>>450 กูขอต่อ คือจะไม่ด่าว่านักเขียนสมองเม็ดถั่วไม่มีชั้นเชิงได้ยังไง ในเมื่อ antagonist (ไม่จำเป็นต้องเป็นผู้หญิง นางเอกเก่า มึงจะเป็นสังคม กฎ ชะตา หรือตัวเอกเองก็ได้) ภายในมังฮวาฟาสฟู้ดพวกนี้แม่งไม่มี beliefs หรือความเชื่อที่แข็งแกร่งมากพอที่จะท้าทาย beliefs อะไรก็แล้วแต่ที่นางเอกทะลุมิติยึดมั่นเลย เพราะการที่ beliefs ที่แตกต่างทั้งสองมุมมาปะทะกันมันจะทำให้เกิด conflict หรือ ความขัดแย้งในเรื่องราว เพื่อให้นางเอกเกิดการตั้งคำถามใหม่ต่อ beliefs ที่ตัวเองยึดถือมาตลอด เกิดการเปลี่ยนแปลงที่มีความหมาย ซึ่งมันเป็นพื้นฐานของพื้นฐานของพื้นฐานของงานเขียนนิยายนะเว้ยยยยย ถ้ามีคนถามว่าทำไมต้องมี conflict ในเรื่องราว ทำไมต้องมี beliefs ในตัวละคร ไม่มีเลยได้มั้ย?...ได้แหละ ได้ดิ...ถ้าเป็นหนังสืออ่านออกเสียงของเด็กอนุบาลนะ
ปัญหาใหญ่ของมังฮวาฟาสฟู้ดคือ คนเขียนชอล **เห็นด้วย** กับ beliefs ของนางเอกสาวเกา หรือนางเอกของเรื่องมากเกินไป ทำให้ beliefs ของนางเอกที่เป็นจุดศูนย์กลางของเรื่องคือดีที่สุด ไม่มีข้อโต้แย้ง ไม่มีข้อคัดค้าน ไม่มีการตั้งคำถามว่า beliefs ของตัวเองนั้นมันถูกต้องจริงๆหรอ ซึ่งบางเรื่องเนี่ย อย่าว่าแต่การตั้งคำถามต่อ beliefs นางเอกเลย นางเอกแม่งยังไม่มี beliefs ที่ชัดเจนเลยว่ามึงต้องการอะไรกันแน่? เมื่อ beliefs ของนางเอกก็ไม่ชัด และ antagonist มี beliefs ที่ไม่หนักแน่นพอ แล้วเรื่องราวมันจะไปน่าลุ้น น่าติดตาม น่าเอาใจช่วยได้อย่างไร เพราะเมื่อสองตัวละครขั้วตรงข้ามปะทะกันต้องเกิด "ผลกระทบ" ที่ทำให้ทั้งสองฝ่ายต้องเสียบางสิ่งไป ย้ำนะ "ทั้งสองฝ่าย" ซึ่งในมังฮวาฟาสฟู้ดเนี่ยกูเห็นแต่อีกฝั่งแม่งเสียไปรัวๆ ส่วนฝั่งนางเอกคือแทบไม่เสียอะไรเลยหรือเสียนิดนึง ไม่ได้เสียถึงขนาดต้องกลับมาตั้งคำถามกับ beliefs ของตัวเองเลย แล้วนางเอกหรือตัวเอกที่ไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงของตัวเองใดๆเลยตั้งแต่ต้นจนจบ beliefs ที่มียังไงก็มีอย่างนั้นไม่เปลี่ยนแปลง ไม่มีการเสียสละบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่เพื่อพิสูจน์ว่า beliefs ของกูข้าผมดิฉันเนี่ยมันสำคัญจริงๆนะ แล้วมันจะทำให้เป็นตัวละครที่มีมิติหรอวะ? ขอบคุณที่มาฟัง ted talk ของกูจ้า อยากมีสาระใส่มู้บ้าง