต่อสุคุนะที่แกร่งไม่พอทำให้เจาหายโดดเดี่ยว มึงเป็นห่วงลูกศิษย์กับเพื่อนร่วมงานมึงเหอะว่าจะโดนฆ่าตายห่าหมดไหม มองว่าเป็นกอกไม้? กลายเป็นโกะโจทุ่มเมทุกอย่าฃให้กับสิ่งที่ตัวเองไม่ได้มองอย่างเท่าเทียมกับตัวเองเลย แล้วมีบอกว่าถ้สเกะโทอยู่ข้างหลังตัวเองด่วยก็คงดี ข้างหลัง ไม่ใช่เพื่อนร่วทางที่เท่าเทียม เพราะงี้ไงเขาถึงเลิกคบไปตั้งลัทธิเอง ตอนท้ายมีช่วงดึงดราม่าว่ามองตามข้างหลังเกะโทมาตลอด แต่ฉากสนามบินดูไม่ได้รู้สึกฟีลนั้นเลยว่ะ
สุดท้ายเด็กที่สอนมาก็ทำหน้าที่เหมือนเดิม ซึ่งกำจัดคำสาปมันก็เรื่องเสี่ยงตายอ่ะไม่ต้องเอาขนาดสุคุนะหรอก เพื่อนนานามินยังตายเลย นักเรียนควรได้บทเรียนได้การสอนให้พร้อม แต่ระบบจจส.เหมือนพนักงานน้องใหม่มากกว่า เรียนรู้หน้างานเอา จารย์ก็ยุ่งไม่ค่อยมาสอน
คำสาปจะหายไปได้ไงเพราะเกิดจากมนุษย์? ก็นั่นแหละ เรื่องก็ปูมาให้ตัวละครตั้งคำถามทั้งเกะโท ทั้งยูกิ ยูกิที่ตะลอนไปทั่วเพื่อหาวิธี พูดถึงคนแบบโทจิที่ไม่สร้างคำสาปเลย ปูมาขนาดนี้สุดท้ายตายหมด พวกมุงทำงานปราบคำสาปเสี่ยงตายต่อไปจ้า
เทนเกนและร่างสถิตที่เป็นจุดเปลี่ยนให้เกะโท สุดท้ายเกิดเรื่องร้อยแปดพันเก้า ไม่เอาร่างก็ไม่เกิดเรื่องเลวร้ายนี่หว่า
แผนเคนจากุปูมาอลังการใหญ่โต สุดท้ายเล่นมุกจนตาย พอใจแล้ว ไม่ได้ปะ เล่นใหญ่ขนาดนี้ควรคายตะขาบอะไรบ้าง
พวกคำสาปที่โดนฆ่าล้างโคตรช่วงชิบุย่า อุดมการณ์ต่างๆที่ถูกปูช่วงครึ่งแรกเจ๊งบ๊งไม่ถูกกล่าวถึงอีก จนกุอ่านทั้งหมดเพื่อไรวะ คือตัวละครตายไม่ว่าแต่แนวคิดถูกถ่ายทอดมาตลอดหายไปจากเรื่องเลย เหลือแค่สนุกกับฉากสู้ไปวันๆ ครึ่งหลังอดีตสุคุนะก็ไม่ลงลึก มีไลฟ์โค้ชความรักเปิดมุมมองนิดนึง ตอนจบมีเพิ่มให้หน่อยว่าเด็กมีปม ที่เหลือหมดหน้ากระดาษไปกับฉากสู้วนลูปที่ตายกันสี่คน พลังวาร์ปสุดยอด
โนบาระตอนจบแวะให้เจอพี่สาวสักหน่อยก็ได้ เมงุมิได้รู้เรื่องพ่อ แต่เมก็ไม่ได้สนใจเรื่องพ่อตั้งแต่เจอโกะโจครั้งแรกแล้ว ว่าแต่ใจคอไปเยี่ยมหลุมสึมิกิ แต่ไม่คิดไปเยี่ยมหลุมโกะโจหน่อยเหรอ คนนั้นก็เลี้ยงมา ตายด้วยมือตัวเองแบบสึมิกิด้วย
ยังไม่ได้กลับไปด่าถึงศึกระดับล้างโลกที่มีแค่พวกอาจารย์ มืออาชีพไม่กี่คน ฝรั่งสองคนที่เหลือต้องใช้เด็กนักเรียนกับคนที่พึ่งรู้วิชาไม่กี่เดือน หนึ่งในนั้นคือนักเรียนที่นอนโคม่า ทั้งญี่ปุ่นหาคนใช้วิชาตอกหุ่นฟางไม่ได้อีกแล้วเหรอ ในเรื่องก็มีบอกอยู่ว่าเป็นวิชาคุณไสยแบบดั้งเดิม เลยยิ่งรู้สึกว่าสงครามกับสุคุนะโคตรปาหี่
สึมิกินี่ไม่ควรตายจริง เป็นตัวละครที่ควรรอด คือเป็นคนธรรมดาที่มีบทเป็นพี่สาวหนึ่งในตัวละครหลัก บทแม่งก็น้อยชิบหาย มึงยังให้เขาตายอีกหรอ แถมตายแบบไม่รู้ว่าตัวเองตายด้วย เพราะโดนโยโรสุแย่งร่างไป อย่างเหี้ยเลย เป้าหมายเมคือทำให้สึมิกิมีความสุข ไม่สำเร็จอีกตายห่า แล้วเรื่องนี้ที่แย่สุดคือการพัฒนาตัวละครของเมงุมิกับโนบาระนี่แหละ เป็นสองคนที่พลังไม่ได้เพิ่มขึ้นเลยสักนิด 55555555555
>>321 มึง มันก็ไม่จำเป็นคำสาปต้องหมดไปจากโลก ดูฮีโร่มันก็ใช้คำว่าสังคมที่ฮีโร่ว่างงาน มีการเปลี่ยนแปลง แต่ของ จจส มันไม่ส่งอารมณ์ให้รู้สึกชีวิตพวกตัวเอกดีขึ้น และกูชอบที่ >>326 ร่ายมา เออ สุดท้ายก็แก้ปัญหาด้วยความรุนแรงหมดต่างจากเกะโทตรงไหนวะ
จจส มันทำให้กูรู้สึก ตลค พูดจาสวยหรู ดูเท่ แต่วิธีแก้ปัญหามันย้อนแย้งกับที่เปิดปมน่ะ ข้างบนมึงบอกตอนจบที่ดีควรแก้ปม แต่วิธีแก้ปมของเกเกะมันออกมาดูมักง่ายไปหลายอย่างเลยน่ะสิ
>>328 มันเคยพยายามบอกให้ทิ้งความเป็นมนุษย์ไป ไม่ต้องคำนึงถึงมนุษยธรรม ตอนยูตะสิงร่างไอโจ ประมาณว่าจะทำการใหญ่ต้องเตรียมใจว่ามือมึงจะไม่สะอาดน่ะ (เพราะฝั่งคำสาปก็ไม่มีมนุษยธรรมเหมือนกัน จะเอาชนะได้ต้องใส่สุด ไม่ต้องคำนึงว่าจะพวกกู
ศีลธรรมสูงส่งกว่าอะไรแล้ว)
ซึ่งไอเดียเฉพาะตอนนั้นน่ะน่าสนใจ แต่พอมารวมกับปมใหญ่ๆ+แนวทางที่ใช้กำลังมาตลอด กุเลยอ่านแล้วอิหยังวะตรงที่ กำลังมึงก็แพ้ศัตรู แนวคิดยังจะแพ้ศัตรูอีก ตกลงเรื่องนี้ต้องการจะสื่ออะไรนะ😂
ไม่นับที่หลังจากนั้นเป็นมหกรรมเห็นใจ+ให้โอกาสสุคุนะรัวๆอีก
อย่างที่มึงว่า ตลคพูดจาสวยหรู แต่การกระทำย้อนแย้งนั่นแหละ
จะเอาไรมาก ก็จบเ*ย ทั้งคู่แหละ แต่เกะเกเล่าเรื่องห่วยกว่าเพราะติดนิสัยเขียนตามใจ จริง ๆ ก็แค่อยากเขียนฉากต่อสู้มัน ๆ ไม่มีประเด็นอะไรหรอก สภาพมันเลยออกมาเป็นงี้
ระหว่าง all for what!?
