--- บทสนทนามโนโลจิก----
<เหม่ง> โอเค เอฟวี่บอดี้ สำหรับผลงานชิ้นนี้ เราจะฆ่าตัวละครหลักยังไงดี ?
<เกน> ต้องให้หมดสิ้นความหวังทุกอย่าง หลอกล่อ แล้วฆ่าทิ้งให้ทารุณที่สุด
<เหม่ง> กากว่ะ! มันต้องตายแบบวูบเดียวหายยกโหลดิวะ! ฆ่าทีละตัวแล้วกี่ตอนมันถึงจะตายหมด อนิเมเดี๋ยวนี้ก็สั้นจะตายชัก ไม่มีเวลาให้ลุงเกริ่นนำเลยเว้ย ลุงอยากได้ทีละ 50 ตอนเหมือเมื่อก่อนอ่ะ สปอนเซอร์แม่งก็ไม่เข้าใจ ทิ้งลุงไว้กลางทาง 26 ตอนขาดตัว ลุงแม่งเซ็ง
<เกน> ตายแบบเน้นปริมาณมันจะไปมีความหมายอะไรวะลุง ? มันต้องตายอย่างมีคุณภาพ ตายแบบอิมแพ๊คเยอะๆสิถึงจะมีความหมาย ใส่ดราม่าเยอะๆ ให้ก่อนตายมันสำนึกเสียใจที่เกิดมาบนโลกนี้เลย ถึงจะเป็นสุดยอดแห่งความสิ้นหวังอย่างแท้จริง
<เหม่ง> นี่นะพ่อหนุ่ม ลุงจะสอนอะไรให้ ตัวละครน่ะ พอเอ็งฆ่าไปเยอะๆซักพักปริมาณมันก็จะแซงหน้าคุณภาพเองแหละเฟ้ย ถ้าไม่อยากโดนสปอนเซอร์ด่าแบบลุง ไม่ต้องไปเน้นที่ดราม่าตัวละครเลยนะ ให้มันขับหุ่นใหม่ออกมาโดนฆ่าทิ้งตอนละตัวได้ยิ่งดีของเล่นจะได้เยอะๆ ลุงรู้ ลุงเรียนมา
<เกน> ไม่เสือกดิลุง ไหนใครว่าการ์ตูนขายของเล่นแม่งปราบเซียน บทไกมุผมก็เขียนมาแล้ว สปอนเซอร์ชอบอกชอบใจกันใหญ่ ไรเดอร์ทั้งหมดรวมทุกฟอร์มก็ปาเข้าไปเป็นโหล สาวกก็สรรเสริญบ่นปวดตับไตไส้พุงกันทั้งนั้น แถมฉากจบเลิศล้ำชิงภพจบแดนสุดยอดกว่าเทนโดไปเดินที่ฝรั่งเศสอีก
<เหม่ง> แล้วทำไมไซโคพาสเขาไม่ให้มึงเขียนบทต่อวะ ?
<เกน> สัส ไอ้ลุง ! งานอั๊วะล้นมือเว้ย
<เหม่ง> ไม่ใช่เขียนเยอะจนมือตกนะมึง ? การกันเทียมึงก็จบซะโลกสวยด้วยมือเรา
<เกน> แล้วทีจี-เซล์ฟลุงล่ะวะ ? ฉากจบไม่เห็นจะปวดตับเลย กลับไปซือคาเม๊ะพรายโด้ซะไป๊ เพลงเหี้ยไรยังกับอนิเมยุค 80's
<เหม่ง> กูจะเอาเป็น OP แต่สปอนเซอร์ไม่ยอมเว้ย เลยต้องเอามาใส่ ED รวด 25 ตอน ส่วนอนิเม OP กูก็เอาตีนเขี่ยซะทั้งสองอัน ฉายาโทมิโนะตัดแปะไม่ได้มีไว้โชว์นะมึง
------ จบการมโนแต่เพียงเท่านี้ กูง่วงละ ขี้เกียจแต่งต่อ -------