จะอนิเม นิยาย มังกะ ก็คุยได้ที่นี่ทั้งหมด
Last posted
Total of 208 posts
จะอนิเม นิยาย มังกะ ก็คุยได้ที่นี่ทั้งหมด
วันก่อนเพิ่งไปเห็นคำแปล OP2 นี่คนแต่งไปเอาไดอารี่ของจินชิมาแต่งเพลงรึเปล่า
เพิ่งมาตั้งซะตอนใกล้จบเรื่องแล้ว กว่าจะได้คุยต่อคงเป็นภาค 2 เลยมั้งเนี่ย
เมะเกี่ยวกับพวกเจ่ก = ขยะ
ถามคนอ่านนิยายไปไกลๆแล้ว เมาเมามันจะมองชินจิไปทางนั้นตอนไหน เท่าที่ดุตอนนี้ ความสัมพันธ์มันเจ้านาย-ลูกน้องอย่างเดียวเลย
ที่แหยงนี่ไม่ใช่เพราะไปจับกบมาเรอะ
ย้อนไปเรื่องตัดนิ้ว ไม่ใช่แม่มันใช้นิ้วตัวเองหรอจำได้ตอนแกะออกมาจากห่อมันค่อนข้างยาว แล้วนิ้วแม่มันก็ด้วยจริงด้วย
จับกบน่ะแค่บังเอิญ
ที่ทำเอาเมาเมาเกือบจะแขยงจินชิไปเลยก็คือฉากจับกดต่างหาก ดีนะฝ่ายชายยังรั้งสติได้ แต่ก็ทำเอาเข้าหน้าไม่ติดกันไป 1 เล่มเต็มๆ อะ
เหมาๆมันไม่อยากเพราะนิสัยบ้ายา กับไม่อยากเจอเรื่องยุ่งยาก ขนาดยังไม่ได้เป็นเมียยังมีปัญหามาให้กูแก้ไม่เว้นวัน ถ้าได้เป็นพระชายาจริงๆชีวิตแม่งวุ่นวายกว่าเดิมแน่ๆ กูขอบาย และจินชิมันก็ไม่อยากยังคับใจสาวเลยไม่ใช่วิธีสั่งให้ถวายตัว อยากให้ผู้หญิงเขารับรักเองซึ่งผ่านมาสิบกว่าเล่มกูก็ยังไม่เห็นแว่วเลย5555
what if
ถ้า เหมาเหมา ได้ หวังต้าเหลียง เป็นพ่อเลี้ยงแทน
จะเกิดอะไรขึ้น
ชีวิตมันสบายต้องมีดาเมจมากระแทกร่างกายกันบ้าง
มีมู้เหมาๆห้องเมะด้วย นึกถึงตอนตามจากห้องเว็บโนเวล ดำสปอยกับอ่านแมวดุ้นเอาเพราะยังไม่มีเมะ
ขอสปอยคนตามนิยายหน่อย พ่อเหมาเหมาหลังซื้อตัวแม่เหมาเหมาไปแล้ว ก่อนที่แม่เหมาเหมาจะตายแม่เหมาเหมามีสติขึ้นมาคุยกับพ่อเหมาเหมาสักแปปไหมอ่ะ หรือว่าสติไม่ดีแบบนั้นเรื่อยๆ จนตายเลย
อยู่เมืองจีนไม่ใช่เรอะ ออกเดินทางหาหวังต้าเหลียงสิวะ
>>36 อย่างน้อยให้ดูอาการหน่อยก็ดี
กูไม่ได้อ่านนิยายนะ
แต่ในเมะเห็นว่ามีอาการติดเชื้อแล้วไม่กี่วันหายไปเองหรือเปล่า
ตอนที่หมอเลี้ยงเมาเมารีบมากลางดึก ทุกคนก็ตกใจกันทำไมถึงมาเอาตอนนี้
แปลว่าเจ้าตัวน่ารู้ตัวถึงความอันตรายของโรคนี้
อีกเรื่องที่กูสงสัยช่วงที่พ่อเลี้ยงเมาเมาโดนตอนเป็นขันที