กับ มหาเวทย์ทำไปทำไม!? ก็ไม่ต่างจากเลือกเอดส์กับมะเร็งนั่นแหละ
มาเท่ากันไง ถ้าอธิบายเป็นรูปวาดม้าหลายท่อนที่เป็นมีมในเน็ต มฮรมันแย่ตรงปลายหางม้าแต่จจสมันแย่ตั้งแต่ก้นม้าป่ะ 5555
กูก็ว่าไม่เท่ากันว่ะ มฮร มันจบจืด และเหี้ยตรงเพื่อนลงขันชุด 8 ปีที่การกระทำเดกุมันย้อนแย้งไปหน่อย แต่ส่วนที่เหลืออย่างเรื่องสังคมฮีโร่ บทสรุปก็ไม่แย่ โฮริมันมีข้อดีคือวาดภาพเก่งเลยบิ้วไหว ส่วน จจส ก็เออ ถ้ามันสื่อวงการนี้ดีขึ้น นักคุณไสยได้ระบบทำงานดีขึ้นก็ดี แต่มันสื่อไม่ถึงว่ะ (หรือบอกอ้อมๆ กูเชือดคนเหี้ยๆ ข้างบนละ พวกยูจิจะเป็นเลือดใหม่สมที่โกะโจฝากฝัง กูต้องคิดเอาเองอีกละ) และเหมือนเดิม อยากปฏิรูปวงการฆ่าไอ้บนๆ แก้ปัญหาด้วยความรุนแรงก็ได้เหรอวะ
บ่นละกุเสียดายจจส มาตามตอนปมภาคยูตะริกะกับริโกะเทนเงนปมเกโทบิ้วมาน่าสนใจมาก พอมาตามที่เหลืออีกครึ่งเรื่องเป็นห่าเหวอะไร ยิ่งเคนจาคุนี่ตายงี้จิงดิ
ความเหี้ยคือมันเมหือนจะดีได้ แต่ลงเหวนี่แหล่ะ ครึ่งๆกลางๆไปหมดเรื่องเหี้ยนี่
เคนจาคุกูว่ามันตายดีและ ทาคาบะพลังมันดีนะ (เห็นอวยว่าเก่งพอ ๆ กับโกะโจ)
คิดดูตัวละครที่แม่งน่าจะเป็นบอสอีกตัว กันมาโดนตบด้วยใครก็ไม่รู้ที่พึ่งมีอาคมแปลกๆ เข้ามา
ส่วนตอนจบมหามารผนึกเวท กับ การ์ตูนโลกสวยมายหีโร่ มึงไม่ต้องเทียบกันหรอก จืดทั้งคู่แหละ
เดี๋ยวนี้การ์ตูน 200-300 ตอนแม่งก็จบครึ่ง ๆ กลาง ๆ แบบนี้เกือบหมดนั่นแหละ
เกะเกะเขียนเล่าเรื่อยห่วยกว่าโฮริ มันแค่นั้นเลย แต่เนื้อเรื่องของมหาเวทดันสนุกกว่ามายหีโร่ คืออ่านแล้วไม่ค่อยเบื่อช่วงมันสู้กันอะ
มายหีโร่ช่วงมันสู้กับ AFO กูหลับไปตั้งหลายรอบ ทำเอาไม่อยากซื้อมังงะมาสะสมต่อเลย รำคาญครอบครัวเอนเดอเวอร์ด้วยโฮริแม่งก็พยายามฟอกขาวอีพ่อเหี้ยนี่สุด ๆ
แฟรี่เทลจบดีกว่าอีกอิอิอิ บู๊ตอนจบจืดไปหน่อยแต่ปมเก็บหมดนะจ๊ะ
จะว่าไปอดีตโกโจนี่แม่งเยอะกว่าทุกคนในเรื่องนี่เลยนี่หว่า แตาทำไมตอนจบกล่าวถึงน้อยจังนอกจากแฟลชแบ็คคุยกับยูจิ
สรุปโกโจฟื้นยังครับ
ไม่มีหลุมศพโกะโจเพราะยูจิแดกศพอาจารย์ไปแล้ว อาจารย์ใช้ร่างยูจิอยู่ด้วยกันแบบทูอินวัน บางทียูจิก็ปล่อยให้อาจารย์ใช้ร่างมาแดกขนม มาเกรียนนักเรียนคนอื่นเล่น กลายเป็นซีรี่ย์วันๆ ของผีโกะโจกับเหล่านักเรียนที่น่ารักน่าแกล้งก็งี้แหละ ไทม์สคิปผ่านไปหลายปียูจิเมงุมิโนบาระกลายเป็นเบื้องบนปฏิรูปวงการไสยเวทได้สำเร็จ โกะโจได้เห็นอุดมคติตัวเองเป็นจริงแล้วก็ไปสู่สุคติได้อย่างสบายใจ แฮปปี้เอนดิ้ง (กูโม้ อย่าเชื่อนะเฮ้ย)
จบแบบนิ้วกลางเหมือนที่ไอ่เกเกะวาดจริงๆจั๊บ
เอาจริงๆที่แอบคิดเอาสุคุนะนี้น่าประมาณองเมียวจิที่โดนย้อมจนเป็นสีดำ
เพราะเป็นต้นแบบในการใช้คำสาป
แล้วเกิดควบคุมตัวเองไม่ได้
เทนเกนที่เป็นมิโกะเลยปราบสุคุนะ แต่สุคุนะผนึกวิญญาณตัวเองลงในนิ้วทั้ง 10เลย ทำลายไม่ได้
ส่วนเทนเกนผนึกคำสาปทั้งหมดของสุคุนะไว้ในตัว พอคิดแบบนี้มันจะลงล็อคพอดี ทำไมพลังของเทนเกนเปลียนคนทั่วไปให้เป็นนักไสยเวทหรือคำสาปได้
ตอนนั้นกุติดภาพคิเคียวในอุนุยาฉะมากไปเพราะเห็นมิโกะพลังแบบยิงภูเขาหายเป็นลูก
แต่คนเขียนคงคิดว่าหักมุมไม่พอมั้ง เขียนเอาชะหน้ามือเป็นหลังเท้าเลย
พาร์ทย้อนอดีตสุคุนะนี่เคยมีเล่าไปยังวะ จะไม่มีเล่าถึงเลยจริงดิ ทำไมแม่งกลายเป็นราชาคำสาปบลา ๆ
ตายอย่างมีคนห้อมล้อมซะนะ byปู่
