จูนิเบียวมันมีมานานแล้ว เดิมเลยมันคืออารมย์แบบ เวลามึงพราวด์ในวงสนทนาเพื่อนอะ แบบบอกกูเก๋ากูเจ๋งกูผ่านมาหมดแล้วตีรันฟันแทง เย็บสาวแล้วทิ้ง ยิงคนตาย
ทั้งๆที่จริงๆมึงไม่เคยทำ แล้วพอฮิเอย์มาการแสดงออกของคาแร็คเตอร์คนที่พยามเลียนแบบฮิเอย์ทั้งๆที่มึงไม่ได้มีพลังแบบฮิเอย์ มันเลยโดนเรียกว่าจูนิเบียว เพราะกลุ่มคนที่มันมักจะเป็นอาการประมาณนี้มันคือเด็กวัยรุ่นตอนต้นก็ช่วงม2นี่แหละ ถามว่าทำไมถึงต้องม2 เพราะม1มึงยังเพิ่งเปลี่ยนสถานที่ยังไม่ค่อยกล้าทำตัวเพี้ยนๆกับสภาพสังคมใหม่ และพอม3มึงก็เริ่มคิดถึงอนาคตต่อไปตอนม ปลาย(กรณีที่มึงเป็นคนปรกติ) มันเลยต้องเป็นม.2
ไม่จำกัดว่ามันต้องเลียนแบบตัวละครสมมุติไหม ดั้งเดิมเลยมันโดนเรียกใน ความหมายคาตากอรี่ เดียวกับหะมอยในบ้านเรานี้แหละ แต่พอมันมีพวกคนที่เป็นจูนิเบียวด้วยแล้ว ดันเป็นพวกแยกจินตนาการกับความจริงไม่ออกซะเป็นส่วนใหญ่มันเลยเหมารวมความหมายของอย่างหลังไปด้วย จนสุดท้ายถึงแค่มึงเป็นพวกอย่างหลังเพี่ยวๆก็จะโดนเรียกจูนิเบียวอยู่ดี แต่บ้านเราอะมันชอบใช้ผิดคือดันไปตีความว่าคนคลั่งอะไรจนเพ้อเจ้อไปบ้างก็นับว่าแม่งเบียวแล้ว ซึ่งแม่งไม่ใช่ มึงควรเรียกมันว่าโอตาคุ