เพราะไปเรียนต่างประเทศถึงโดนตอนหรือเปล่า แบบฮองเฮาคนก่อนเป็นพวกล้าสมัยหาว่าการแพทย์สมัยใหม่เป็นพวกนอกรีต
>>37 ไม่ได้อ่านนิยายเหมือนกัน อ่านแต่มังงะกับตามสปอยเอา เอาตามหมอจินคือพวกนางโลมก็รู้กันน่ะแหละว่าโรคมันอันตราย แต่แม่งเป็นโรคที่ยุคนั้นแม่งคือเทียบเท่าเอดส์ คือเป็นแล้วตายไม่มีทางรักษา เลยปล่อยจอยแบบถึงเป็นก็ช่างแม่ง มึงเป็นเหี้ยอัลไลถึงมาวุ่นวายจะตรวจโรคให้การค้าพวกกูพัง
ส่วนที่โดนตอนนี่คุ้นๆว่าในมังงะเล่มหลังๆมีเล่าว่าสมัยก่อนเคยมีกรณีต้องสงสัยว่าหมอเยนางในจนท้อง หลังจากนั้นแม่งเลยจับหมอที่ตรวจนางในตอนหมด พ่อเมาเมาเลยซวยเลย
แล้วเพราะไอ้ต้องตอนถึงจะรักษาวังหลังได้นี้
แม่งกลายเป็นปัญหาเรื่อรังมาหลายสิบปีเลยนะ ไม่มีหมอดีๆอยากโดนตอน ปจบเลยมีแต่หมอเก๊ อยู่คนเดียว 5
>>37 มึงต้องมองแยกบริบทของเรื่องด้วยอะนะ
ในตอนนั้นพ่อเลี้ยงเมาเมาเป็นใครก็ไม่รู้จู่ๆมาบอกคนในหอติดเชื้อ ต้องรับการตรวจรักษา แถมเป็นผู้หญิงนางโลมในหอที่เกือบเจ๊งเพราะมีคนไปทำลูกค้าใหญ่ไม่พอใจจนต้องรับงานเยอะๆ เป็นกูก็สงสัยไว้ก่อนแหละ
เอาแค่หลังจากนั้นป้าแม่เล้าเห็นผลกระทบแล้วรับพ่อเลี้ยงเมาเมามาตรวจให้ มีคัดลูกค้าก่อนให้เด็กรับงานนี่กูว่าหัวทันสมัยโคตรๆแล้ว
>>37 ฮองเฮาองค์ก่อนถึงจะโหด แต่นางไม่หัวล้าสมัยนะ เล่มหลังๆจะมีพูดไว้ว่าก่อนหน้ายุคฮองเฮาอวค์ก่อน ฮ่องเต้ก่อนหน้านั้นสั่งห้ามการผ่าศพ เพราะมีหมอหัวทันสมัยที่อยากรู้อยากเห็นเกิ๊นไปแอบขโมยศพลูกฮองเต้ที่ตายด้วยโรคประหลาดจากวังที่เขาใช้เก็บศพราชวงค์รอสร้างสุสานมาชำแหละ พอฮองเต้รู้ว่าร่างลูกชายตัวเองโดนผ่าเป็นชิ้นเลยกริ้วสั่งห้ามการผ่าศพอีก
พอมาถึงยุคฮองเฮาองค์ก่อน นางรู้ดีถึงศาสตร์การแพทย์ของต่างชาติที่ทำให้คนรอดชีวิตเพิ่มขึ้นได้เลยยอมให้มีการผ่าเพื่อศึกษาได้ แต่ต้องทำแบบลับๆอย่าเอิกเกริกก็พอ ทำให้เมาๆได้ไปผ่าศพนักโทษประหารตอนต้องเข้าคอร์สเป็นหมอจำเป็น
>>37 หลัวเหมิน (พ่อเลี้ยงเมาเมา) เคยเป็นถึงหัวหน้าหมอหลวงมาก่อน แต่หมอหลวงสมัยนั้นต้องถูกตอนเป็นขันที เพราะดูแลพวกสนมต่างๆ ด้วย
