>>551 ใช่คับไม่รู้จะหงุดหงิดอะไรกันนักหนา
https://www.youtube.com/watch?v=UmpNQh7RQtg
Last posted
Total of 582 posts
พวกดูเมะอย่างเดียว = ยาจกขี้แพ้เสพของฟรี มาทำตัวเปนโอตะวันนาบี ไปหางานทำไป๊ไอ้พวกสวะเกาะพ่อแม่จนๆแดก
ไหนBDคับพรี่คุอ้วนสิวกูยังไม่เห็นเบย
พรี่คุอ้วนสิวคุยซะใหญ่โตพอขอดูหลักฐานหนีเบย
เรียนยังไม่จบม.ปลายจะหาตังค์ที่ไหนมาซื้อ bd อ่ะคับ อิอิ
ฮาว่ะไอ้เอ๋อโม้บอกมี bd เป็นล้าน
แต่ไม่มีหลักฐานมายืนยัน
เพิ่งได้ดูดันเมชิตอนล่าสุด
ขาอ่อนมาร์ซิลกับกางเกงฟักทองแม่งดูน่าเลียจังว้อยยยยย
เดิมทีกูวาดอะไรมักดีไซน์ตัวละครใส่กางเกงฟักทองอยู่ละ เจองี้เข้าไปกูกระอักเลือดเลยว้อยย
เวลาคนอื่นดูอะไรแล้วเนื้อเรื่องไม่เป็นไปตามที่ตัวเองคิดทำไมชอบหงุดหงิดกันวะ แบบตัวเอกกากหรือโลกสวย เวลากูดูถ้าคนเขียนมันเล่าแบบไหนกูก็พยายามเข้าใจไปตามที่เขาอยากจะสื่อ(กรณีที่มันไม่ได้เล่าห่วยนะ)
>>551 ใช่คับไม่รู้จะหงุดหงิดอะไรกันนักหนา
https://www.youtube.com/watch?v=UmpNQh7RQtg
Bokuyaba มันมีดีกว่ารอมคอมเรื่องอื่นยังไงวะ เห็นอวยกันจัง
>>551 อยู่ที่เรื่องไหน พลังในเงามืด แชงกีล่า ฟรีเรน อายาโนะโคจิ เปล่า
มันเก่งแบบนั้นไม่ได้ไง เพราะมันเอาแต่หมกหมุ่นกับพวก2D มันเลยไม่ชอบเนื้อเรื่องที่ตัวเอกเมพ เพราะตัวเป็นขยะ
ทำตัวขี้แพ้
>>556 ก็ว่ากุไม่เคยเบียว ชอบ เรื่อง รอมคอม อะไรแบบนั้นเลย
อย่างเรื่องโทระโดระ ดูไปก็ดรอปก่อนดูไม่จบ เด็กสมัยนี้ไม่น่าเคยดูกันแล้วนะ
โอตาคุขี้แพ้ไม่ใช่หรอสะที่จะชอบแนวตัวเอกเทพๆ
ปิดเทอมปุ๊บโทรลเยอะปั๊บ
ถามว่ามันดีกว่าเรื่องอื่นยังไงแต่ละเรื่องมันมีจุดดีด้อยต่างกันกูไม่เทียบละกัน แต่ถ้าถามว่ามันดียังไง
คือการพัฒนาตัวเองของบักเคียวนี่แหละ มันค่อนข้างจะชัดเจนนะว่าจากเบียวแดกไปวันๆหมาเห่าใบตองมันค่อยๆพยามเปลี่ยนตัวเองเพื่อเข้าหาอันนะทีละนิดๆ
ทั้งเรื่อวการวางตัว การคิดในการมองรอบด้านหลายมุมมองนอกจากความคิดเบียวๆของตัวเองอย่างเดียว
กูเป็นคนนึงที่ตตอนแรกดูได้ครึ่งตอนแรกแล้วปิดเลยนะเพราะแม่งเบียวจริง แต่หลายอาทิตย์ต่อมาก็ไม่มีไรดูเลยลองอะๆดูต่อให้จบก็ได้คงไม่เหี้ยแบบแฟนเช่าหรอก ก็พบว่าเออมันเล่าเรื่องได้น่าสนใจอยู่นะทั้งการให้เหตุผลว่าทำไมอันนะมันถึงเริ่มชอบพระเอกที่บางคนด่าว่าดอกฟ้ามันจะมาชอบคนเบียวได้ไงวะ เออถ้าเบียวอย่างเดียวเค้าคงไม่ชอบหรอก