มีคนห้อมล้อมอะใช่แต่ไม่ใช่หลานมึงวะปู่ ขนาดตานเป็นผียังมีคนมาล้อมหน้าล้มมหลัง
ตอนจบที่แฟนๆมโนกันเองสมเหตุสมผลและสนุกกว่าของจริงอีกโว้ย5555
อ่านตอนจบเต็มๆในJump+ละ เกือบหลุดขำพรูดตอน "ช่วยเลิก อะไรๆก็โกะโจ ซาโตรุ ได้มั้ย" ความในใจมึงล้วนๆเลยสินะเกะเกะ55555 แต่จบแบบทำเอากุอยากรู้อดีตสุคุนะกับอุราอุเมะเพิ่มเลยว่ะ ตอนแรกนึกว่าจะมองสมุนเป็นของใช้แล้วทิ้ง พอมาตอนนี้เฮียแกก็เอ็นดูพิเศษใส่ไข่นี่หว่า มีจูงมือพากันไปโลกหน้าด้วย
แม่งเห้อะไรวะเนี่ย มฮร.หวานเลย มีคนรับช่วงต่อละ
สรุปเซอร์ไพรส์ตอนจบคือไรนะ
อ่านช่วงหลังจบศึกจนจบนี้เกเกะคือถ้ามึงเหมือนมีประเด็นเดียวคือการตีกับสุคุนะมึงช่วยเดินเรื่อฃแบบคิเมทสึได้ปะวะ อันนั้นแม่งก็มุ่งหามุซันฆ่าบอสไปทีละขั้นบันได จะจบแบบทุกคนใช้ชีวิตมีความสุขมันก็พอ
อันนี้มึงแม่งใส่ประเด็นเทนเกนเอย ไอ้สมองเอย สังคมเอยไรเยอะแยะไปหมด แต่สุดท้ายก็เสือกเหมือนขี้เกียจเขียนแล้วก็โยนๆเคลียส่งๆทิ้งให้จบๆ ไม่รวมโกโจที่ปั้นเองเกลียดเองส่งท้ายอีกต่างหาก
แอบรู้สึกว่า จจส กับ มฮร จบแบบคู่ขนานกันชอบกล มฮร นี่ อาร์คจบดี ปมอะไรในเรื่องก็เคลียร์เฉลยครบ แต่ตัวเดกุขาดพัฒนาการไปหน่อย (แบบว่ามันเป็นการ์ตูนโชเนน ก็อ่านเพราะอยากดูการเติบโตของตัวละครอะนะ) เรียกว่าเป็นการ์ตูนให้ความรู้สึกแบบจบสมบูรณ์ แต่ตกม้าตายเรื่องนี้ แต่ จจส นี่จบแบบไม่ค่อยเคลียร์ ปมที่ไม่เฉลยเยอะมาก จบอย่างกับการ์ตูนโดนตัดจบ แต่ตัวยูจิมีพัฒนาการที่ดี ถือว่าเป็นพระเอกโชเนนที่โอเค (เกเกะอาจจะทิ้งปมไว้เยอะ เผื่อทำภาคต่อมั้ง)
มังงะขยะ
>>354 จริงๆกุมองว่ามฮร.มันเคลียร์ปมที่ผูกมากับเป้าหมายของตัวละครจนจบหมดแล้วนะ หักคะแนนอย่างเดียวคือหาวิธีถ่ายทอดให้มันถูกใจคนอ่านไม่ได้นี่แหละ(พอๆกับไททันตอนจบ) พอรวมกับไทม์สคิปในตอนเดียวเลยเหมือนเดกุทิ้งเป้าหมายตัวเองรอให้เพื่อนมาช่วยซัพพอร์ต ทั้งที่จริงๆแล้วเดกุหาความหมายของคำว่าฮีโร่ในแบบของตัวเองเจอและได้เป็นตามที่หวังแล้วแม้จะแค่ช่วงสั้นๆ
ในขณะที่ jjk มันเล่าแบบไม่ให้คนอ่านรู้เชี่ยไรสักอย่างเลย องค์กรไสยเวทยุคต่อไปจะทำไง สามตระกูลใหญ่เป็นไงต่อ อดีตพวกตัวบอสแบบสุคุนะกับอุราอุเมะ เจคจำนงจริงๆของไอสมองกับเทนเกนที่ผลักดันแผนในเรื่องมาตลอด แล้วคำสั่งเสียปู่ยูจิสรุปมีไว้เพื่อไรนะกุไม่เก็ตจริงๆ55555
>>354 น่าจะจริง สงสัยเตี๊ยมกัน ตอนไททันกับโตเกียวกูลก็เหมือนกัน จบแบบคู่ขนาน ไททันควรจบแบบกูล คือรอดได้มาอยู่ด้วยกัน ส่วนกูลควรเสียสละพลีีชีพอย่างยิ่งใหม่
เอาเถอะ กูตามอ่านต่อเพื่อดูบทสรุป ก็ทำได้น่าผิดหวังเหมือนเดิม กูไปบอกน้องกูดีกว่าอ่านแค่ถึงตอนโกโจชนะ ch.235 แล้วก็ข้ามไปอ่าน 2 ตอนสุดท้ายเลย ก่อนหน้านั้นพวกแ*่ง วิ่งไล่จับกับกินแม็คเฉย ๆ
>>359 ไททันจบแบบนั้นกูว่าดีแล้ว เป้าหมายเรื่องมันก็บรรลุวัตถุประสงค์หมดทุกอย่างถือว่าเคลียร์ในประเด็นของมัน ได้รู้ที่มาที่ไปของพลัง พลังไททันหายไป เอเรนมันต้องการให้เพื่อนมันรอด จากนั้นเป็นไงมันไม่รับรู้แล้ว
อีกอย่างไอ้เอเรนฆ่าคนไปจะหมดโลก มึงจะหวังมาแฮปปี้เอนดิ้งได้อยู่กับเมียนี่ไม่ได้ว่ะ ต่อให้รอดมาไอ้เอเรนก็เป็นอาชญากรสงครามต้องโดนประหารอยู่ดี มึงดูตัวอย่างฮิตเลอร์ก็ได้ สมมติฮิตเลอร์รอดแล้วไปอยู่กับเมียสองคนในกระท่อมกลางป่ามีความสุขดี ไม่ต้องชดใช้กรรมอะไรซักอย่างจากสงครามที่ตัวเองฆ่าไปเยอะแยะ มึงจะรู้สึกโอเคมั้ย