แกเป็นหมอมากความสามารถ ไปร่ำเรียนวิชาต่างๆ จากตะวันตกมา โดยเฉพาะวิชาผ่าตัดที่ยังถือว่าเป็นของใหม่ในยุคนั้น เอาตามจริงเป็นคนที่มีใครนับหน้าถือตาเยอะมากในวัง แต่เป็นคนที่ค่อนข้างอับโชคเลยกลายเป็นว่าตกต่ำมาถึงตรงนี้
สมัยแกเป็นหมอหลวงมีคดีติดตัวอยู่ 2 คดี เลยโดนไล่ออกมาจากวัง ซึ่งคดีนั้นก็คือตอนทำคลอดเด็กสองคนที่เกิดพร้อมกัน และดันเป็นเคสคลอดยากทั้งคู่ ผลที่ได้ก็คือโดนกล่าวโทษว่าการที่สนมอาตัวมีลูกอีกไม่ได้เป็นเพราะพี่แก กลายเป็นคดีติดตัวที่ 1 และพอเด็กถูกป้อนน้ำผึ้งตาย พี่แกก็ถูกกล่าวโทษอีกว่าไม่ดูแล เลยกลายเป็นคดีติดตัวที่ 2 ผลลัพธ์คือโดนลงโทษถอดกระดูกหัวเข่าออกและขับออกจากวัง กลายเป็นยาจกอยู่ในย่านโคมแดงแบบที่เห็น
ในเรื่องยุคปัจจุบันนั้นไม่มีการบังคับตอนแล้ว แต่ใช้วิธีกินยาระงับอารมณ์แทน ซึ่งจินชิ + เกาซุน เองก็กินยานี้ตอนเข้าวังหลัง
ผลกระทบของยาจะทำให้ไม่รู้สึกตื่นตัวทางเพศเป็นการชั่วคราว แต่เกาซุ่นก็กังวลเพราะจินชิกินบ่อยจนกลัวว่าจะอนาคตจะไม่แข็ง ถึงจินชิจะสวนกลับว่าเกาซุ่นเองน่าเป็นห่วงเช่นกัน แต่เจ้าตัวก็บอกว่าลูกๆ โตหมดแล้ว คงไม่อยากมีเพิ่มแล้วล่ะ (ฮา)
แล้วเมียเกาซุนก็ไปคบชู้
ว่าแต่ทำไมพ่อเลี้ยงเมาเมาถึงได้อยู่อย่างอัตคัดหลังย่านโคมแดงแบบนี้วะ ไม่มีหัวการค้าก็เข้าใจอยู่หรอก แต่ไม่กลับไปอยู่กับพี่ชายหว่า หรือทางพี่ไม่ช่วยหาที่ทำงานดีๆให้วะ หรืออยากเลี้ยงเมาเมาเลยยอมอยู่นี้
ตอนนี้กูอยากรู้ว่าใครมันเล่นใหญ่จะฆ่ารัชทายาทแบบนี้ จะว่าฆ่าชิงบัลลังก์ก็ไม่มีคู่แข่งคนอื่นชัดๆเลย
ตกใจเกาชุนมีลูกโตขนาดนี้แล้ว มิน่าแม่งดูแลจินชิเหมือนลูกเหมือนหลาน
นึกได้อีกหน่อย เมาเมาหัวเราะตอนนี้แม่งอีทาเนียไม่ก็เคลเมนทีนเข้าสิงชัดๆ แต่เสียงเหียกกว่า
สนมใหม่ที่ดูเชิ่ดๆนั่นเป็นคนยังไงวะ น่ารักดีแต่ไม่ถูกชะตาเอาซะเลย
ซุยเรนนี่บทเหมือนไอรีน แอดเลอร์ในเชอร์ล็อกโฮมส์สินะ หลอกทุกคนเนียนหมด แม้แต่เมาเมากว่าจะจับไต๋ได้ก็ตอนเปิดตูดหนีไปแล้ว เป็นคนแรกที่ทำให้เมาเมายิ้มปากฉีกได้นอกจากยากับพิษเลย
