ดันเมชิของจริงว่ะ พระเอกมีปมเรื่องไม่อยากโดนมองเป็นพวกคนแปลกโรคจิตจากการชอบมอนเลยไม่กล้าบอกใครเรื่องผี แต่ท่าทางเพื่อนร่วมตี้ก็ทำให้เห็นชัดว่ามองพระเอกเป็นพวกคนแปลกโรคจิตจริงๆ อย่างเศร้า
สุดท้ายพระเอกก็ใช้ชีวิตแบบยอมรับชะตา ไม่ได้เลิกชอบมอนไม่ได้ทำตามสังคมแบบพระเอกหลายๆเรื่อง ถึงจะเจ็บปวดลึกๆแต่ชีวิตก็ยังต้องเดินต่อ
ไม่เหมือนบางเรื่อง มีปมตัวละครไปงั้นๆไม่ได้เอามาเล่น โดนเพื่อนในตี้บูลลี่ก็ไม่ขัดข้อง เป็นพวกโรคจิตฟันคนแต่ก็ไม่มีปัญหากับใคร เป็นพวกเก็บตัวที่บ้านแต่ก็ไม่มีปัญหาในการออกไปทำงาน สุดท้ายเลยเหมือนเขียนปมไว้เฉยๆเอาเท่ทำให้ตัวละครดูกลวงๆ