>>508 ยิ่งคนสวมร่างนิสัยหรือภูมิหลังไม่รีเลทอะไรกันกับร่างที่อยู่ๆเข้ามาสวมนี่ยิ่งประหลาดเลยนะ มึงไม่มีการสับสนเลยว่าตอนนี้มึงคือใคร? ร่างที่มึงสวมอยู่คือมึงหรือตัวละครนี้กันแน่?(กูให้นางร้ายต้องสังหารคือตัวอย่างที่ดีของการสวมร่างจริงๆ มึงต้องสับสนแบบนี้ดิ)
แล้วพอมีคนไปสวมร่างทีไร คนรอบๆข้างตัวละครที่ถูกสวมก็ยิ่งประหลาดกว่า ยังรักยังเอออวยลูกจ๋าเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือสปอยลูกจ๋าหนักกว่าเดิมเพราะลูกจ๋าอ้อนพ่อจ๋าพี่จ๋าด้วยแหละ(ไม่มีแม่จ๋าอยู่ในสมการนี้) มีแปลกใจแค่พระเอกกับตัวละครชายว่าเธอเปลี่ยนไปแล้วเราต้องไปตามดูเธอ อ้าว ทำไมเธอนิสัยพลิกจากหลังตีนเป็นหน้าตีนขนาดนี้ล่ะ แต่สงสัยแค่นี้แหละเรารักเธอเข้าให้แล้ว ปิ๊ง~~★*☆♪