>>71 อ้อเก็ตละ คือโดนพ่อใช้เป็นหมากทางการเมือง ส่งมาเป็นสนมเพื่อรักษาคอนเน็ตชั่นกับฮ่องเต้รัชกาลปัจจุบัน แต่เพราะต้องสงสัยว่าเป็นลูกชู้พ่อเลยไม่รัก มีเรื่องก็ไม่ช่วยอะไร พวกนางกำนัลได้ข่าวเรื่องลูกชู้ก็เลยรังเกียจแอบแกล้งด้วย แบบนี้ใช่มั้ยนะ
แต่แอบไปดูภาพนิยายเล่มหลังๆอย่าบอกนะว่าได้แต่งกับบาเซ็น
>>72 เสริมอีกนิดคือทีแรกพ่อนางก็ไม่ได้กะจะส่งให้ฮ่องเต้ปจบ.หรอก แต่กะประมูลขายให้ตระกูลที่เสนอผลประโยชน์ให้ดีที่สุด ฮ่องเต้เห็นสนิทกับสนมอาโตวมองนางเป็นลูกเป็นหลาน (สมัยฮ่องเต้คนก่อนสนมอาโตวก็คอยเซฟนางไม่ให้ฮ่องเต้คนก่อนเข้าหาได้ง่ายๆด้วย) เลยรับกลับมาอยู่ในวังคิดว่าน่าจะเซฟนางได้ดีกว่า
หมอเก๊นี่เห็นเอ๋อไปวันๆ ชีวิตหนักกว่าที่คิดแหะ ยิ่งพอเป็นเรื่องฮ่องเต้รัชกาลก่อนด้วยแล้วยิ่งรู้สึกว่าน่าสงสารพี่สาวแกเลย
แต่จินชิมึงไม่ต้องระแวงกลัวเมาเมาบ้ากล้ามขนาดนั้นก็ได้มั้ง แม่งออกมาตลกมากกว่าน่าเกรงขามแล้ว 555
กุขำจินชิ มึงไปหาเรื่องริฮาคุนี่คือแค้นมากเรอะที่เมาเมานั่งดูริฮาคุแก้ผ้าโชว์กล้ามหน้าตาเฉยแถมชมว่าหุ่นดีออกนอกหน้าต่อหน้ามึง
จินชิมันก็ไม่ได้ผอมมากนะเอาจริงๆ ตอนมันละเมอช่วงเช้าๆเสื้อผ้าหลุดรุ่ยก็ดูมีน้ำมีนวลอยู่บ้าง สภาพน่ากินอยู่ไม่น้อย แต่เสียดายอนาคตคงนกเขาไม่ขัน ถถ+
คนพากย์รากันนี่แอบเสียดายที่ลุงเคย์จิเสียไปก่อน อิเมจเสียงแกเข้ากับรากันมาก รองลงมาก็สึดะเคน
>>77 ตอนแรกก็เคืองๆ นั่นล่ะเพราะน้องหมาแกสนิทกับน้องแมวออกนอกหน้าถึงส่วนใหญ่จะเป็นเพราะงาน แต่หมาก็แอบหวังจะให้แมวเป็นสะพานเชื่อมไปหาสาวด้วย
ส่วนจินชิ พอรู้หมาเข้าหาแมวอย่างมีจุดประสงค์ก็เลยยื่นข้อเสนอให้จบๆ เรื่องไปเลยจะได้กันไม่ให้มายุ่งกับแมว บวกกับจะซื้อตัวด้วยเพราะหมาเป็นคนมีอนาคตไกล ถึงหมาจะปฏิเสธแต่หลังจากนี้หมาก็ถูกดึงตัวเข้าสังกัดของจินชิเป็นที่เรียบร้อย
จะว่าไปมาคิดดูแล้วแอบสงสัยอายุของไป๋หลิงจังแฮะ
เมาเมาโดนเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กปัจจุบันอายุคือ 19 ถ้าตอนนั้นไป๋หลิงโตแล้วรับงานได้แล้ว อายุก็น่าจะต้องไม่ต่ำกว่า 16 มั้ง ถ้าบวกลบคร่าวๆ ก็น่าจะ 35+ ได้