>>360 ไททันนี้ใครว่าจบแย่ควรโบกหัวชัดที
มันจบแบบที่ควรจะเป็นเลย
เอเลนให้ทางเลือกกับเพื่อนๆคือปล่อยให้ไททันถล่มคนนอกเกาะจนตายหมด
หรืออีกทางเลือกให้พวกเพื่อนๆกลายเป็น hero ฆ่าตัวเอง
แล้วเพื่อนๆเลือกทางที่ 2
หลังเพื่อนๆเลือกทางนี้ เอเลนก็ลบพลังงานของไททันคนบนเกาะทั้งหมด ทำให้ภัยคุกคามต่อชาวโลกหมดไป
ถึงพวกที่เหลือจะแค้นชาวเอลเดียก็ตัองใช้เวลา 100-200 ถึงจะพอจะสู้ได้
ไม่ว่าเลือกทางไหน พวกเพื่อนๆของตัวเองก็รอด
ถ้ายึดตามหลักความเป็นจริงนี่คือเอเรนเป็นโคตรฮีโร่ของชาวเกาะและเพื่อนๆเลย ไม่ต้องกลัวไททัน ไม่ต้องกลัวคนนอกรุกรานไป 4-5 รุ่น (400 ปี+???) นี่คือการเสียสละที่โคตรคุ้ม
อ่านข้อความสั่งลาของนักเขียนคนเขียนคนอื่นในจัมป์ถึงตอนจบของเรื่องนี้นี่รู้สึกแต่ละคนเขียนตามมารยาททั้งนั้นเลยวะ แทบไม่มีคนชมแบบชอบหรือประทับใจทราบซึ้งถึงทรวงจริงๆ เลย กว่าครึ่งคือขอบคุณที่พยายามอย่างหนักมาตลอด อีกครึ่งก็ชมเรื่องอื่น ชมความเท่บ้าง ชมตัวละครบ้าง ไม่มีใครพูดเรื่องความสนุกหรือเนื้อเรื่องเลย
>>361 จบไม่ถูกใจชิปเปอร์ที่เอเรนมิคาสะตายจากกันแถมมิคาสะมีผัวใหม่มั้งเลยว่าจบแย่ กูว่ามันจบแบบ true end กับ life goes on ไททันมันเคลียร์ทุกปมหลักของมันนะ ที่เหลือเป็นยังไงก็แล้วแต่จินตนาการมึงละ ยังไงสงครามก็ต้องมีเพราะมนุษย์ก็ยังรบราฆ่าฟันกันมาตลอดอยู่แล้ว เอเรนมันแค่ซื้อเวลาให้เพื่อนมันแก่ตายเฉยๆ ซึ่งก็ตรงกับนิสัยมันอยู่แล้ว มันรักแค่เพื่อนพ้องมัน คนนอกมันไม่แคร์
กูไม่ได้สักคำว่าจบแย่นะ แค่กูไม่ชอบเฉย ๆ
เหมือนมึงไม่กินเผ็ด แต่กูชอบกินเผ็ด ก็ไม่ได้หมายความมันแย่ หรือไม่อร่อย คนเราแค่ชอบต่างกัน
>>360 เรื่อง นาย ฮอ. เนี่ย ถ้ามันชนะ ครองโลกก็ไม่เห็นว่ามันจะเสียใจ ต้องมาชดใช้อะไรนะ (อ้อ แล้วกูก็โอเคด้วย เพราะตอนนั้นกูคงเห็นชาวอารยัน) ยิ่งอย่างเอเลน ถ้าล้างโลกได้ ก็แค่ใช้พลังคุมชาวเอลเดีย ล้างความจำยังได้ได้เลย เท่านี้ก็ใช้ชีวิตสงบ ๆ ตามอายุขัยได้ล่ะ จะล้างพลังไททันก็ทำได้ เพื่อนก็รอด (เกือบหมด - เผลอ ๆ ชุบคนได้ แต่จะเวอร์ไปหน่อย) จบอย่างมีความสุข รอคอยเด็กรุ่นใหม่ไปผจญโลกนอกกำแพงที่ไม่มีมนุษยชาติต่อไป
เสียอย่างเดียวมันโง่กับรักเพื่อน
>>366 กูไม่ได้ชิปเอเลนมิคาสะ แล้วกูก็ไม่คิดว่ามิคาสะไปมีผัวใหม่ด้วย แต่ก็ถูกของมึง จะมีคนนอกหรือไม่ ถ้าไม่มีใครคุม มันก็รบกันได้ ซึ่งกูหมายความว่าเอเรนใช้พลังไททันคุมความคิด ความจำคนได้ ไม่น่ายากมั้งสำหรับการสร้างโลกสงบสุขในฝันน่ะ?
จริง ๆ ไม่อยากนอกเรื่องเลย ไม่ได้ตั้งใจพานอกเรื่องด้วย แต่บ่นว่ามันจบแบบมีส่วนแตกต่างตรงข้ามกันเฉย ๆ
โตกว่านี้แล้วค่อยเขียนเรื่องใหม่นะเกเกะ หรือไม่ก็ไปเขียนรายเดือน อ่านโซเชียลมาก แล้วมาตัดพ้อในมังงะตัวเอง ปญอ. ไอ้สัด
>>367 พูดง่ายดี ฆ่าคนตายหมดโลกเหลือคนเอลเดียไว้แล้วล้างสมองคนเอลเดียให้ลืมทุกอย่างแล้วใช้ชีวิตกันไปบนโลก เย้ๆ มีความสุขจัง แถมทุกคนบนโลกตายห่ากันหมดแล้วไม่มีใครอยากฆ่าแล้ว พลังไททันสุดแสน op ของกูชุบคนได้(บอกตอนไหนวะ) เพื่อนกูที่ตายโหงไปก่อนหน้าก็ฟื้นมาใช้ชีวิตกันหมด แฮปปี้เอนดิ้ง มึงต้องการแบบนี้เรอะ
