>>277 ใครเมนชั่นถึงอีหัวม่วงปุ๊ป กูมาปั๊ป5555 กูยกให้อีนี่คือที่สุดของนางเอกทะลุสันดานใจหมาที่สุดแล้ว ให้เอาปากกามาวงว่าหน้าด้านตรงไหนคือถมเต็มตัวเลยดีกว่า ปักธงแดงกี่ธงต้องบอกเลยว่าตั้งแต่หัวจรดตีน แม้แต่ตอนเริ่มทำฟาร์มหาเงินยังจะไปสอยผลไม้ในป่าคนอื่นที่ไม่ได้ปลูกเองอีก ไม่มิจฉาชีพสักครั้งไม่ได้จริงๆ
>>279 กูว่าสังคมเกาหลีมันแข่งขันสูงเหลื่อมล้ำสูง พอมีตัวเอกที่จนมากๆแล้วเลยอนุโลมให้ทำทุกอย่างให้ตัวเองพ้นความจนได้ ต่อให้ไอ้ทำทุกอย่างที่ว่าคือการเหยียบหัวคนอื่น ฟีลเดียวกับหนัง parasite ล่ะมั้ง
>>281 >>282 กูว่าขายขำในเรื่องนี้คือฟ้ากลั่นแกล้งซ้ำเติมอีหัวม่วงอ่ะ555 นักอ่านในนั้นอาจจะแบบ งุ้ยยยยยย น้อนซวยอีกแล้วง่างื้อๆ ส่วนกูคือ ว้ายยยยยยย สมน้ำหน้าอีดอก55555
กูว่าขายขำไม่ใช่ประเด็นหลัก แต่น่าจะเป็นเพราะป้ายนางเอกเสือกแขวนที่อีหัวม่วงนี่มากกว่า การอ่าน story ฉบับเบสิค101 ถ้าองค์แรกของเรื่องเริ่มโฟกัสที่ตัวเอกที่คนเขียนต้องการจะให้เป็นตัวเดินเรื่อง 99% ของนักอ่านจะทำความรู้จักตัวละครตัวนี้ที่เดินไปพร้อมกับเรื่อง ซึ่งนำไปสู่การเข้าอกเข้าใจตัวละครได้ง่ายเพราะมันคือตัวละครแรกๆที่คนอ่านรู้จัก พวกอีสวมร่างอีทะลุมิติที่ตรรกะป่วยๆสอยผัวกับอีเว้นท์ชาวบ้านเลยต้องเล่าตั้งแต่เปิดเรื่องเพราะต้องให้นักอ่านรู้จักและผูกพันก่อน จะได้เลียตีนเข้าข้างได้ง่ายๆ