ส่วนริฮาคุน่าจะไม่ถึง 30 …โอ้ววว
ดูตอนล่าสุด สรุปคือรากันจะไปขอซื้อตัวเมียกับยายเจ้าของซ่อง แต่เด็กฝึกงานเข้าใจว่าจะมาขอซื่อไ๋ป่หลินสิะ
ส่วนเมาเมานี่ต้องโตมาแบบไหนถึงจะขอดูหำผู้ชายกันหน้าตาเฉยแบบนี้ได้วะ ถถถถถถถ
เห็นเมาเมาบอกว่าได้เจ๊ๆในหอช่วยเลี้ยงดูมาตลอด ก็นึกว่ามาเลี้ยงเอาแบบตอนโตระดับนึงแล้ว นี่แบบเด็กแดงๆต้องดูดนมไป๋หลินเลย
ส่วนไป๋หลินนี่มีน้ำนมทั้งที่ยังไม่มีลูกนี่มีอะไรอธิบายทีหลังมั้ย
>>90 รู้สึกมีอาการแบบนี้อยู่
https://www.pobpad.com/ภาวะน้ำนมไหล-galactorrhea
อยากไปใช้บริการคุณพี่ไป๋หลิงสักครั้งจังเก็บเงินก่อนดีกว่า จะทันมั้ยวะกลัวริฮาคุซื้อตัวนางได้ก่อน
ริฮาคุได้นางไปเสียการเสียงานแน่นาย
โดนสูบวิญญาณทุกวันๆๆๆ
รากันแกไม่มีเมียอื่นเหรอ เมาเมามีพี่น้องต่างแม่มั้ย
ขอบใจโม่ง
วานโม่งสปอยเรื่องสนมโลวรันหน่อยสิ ตอนหน้าเหมือนฮ่องเต้จะถูกใจน้องเข้าหรือยังไง
พ่อเมาเมานี่เป็นโรคแยกใบหน้าคนไม่ออกสินะ แล้วแยกหน้าเมาเมากับแม่ออกได้ไงหว่า
เพิ่งเห็นว่าไทเฮานี่โนโตมามิโกะพากย์ กูนี่อยากให้ฉายซีสองไวๆเลย
เมาเมานี่ถ้าใครถามรู้เยอะแบบนี้มาจากใครคงต้องบอกพ่อบุญธรรมสอนให้ที่ย่านโคมแดง เหมือนที่โคนันชอบบอกพ่อสอนให้ที่ฮาวายแล้วมั้ง ตอนนี้ถึงกับรู้วิธีสร้างเรือนกระจกเลย
ดูเมาเมาตอนล่าสุดแล้ว มีใครอธิบายให้ทีได้มั้ย ว่ารากันมันมาบอกจินชิเรื่องกุหลาบน้ำเงินทำไม แบบขุนนางมีหน้าที่เอาใจฮ่องเต้ เลยมาเสนอให้หากุหลาบน้ำเงินไปถวายงี้หรอ
คือโดยตำแหน่งจินชิมันไม่ต้องสนใจเรื่องพวกนี้ก็ได้ แต่ดันรับเรื่องมาทไเลยรู้สึกแปลกๆ ไอ้เรื่องก่อนยังพอเข้าใจได้เพราะเป็บสืบคดี
พ่อตาทดสอบลูกเขย แล้วก็ได้มีโอกาสสร้างความสัมพันธ์???กับลูกตัวเอง
ลูกสาวมีโอกาสเอาคืน
จินชิเอาใจทั้งพ่อตาได้และได้ใกล้ชิดเมาเมา
วินๆกันทุกฝ่าย
ดูตอนนี้แล้ว พวกที่เคยด่ารากันว่าเรปแม่เมาเมาจนค่าตัวตกจะได้แย่งมาครองเป็นนางบำเรอได้นี่คงหน้าแตกเป็นแถบ ถึงจะเข้าใจว่าตอนอ่านช่วงแรกๆที่เรายังไม่รู้ห่านอะไรเลยเรื่องรากัน เห็นบุคลิกรากันตอนแรกๆจะเชื่อยังงั้นไปแล้วก็เหอะ