กูไม่ได้อยากมาเถียงประเด็นไททันในกระทู้อื่นนะ ควรพอเถอะ
>>อะไรคือ "ควรพอเถอะ" ทั้ง ๆ ที่มึงลากนอกเรื่องเองวะ555
กูพากลับเข้า จจส นะ ไอ้เหี้ยม เจอคนในเฟส 1-2 คนยังคงอวยอยู่ว่าจบดี เรื่องเทพ แล้วยกรายได้มาอ้างว่ะ กูขำพรืดดด แม่งวลี “เป็นส่วนน้อยต้องอดทน” เข้ามาเลย ในขณะที่ทั้งเพจหลายเพจ คนหลายกลุ่มรุมสับเละ ยังมีคนอวยลง แม่งสมองมีแต่ขี้หรอวะถึงอ่านว่าเรื่องเหี้ยนี่ท้ายเรื่องมันดี กูชอบเรื่องนี้มากๆ ยังอวยท้ายเรื่องมันไม่ลงเลย กูทีมสุคุนะเชียร์ให้โกโจแพ้ด้วยสัส ละแม่งยกรายได้มาอ้าง ยกชื่อเสียงเรื่องนี้มาอ้าง กูก็อ้างได้ บลีชจบอย่างเหี้ยสมัยนู้น แต่กระแสบลีชแม่งดังกว่า จจส อีกสัสสมัยนู้นอ่ะ ปลดปล่อยสวัสดิกะทั้งบ้านเมืองไอ้เหี้ย ก่อนมีโกโจก็มีคาคาชิมาก่อน ก่อนมีโกโจ ก็มีรีไวล์มาก่อน มีหลายเรื่องที่ดัง และเป็นกระแสก่อน จจส เยอะแยะ เอาแค่รุ่นเดียวกัน มุงยังใต้ตีนไยบะเลยสัส
กูไปอ่านสึกุโมโมะยังดีกว่าเรื่องเหี้ยนี่อ่ะ
เนื้อเรื่องสาละวันเตี้ยลง แต่อย่างน้อยแมวเป้ามันก็ประสบความสำเร็จสร้างตัวละครที่คนอ่านรักได้หลายตัวนะ ด้านคาแรคเตอร์ดีไซน์อยู่ในระดับดี วางโครงเรื่องก็โอเคถือว่าน่าสนใจ แต่ฝีมือด้านการเดินเรื่องดันเละตุ้มเป๊ะแถมใช้ตัวละครได้ไม่คุ้ม ถ้าตัดส่วนที่อธิบายอะไรไม่รู้เรื่องออก เอาหน้ากระดาษส่วนที่อธิบายไม่รู้เรื่องมาเฉลยปมต่างๆ ในเรื่อง กับพัฒนาความสัมพันธ์ตัวละครแต่ตัวละครแทนน่าจะออกมาดีกว่านี้เยอะ (ขึ้นชื่อว่าคุณไสยก็ไม่ต้องการคำอธิบายอยู่แล้วป่ะ อย่างเสกตะปูเข้าท้องหรือสาดน้ำมันพรายก็ไม่ต้องลงลึกก็ได้ว่ามันไปทำปฏิกิริยาอะไรกับร่างกาย พยายามจะใช้หลักโน่นหลักนี่มาอธิบายมันวอนนาบีHxHเกิน แถมไม่รู้เรื่องอีกต่างหาก)
ตอนบลีชจบยังมีคนเผาหนังสือโชว์ลงพันติ๊บนะครับ เรื่องนี้มีรึยัง
>>377 กูงงมาก 3 ตอนสุดท้ายแม่งโคตรไร้สาระเลย มึงเอาโควต้า 3 ตอนนี้ทำให้เรื่องกระชับ แถอุดพล็อตโฮลได้ตั้งเยอะ อธิบายโลกหลังตระกูลหลักล่มสลาย อธิบายเรื่องระดับพิเศษจาก 4 ตายไป 3 เหลือแค่ยูตะ พงกข้างบนตายหมดแล้วโลกไสยเวทเป็นไงต่อ แล้วเรื่องกองทัพเมกาที่ปูไว้ทำไง ไหนจะเอาพลังงานไสยเวทมาทำเป็นพลังงานทดแทนไฟ น้ำ น้ำมัน เกเกะมึงเปิดประเด็นเอง ไม่ปิดหน่อยละเว้ย แล้วไอ้ตอนบอสไฟท์จบ แล้วมายืนโทษกันเองเกือบตอน มึงมีทำมายยยยยย
>>378 เผาไม่ได้กูซื้ออีบุ๊คเพราะสนพ.ไม่ยอมเอา ย์ ออกจากชื่อเรื่อง แต่ถ้ากูซื้อหนังสือเล่มก็คงไม่เผาไม่เทขายหรอกมั้ง ถึงมันจะอิหยังวะหลายส่วนแต่ก็ยังมีช่วงที่สนุกอ่านแล้วมีความสุขอยู่บ้างเหมือนกัน ถ้าถอดสมองก่อนอ่านมองข้ามส่วนที่เละเทะไปก็อ่านซ้ำได้อยู่ (ใบบุญตัวละครล้วนๆ เลยนะเกะเกะ)
หลายคนก็อ่านในพลัสเอา ไม่ได้ซื้อเล่มไง
กูว่าเรื่องเจนใหม่ที่คนบอกว่าเป็นเสาหลักที่จบๆไป ทั้งดาบพิฆาตอสูร มฮร จจส กูให้ดาบพิฆาตอสูรจบดีสุดอ่ะ เล่มจบนี่เล่นเอากูอ่านไปตาเปียกแฉะ กินน้ำมูกไปตลอดเล่ม
เอาจริงๆจากท่าทีของอีแก่ จากเวิล์ดเซ็ตติ้ง จากตัวละครที่เหลือรอด มันมีโอกาศกลับมาเขียนต่อแหละ
จะภาคต่อตรงๆ หรือจะขึ้นเรื่องใหม่แล้วเซ็ตให้อยู่ในโลกเดิมแต่ไม่มีความเกี่ยวข้องกันตรงๆ แล้วมีตัวละครจากภาคเก่ามาแจม
แต่เท่าที่รู้คือตอนนี้เกเกะมึงไปพักยาวๆดึงสติก่อนอะดีแล้ว รออนิเมะทำถึงช่วงท้ายค่อยออกมาก็ได้
ดาบอสูร
มายฮีโร่
จจส.
-ดาบอสูรจบดีสุด อันนี้กูมาไม่ทันช่วงที่มันจบใหม่ ๆ นะ แต่มีคนด่าตอนจบดาบอสูรด้วยหรอวะ กูเห็นอย่างเดียวคือความเร่ง
เหมือนแค่จารย์เข้ไม่อยากเขียนยืดต่อไปอีกแล้ว เลยรีบ ๆ จบ แต่ทำจบดีนะ
- มายฮีโร่ แห้ง ๆ กลาง ๆ ไม่ค่อยได้อะไร สงสารบักหำเดกุ , แต่ปมไรไม่ค้างคา เครียล์หมด
- จจส จบแห้งกว่ามายฮีโร่ แต่ arc ตั้งแต่ที่โจ สู้กับสาคูจนจบ สนุกกว่ามายฮีโร่ช่วงสู้กับออลฟอลวันทั้ง arc
จจส.ปมไรไม่ค่อยเครียล์ ไม่ใช่ไรนะ อ่านไม่รู้เรื่อง ไม่รู้มันวางแผนเอาไปบอกในไกด์บุ้คที่จะวางขายหรือเปล่า เห็นชอบทำแบบนี้ แต่ยินดีกับตัวประกอบยูจินะ ตอนจบสมราคาที่เป็นพระเอก แต่ซีนสาคูดีสุด
ข้องใจซีนอุราอุเมะตอนท้าย มีคนบอกคือกำลังร้องไห้แล้วสาคูมันวางมืองั้นเป็นการปลอบใจ คือนั่นไม่ใช่ลายจุดแต้มเฉยๆเหรอวะ แล้วอุราอุเมะจะมาเศร้าอะหยังในเมื่อถูกสาคูจูงมือลงนรกด้วยกัน ในฐานะนางแบกสาคูต้องฟินจัดๆเลยป่าววะนั่น ท่านเลือกเราท่านไม่ทอดทิ้งเรา
แต่ตอนจบนี่กูสะใจสุดคือฉากมาฮิโตะโดนทิ้งนั่นละ อยู่คนเดียวแบบไม่มีอะไรเหลือไม่พอ โดนสาคูมาเย้ยซ้ำอีก55
>>387 สมัยลงจัมป์ ตอนรองสุดท้าย กับตอนอวสาน โดนตัดเนื้อหาไปตอนละ 8 หน้า คือตอนรองสุดท้ายสมัยลงแมกกาซีนไม่มีนะฉาก ทันเนไหว้หลุมศพแล้ววิญญาณครอบครัวมากอด โอคาเอริ ไม่มีฉากพวกกิยูเดินไปตามเส้นทางของตัวเอง ตอนรวมเล่มถึงจะมี และเพิ่ม 8 หน้าสุดท้ายที่ไม่ได้จบตรงเกิดใหม่ ได้ร่ำลาทุกตัวละครจริง
สมัยลงแมกกาซีนเลยมีคนด่าทำไมจบได้แฟนฟิคแบบนี้ บางคนก็โมโหแทนที่จะได้อำลาทันจิโร่ต้องมาดูเด็กตื่นสาย ไม่น่าเอ็นดูแบบทันจิโร่ แต่เทียบกับ มฮร กับ จจส กูว่า คมส ตอนจบในแมกกาซีนถือว่าโดนด่าน้อยมากกกแล้ว พอรวมเล่มก็แก้กรรมหมดจด แถมเข้มีเขียนขอโทษคนอ่านแมกกาซีนที่จะอ่านตอนจบสมบูรณ์ในรวมเล่มแทนด้วย
>>387 คนด่าดาบอสูรกันเยอะเรื่องย้อนอดีตไง เหมือนยืดเรื่องอะไร ซึ่งแรกๆกูก็คิดงั้นนะ แต่พอมาลองอ่านแบบรวมเล่มแล้วเออ มันฟินเต็มอิ่มมากๆ ไม่ยืดเยื้ออะไรเลย ที่ตอนนั้นรู้สึกยืดเพราะอ่านแบบรายวีคปะ จังหวะทิ้งช่วงมันเยอะไงเลยทำให้อ่านไม่ต่อเนื่องอะ
ฟีลเดียวกับหนังเรื่องร่างทรงนั่นละ ตอนเข้าโรงคนอวยยับว่าหลอนดีงั้นงี้ พอลงนฟ.คนบ่นยับเลยว่างั้นๆไม่เห็นหลอน นอนฟังคนคุยกับพี่แจ็คยังหลอนกว่า ก็มีการวิเคราะห์แหละว่าสาเหตุเพราะตอนกูในโรงบรรยากาศมันเสริมไงแบบต้องนั่งดูในโรงเป็นชม.ขยับไปไหนไม่ได้ ในโรงก็มืดอีก เป็นบรรยากาศบีบคั้ยอารมณ์สุดๆ เลยได้เสพหนังเต็มๆ แต่พอลงนฟ.มันหยุดดูได้ เอาหมาเอาแมวมากอดได้ เปิดไฟดูหรือดูตอนกลางวันสว่างจ้างี้ เลยเกิดช่วงผ่อนคลายทำให้ขาดความอินตาม รู้สึกไม่หลอนระทึกเท่าตอนดูในโรง
>>390 กูรู้สึกสมัยอ่านรายสัปดาห์ไม่รู้สึกทันย้อนอดีตเยอะแยะเท่าไรมั้ง (อาจเพราะลุ้นเยี่ยวเหนียว จะรอดกี่คนวะ) แต่นึกออกละ สมัยนั้นคนด่าเรื่อง ยาเทพ ก็เยอะ คือที่ทามาโยะเนิร์ฟไม่เท่าไร คนบ่นตอนช่วยทันจิโร่ อียานี้เทพไปไหนวะ ถ้าจำไม่ผิดนะ กูก็ว่ายาแม่งเทพจริง แต่ฉากมือคนที่ตายผลักทันจิโร่ขึ้นไปอิมแพคจนกูอินไม่สนใจยามันละ 55
>>390 ถ้าพูดถึงเรื่องยืดยาดเสียเวลาตอนอ่านรายสัปดาห์ จจส. ก็เป็นนะ กูลองไปอ่านแบบรวมเล่มมาแบบซื้อเป็นเล่ม ๆ มาอ่าน แม่งจบอย่างไว นี่ล่าสุดรวมเล่มมังงะมันก็ถึงฉากเคนจาคุ ตบกับทาคาบะจบเกือบจบแล้วอะ ตอนไปเฝ้าอ่านรายสัปดาห์ คนบ่นเยอะว่ามันยืด ๆ ยื้อไฟท์ยื้อไร สรุป มังงะพวกนี้ลงทุกซื้ออ่านเอาสนุกกว่ามาอ่านรายสัปดาห์มาก ๆ
ตอนนี้กูว่ามาเอาใจช่วยนิตยสารจัมป์ดีกว่า จบหมดครึ่งโรงงานละ เหลือเหี้ยไรให้กูอ่านมั่งเนี่ย
อยากดูไกเด็นกับสายลมนำทางแบบอนิเมะโว้ยยย ยูโฟจัดหน่อยหลังเนื้อเรื่องหลักจบ ของเสาลมแม่งน่าจะมาแบบหนังผีแน่เลย ฟิลกุอ่านในนิยายมันอารมณ์ประมาณนั้น
เรื่องนี้จบขยะไม่เป็นไรครับเพราะมีคางุระบาจิมาสานต่อความขยะอยู่
ไยบะมันปั้นคาร์มาแล้วใช้คุ้มนะเสาหลักบอสรองบอสหลังสู้กันมันอยู่ทำตัวมีแผนมีประโยชน์กะเรื่องไม่เหมือนไอ้ที่เล่นมุกจนตายกะแกล้งตายหายไปครึ่งเรื่องอยู่ๆโผล่มาตอก