พูดยากว่ะแม่งปูมาแนวๆนั้นเลย แม่งแทบไม่พูดอะไรถึงรากันตรงๆเลยด้วย รู้กันเป็นหลักแค่เมาเมาเกลียดชนิดแค่ได้ยินชื่อยังชักสีหน้าใส่ แต่เอาตรงๆตอนอ่านมังงะไปจนถึงตอนมันไปซื้อนางรำแล้วกูค่อนข้างพอใจนะ ถือว่ารากันมันก็ยังรักเดียวมาตลอด
แต่อ่านแล้วสรุปเรื่องมันพังเป็นทอดๆมาตั้งแต่แม่เมาเมายอมให้เยะโดยไม่เตี๊ยมกับรากันก่อน แล้วมาเกิดเรื่องพ่อเลี้ยงโดนไล่ออกจากวังจนพ่อโดนไล่ไปไกลๆ กว่าจะกลับมาทุกอย่างแม่งก็เกินควบคุมแล้วนี่แหละมั้ง ว่าแต่ลูกค้าหอนี้แม่งเป็นมาโซกันเยอะเรอะ ถึงแข่งกันอัพค่าตัวนางโลมสายจิกแบบนี้จนต้องลดค่าตัวกันแบบนี้
ตอนหน้าจบที่ ln เล่ม 2 พอดีสินะ กูรอข่าวซี 2 ต่อเลย
รากันตอนแรกโดนดีไซน์ให้น่ารังเกียจด้วยล่ะเลยเข้าใจผิดกันว่าเรปแม่เมาเมา แต่พอเฉลยแกก็คือตาลุงรักลูกสาวคนหนึ่งนั่นล่ะ
บทลุงรากันจะมีอีกป่าวว่ะในนิยายกุตามสปอยมังงะแกหายยาวเลย
อยากรู้ว่าแกจะไปไถ่เหมยเหมยไหมหรือว่าไถ่เมียได้แล้วก็จบบทเลย
ดูตอนล่าสุดแล้ว เมาเมาบอกว่าถ้ารากันแพ้ ต้องไปไถ่ตัวหญิงคณิกาคนนึง แต่ไม่บอกว่าใคร อันนี้คือตั้งใจให้ไปไถ่ตัวแม่หรอ นี่ถ้ารากันไม่รู้ว่าเมียยังอยู่ ไม่ไถ่คนอื่นไปแทนเร๊อะ
>>123 มีเรื่อยๆ แต่ไม่ใช่บทเด่น อย่างมากคือมา Cameos โผล่ป่วนเมาเมาครั้งคราว ลุงแกจะมีบทอีกทีช่วงเล่ม 7-8 ตอนจินชิยกขันหมากเลย
เอาจริงๆ หลังจากนี้ บทลุงรากันจะโดนแทนที่ด้วยราฮัน ลูกพี่ลูกน้องของเมาเมาที่รากันรับมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม
>>124 ใช่ลุงแกเกือบไถ่คนอื่นแล้ว เพราะไม่รู้ว่าฝ่ายหญิงยังมีชีวิตอยู่
ลุงรากันโคดโชคดี อยู่ดี ๆ ก็ได้เป็นพ่อว่าที่ฮองเฮา
หลังจากนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเมาเมากับรากันเป็นยังไงวะ พ่อขี้เห่อลูกสาวกับลูกสาวที่เบื่อขี้หน้าพ่อ่? เมาเมาบอกติดสัญญาทำงานให้จินชิ พอหมดสัญญาจะโดนรับไปอยู่ด้วยกันมั้บ
เมาเมาไม่เอา
แบบนี้ป่าว ไม่โกรธไม่เกลียดแล้วแต่ไม่ขออยู่ด้วยละกัน ต่างคนต่างอยู่ไป
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.