แล้ว จจส แม่งมีอีกปัญหาคือตัวละครเก่งไม่เก่งแม่งวัดกันตั้งแต่ตอนเกิด อย่างเปรตเลย ตัวไหนกากก็กากทั้งเรื่องแทบไม่พัฒนาแล้วเหมือนที่มีคนล้อว่าฝั่งเกียวโตนอกจากโทโด ที่เหลือแม่งทำส้นตีนไรไม่ได้ เมช่ามารุที่เทพๆ ก็แตกไปตั้งแต่คนแรกๆ อีก
ในทวิตเห็นคนพยายามแก้ อธิบายว่าตอนจบก็เห็นว่าระบบองค์กรดีขึ้น พวกยูจิไปทำงานเป็นทีมแล้ว ไม่มีผู้ใหญ่เลวๆ ไม่ได้ทุกอย่างต้องพึ่งแต่โกะโจ เป็นโลกที่โกะโจตั้งเป้าหมายไว้ แต่สุดท้ายก็แก้ปัญหาด้วนการฆ่าเบื้องบนนี่หว่า แค่ตอนแรกโกะโจมันไม่อยากทำ หรือปลูกดอกไม้เป็น นร ได้ 3 รุ่นจำนวนยังไม่ถึงสิบพอใจละ
แถมสุคุนะไม่เหมือนมุซันล้มไปคำสาปก็ยังมีอยู่ แล้วทำไมล้มละจบเลย หรือแค่เป้าหมายยูจิมันรอดตายไม่โดนประหารก็จบได้เนี่ย
กุยอมใจนางแบกจจส เขาก็รักของเขาว่ะ มองข้อดีของจจสอย่างถ่องแท้ ใจนึงชื่นชมเขานะ เออๆอือๆกุผิดเองที่โง่ภาษาญี่ปุ่น
นางแบกนี่ส่วนใหญ่คือแม่ยกอีแก่ป่ะ
เออจะว่าไปถ้ามุซันล้มไปแล้วอสูรตายหมดทำไม่ยูชิโร่ยังอยู่ได้วะเพิ่งนึกออกเนี่ย
anibon เคยด่าไยบะไม่ใช่เหรอวะ และมาเจอจจสในปัจจุบันกลายเป็นซอฟเลย หาข้อโต้แย้งให้ด้วย แถมชมไยบะด้วย โตขึ้นเลยทัศนคติเปลี่ยนงี้เหรอวะ
เอ้าแล้วงั้นทามาโยะโดนแดกไปแล้วยูชิโร่มันไม่สลายตามไปวะ
>>417 หลักการมันต่างกันอะ
มุซัน=ใครแดกเลือดแล้วจะโดนผูกชีวิตไว้ด้วย สั่งตายได้ไม่พอ ถ้าตัวมุซันขิตอสูรที่เหลือก็ขิตตาม
ทามาโยะ=โดนพรี่เทพโยริช่วยไว้เลยตัดขาดกับมุซันได้ กลายเป็นอสูรสายพันธุ์ใหม่ที่ไม่ต้องแดกมนุษย์ก็อยู่ได้ ทำให้ยูชิโร่กับแมวเป็นอสูรได้โดยไม่มีเงื่อนไขผูกติดกัน คือไม่สามารถสั่งตายได้ ตัวทามาโยะขิตก็ไม่ขิตตาม แต่ข้อเสียคือจะไม่มีพลังเทพๆแบบอสูรของมุซัน อย่างไอ้ตัวรถไฟนั่นก่อนมุซันจะอัปเกรดมันก็เทพอยู่นะคุมความฝันได้เนี่ย พลิกแพลงได้เยอะอยู่ กลับมาดูที่ฝั่งทามาโยะ ความสามารถอ่อนกว่าแบบเน้นสายซุ่มสายตั้งรับ ลุยเดี่ยวเองไม่รอดแน่
อ๋อสรุปไอ้เชี่ยมุวันมันตั้งเงื่อนไขกันโดนลูกน้องบิดทีหลังนี่เอง
อะไรไม่รู้ แต่กุรอฉากทันจิโร่อนัตตาในเดอะมูฟวี่ครับ #ฅนตื่นธรรม 555
รุ่งสางในรอบพันปี ชื่อตอนโคตรเท่ ไอ้เหี้ย
เปิดสถานพยาบาลแล้วขอแบ่งเลือดหน่อยแบบแวมไพร์ในแวนเฮลซิ่งก็ได้นะ
จจส.จบแบบไม่มีอะไรน่าจดจำจนมู้โดนเรื่องอื่นยึดมาสองวันละ 555555555555555555555555
เห็นบอกยูจิได้สายเลือดแฝดสุคุนะมาจากพ่อนึกว่าพ่อมันจะมีประเด็นให้เล่นซะอีก สรุปมีบทแค่ถูกกล่าวถึงเฉยๆ 555
โรโบโกะตอนใหม่ล้อ jjk พอดีเลย
ตามอ่านมาจนจบ สุดท้ายคนแต่งให้นิ้วกลางคนอ่าน 555
กูขำ กูพูดยังไม่ทันขาดคำว่า ว่าไอ้ข้อมูลที่คนอ่านแม่งสงสัยแม่งต้องดอาไปบอกในสัมภงสัมภาษณ์แน่ ๆ สรุปแม่งทำจริง ๆ แต่ไม่ใช่สัมภาษณ์ แม่งไปอยู่ในหน้าคั่นตอนต่าง ๆ ฟีล คุยกับนักอ่านในรวมเล่ม 28
ข้อมูลใหม่อัปเดท คือ อุราอุเมะ วิญญาณเป็นผู้ชายแต่มาจุติในร่างผู้หญิง หรือก็คืออีผมบ๊อบหัวขาวที่เราเห็น ๆ คือร่างผญ ที่วิญญาณภายในเป็นผู้ชาย คนที่ให้มันมาจุติใหม่คืออีเคนจาคุ แล้วมีข้อมูลอีกเยอะเลยที่พวกมึงสงสัย ๆ กัน สรุปต้องแหกกระเป๋าตังค์ไปซื้อรวมเล่มมาอ่าน ไม่งั้นก็นั่งโง่ต่อไป
>>434 เกะเกะแม่งควรไปแต่งนิยายถ้าจะขยายความเพิ่มขนาดนี้ เพราะหลายรอบละที่ชอบมาเฉลยแบบหมกเม็ดงี้
ว่าแต่อัราอุเมะนี่สาคูมันชอบเชิงไหนกันแน่วะ ชงมาเกเต็มที่เลยนะตอนจบเนี่ย555 แต่ตอนก่อนๆคือมีบอกไว้นี่ว่าสาคูชอบอุราอุเมะเพราะเป็นคนที่ปรุงเนื้อมนุษย์ได้อร่อย ฟีลเชฟคนโปรดอะ อุราอุเมะก็ติ่งสาคูปานนางแบก มาหักลงให้เกกันได้ไงวะ
อี ผญ.อีกคนตรงทางเลือกสองทางของสุคุนะนั้นใครอ่ะ
กูว่าข้อมูลเสริมอันนี้ก็ข้อมูลเสริมจริงๆ แบบเรื่องเพศไม่ใช่สาระยิ่งใหญ่ลงหน้าคั่นก็โอเค คิเมทสึ เข้มันล่อเป็นเรียงความเลยเหอะ ทั้งเรื่องอดีตอาคาสะ โคคุ ใช้ซะคุ้มทั้งที่เอาไปเขียนยืดเรื่องได้แท้ๆ
พวกเฟมทวิตที่ยังอวยเรื่องนี้ว่าดันบาร์มังงะจั้มป์ ชูเพื่อนหญิงพลังหญิง สงสัยมันไม่เคยอ่านบลีชใช่มะ ในแง่อัตลักษณ์ทางเพศกับเชื้อชาติกูว่าบลีชนำเสนอออกมาได้หลากหลายและลงตัวสุดแล้วนะ ตัวโหดในเรื่องก็มีผู้หญิงตั้งหลายคนทั้งป้ากระเบน เจ๊แมวผิวเข้ม ป้าอ้วนหน่วย0 เจ๊ฮาริเบล ฯลฯ พวกคาแรกเตอร์ที่ใส่มากูไม่รู้สึกว่าโดนยัดเยียดเลย
พูดถึงตัวละครหญิงกูโคตรเคือง ดองโนบาระไว้ตั้งนาน ถ้าไม่คิดจะเฉลยปมอะไรตอนที่เถียงกันว่าควรทำงั้นทำงี้หลังสู้จบก็ตัดทิ้งไป แล้วเอามาให้โนบาระได้เจอซาโอริกับฟูมิอยู่กันครบสามคน มียูจิกับเมงุมิยิ้มมองสามสาวรวมกลุ่มกันจากที่ไม่ใกล้ไม่ไกลดีกว่ามั้ย ได้ฟีลสงบสุขฮีลลิ่งเยียวยาจิตใจดีด้วย นี่อะไรสู้จบกูยังต้องมากุมขมับเพราะพวกมันเถียงกันอีก
พวกบอกเรื่องนี้ดันบาร์ผู้หญิงคือมึงไม่เคยอ่านการ์ตูนมาก่อนป่ะ เรื่องอื่นเขาทำดีกว่านี้มาก จจสแม่งเขียนบทผญห่วยสุดละนะ เหมือนพยายามเขียนให้ดูว่าอ่ะกุตื่นรู้ละนะ จบ
หาขาแชร์กู๊ดส์ค่ะ เหลือโนบาระ มากิ
>>437 เจ้คำสาปที่มาสิงร่างพี่สาวเมงุมิไง เป็นคำสาปที่เกิดยุคเดียวกับสาคู โผล่แค่ตอนสองตอนก็ตัยละ นีกว่าเป็นตปก.ใช้แล้วทิ้ง ไม่นึกว่าจะมีซีนมาตอนจบด้วย แล้วแม่งไปผูกพันกับสาคูตอนไหนจนกลายเป็นหนึ่งในทางเลือกวะ ในเมื่อชาติแรกคือได้เห็นหน้าสาคูครั้งแรกก็โดนเชือดเพราะรำคาญอะ แทบไม่ได้พูดคุยกันเลย มาได้คุยกันจริงจังก็ตอนสิงร่างพี่สาวเมงุมินี่ละ ซึ่งแม่งไม่น่ามากพอให้สาคูมันผูกพันธ์อยู่ดี บทจางพอๆกับเรื่องแฝดสาคู อันนั้นน่าขยี้กว่าแต่หยอดมาจึ๋งนึงเอง
จะว่าไปแล้วนี้ก็เป็นอีกเรื่องของJumpที่จบเห้อีกเรื่องสินะ.. พอมานึกๆดูแล้วในJumpแถบหาเรื่องที่ลงได้สวยไม่ได้เลยสักเรื่อง
สรุปเป้าหมายยูจิคือไร อย่าบอกนะว่าคืออยากให้ทุกคนตายอย่างถูกต้องเหมือนที่มันชอบพูด แล้วตายอย่างถูกต้องนี่มันคือยังไงวะ 555
เรื่องกาก
ไหน ๆ เรื่องนี่ก็จบเสียงแตกค่อนข้างไปทางไม่ดีแล้ว กูอยากรู้ว่ามีเรื่องไหนใน jump ที่พวกมึงคิดว่าม้นจบดีบ้าง จะเอาเรื่องตัดจบมาก็ได้ กูนึกออกได้แค่ โคโระเซนเซย์ , กินทามะ , นารูโตะ , yugioh , sket dance
ป็อบตะลุยแดนเวทมนต์ จบดีขึ้นหิ้ง
เรื่องจบไปเกือบอาทิตย์นึงละแต่มู้ยังไหลเรื่อยๆเลยเว้ย
>>466 ถึงเรื่องจะกากสัดแต่ก็รักนะ เหมือนมีแฟนห่วยๆ แต่ทิ้งมันไม่ลง 555555 รอดูอยู่ว่าอนิเมจะแก้กรรมได้ขนาดไหน (ถ้าโปรเจ็คต์อนิเมได้ทำต่อไม่ล่องจุ๊นไปซะก่อนอะนะ) อย่างน้อยทีมอนิเมก็อธิบายรู้เรื่องกว่าเกะเกะล่ะว้า อะไรที่ไม่เฉลยในมังงะเอามาเฉลยในอนิเมทีเหอะ ไม่มีบทก็ไปขอไอเดียจากนักแต่งแฟนฟิกก็ได้นะ พล็อตอลังกว่าเกะเกะเขียนเองเพียบ
กุละเบื่อแนวคิดที่ยึดมังงะเป็นหลักแล้วแอนตี้เมะเพราะมองว่าไม่ใช่ canon โคตรๆ แค่กุบอกว่าชอบฉากเปิดเรื่อง jjk แบบเมะมากกว่ามังงะก็ดันโดนแขวะว่าเมะจะไปดีเท่ามังงะได้ไง ต้องมังงะสิอิงตามที่คนเขียนจะสื่อ 100% บลาๆ เลอะเทอะชิบหาย
>>468 กูหวังว่าพอเป็นอนิเมแล้วมันจะไม่ออฟสกรีน
>>471 มังงะมันก็ไม่ได้เป็นแบบที่คนเขียนต้องการ 100% จริงๆ หรอกถ้าเป็นงานส่งป้อนสำนักพิมพ์น่ะ (100% ต้องเป็นพวกโดจินชิแล้วล่ะ อยากได้พล็อตแบบไหนก็จัดเองได้ อยากวาดอะไรก็วาดได้หมด) โดนบก.ตบๆ ให้ไปทางโน้นบ้างทางนี้บ้างเหมือนกัน แล้วฝั่งญี่ปุ่นเขาก็ให้ความเคารพผู้ประพันธ์มาก (ไม่งั้นจะเรียก Sensei เรอะ) ผู้แต่งส่วนใหญ่ก็ไม่คิดจะขายขาดลิขสิทธ์ในการเผยแพร่ดัดแปลงด้วย ที่เห็นในอนิเมปกติก็ผ่านการเห็นชอบจากผู้แต่งแล้ว ไม่ว่าจะเห็นด้วยเพราะชอบบทใหม่ของทีมอนิเมหรืออยากเปลี่ยนบทเป็นแบบนั้นเองหรือเพราะทีมอนิเมเอาเงินฟาดหัวหรือเหตุผลอื่นๆ ก็ถือว่ายอมรับตัวบทของอนิเมแล้วล่ะ ถึงจะไม่ใช่ Original หรือแต่งไปคนละทางกับต้นฉบับที่เป็นมังงะยังไงก็ควรจะนับเป็น Canon ว่ะ ถ้าจะขิงมังงะก็แค่บอกว่าตัวเองชอบมังงะที่เป็น Original มากกว่าก็พอแล้วจะไปเหยียดอนิเมว่าไม่ Canon ทำไมวะ
ตอนจบโกโจคู่กับใคร
เวลาเป็นเมะ หลายๆเรื่องก็ไม่ได้ปรึกษาคนเขียนหรือยึดตามต้นฉบับ100%นะ
อย่างที่มันมีเคสคนแต่งออกมาบ่นว่า ทีมงานเมะทำอะไรไม่ปรึกษาตนเอง อยู่บ่อยๆ
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