แต่มึงลืมไรหรือเปล่าว่าเอาจริงๆตัวอันนะนี่ก็สุดโต่งในด้านของตัวเองเหมือนกันแค่สังคมของผู้หญิงมันจะอยู่กันเป็นกลุ่มแล้วไม่โดนมองว่าแปลกมากเท่าผู้ชาย การที่คนนิสัยประหลาดๆจะคลิ๊กกันได้จูนกันติดมันก็ไม่ใช่เรื่องเหนือจริงแต่อย่างใด เพราะเอาจริงๆไอดอลหรือนักแสดงในสังคมญี่ปุ่นนี่ แม่งได้กับพวกที่มีคาแร็คเตอร์ประหลาดๆ เป็นเรื่องปรกติเลยนะ ทั้งตลก นักมวยปล่ำ นักเขียนมังงะ ซูโม่ บลาๆ ถามว่าคนพวกนี้มันสมบูรน์พร้อมไหมถึงเด็ดดอกฟ้าได้ คำตอบคือไม่เค้าแค่จูนกันติด
ไอ้พวกที่ขี้แพ้จริงๆอะคือ ไอ้พวกที่ไปชี้หน้าว่าเรื่องแบบนี้แม่งขายหลวมวะไม่มีทางเป็นไปได้หรอก คือมึงไม่เคยลอง หรือลองแล้วไม่ได้ไงก็องุ่นเปรี้ยวไปแล้ว ว่าถ้ามึวว่าไม่ได้คนอื่นก็ไม่ได้
อันนะ นี่ได้ความโชคดีที่เกิดมาสวย+หุ่นดีช่วยเอาไว้เยอะอยู่นะ ไม่งั้นแดกหนักขนาดนั้นแม่งอ้วนเป็นโอ่งไปแล้ว การเรียนกับกีฬาก็ไม่ได้เก่งอะไร
โดยรวมกูถูกใจนิสัยอันนะอย่างหนึ่งคือ เอาแต่ใจกับยอมแพ้ง่ายถ้าหากทำไม่ได้ดี ตรงนี้แหละที่กูว่าดูสุดโต่งดีสมเป็นผู้หญิงและเหมาะกับคนโลกส่วนตัวสูงอย่างเคียวทาโร่ได้ มันไม่ได้อารมณ์ดอกฟ้าแต่หมาวัดซะทีเดียว
อีกเรื่องที่ชมนะบรรยากาศเพื่อนๆรอบตัวละครหลักนี่แหละโครตสมจริง แบบมันรู้สึกเหมือนไอ้ตัวละครพวกนี้มันเป็นเพื่อนกันจริงๆ วิธีเว้นระยะหรือเข้าก๊วนหรือวิธีที่สื่อสารกันอะไรมันไม่เว่อร์จนดูเหมือนมึงเพื่อนกันเพราะเซ็ตติ้งอะไรจะรักกันปานนั้นอะไรแบบนั้น
(ยกเว้นอีพวงหรีดสารภาพรักนะ555)
>>566 ตัวละครรองนี่ก็ดีไม่แพ้อันนะหลายตัวเลยด้วย อย่างโมเอะนี่ถ้าไม่มีอันนะก็มีโอกาสเข้ากับเคียวได้ดีอยู่นะ(ถ้ามีเหตุให้ได้คุยกัน และพ้นเฟรนโซนไปได้) หรือพี่สาวนี่รั่วๆแต่ก็มีดีหลายเรื่องทั้งเรียนดีผิดคาด เข้าวาเซดะได้แถมเล่นดนตรีเก่งอีก เสียแต่ชอบโดนคนเขียนแกล้งให้ไม่มีแฟนซะที ขนาดไอ้รุ่นน้องพูดซะชัดว่าอยากถ่ายรูปด้วยหลังเล่นคอนเสิร์ต เจ้าตัวยังนึกว่าโดนปล่อยมุกตลกใส่ซะงั้น
คันนะกับโมเอะนี่ตัวตกคนเลย 2 คนนี้น่ารักมาก
กูโคตรขำตอนโมเอะมาช่วยตอนห้องล็อค แม่งโคตรเหี้ย 555
ชอบพี่ในมังงะมากกว่าวาดออกมาดูcreepyดี ในมังงะเปลี่ยนซะน่ารักเป็นคนละคน
ยังไม่ได้ดูอนิเม ช่วงแรกนี่ชอบเลยแต่ช่วงหลังๆมังงะล่าสุดนี่บางทีแม่งรู้สึกแรงเกิน
อย่างไอ้ที่พาเด็กม.ต้นเข้าโรงแรมม่านรูดเนี่ย
กูก็ว่างั้น แต่มึงอาจตามยุคสมัยไม่ทันเองก็ได้นะ
ขอแค่รอมคอมโม่งก็พร้อมอวย
จบแล้ว metallic rouge จากที่เกือบจะแพร่ไวรัสแนรืนต่อต้านฆ่ามนุษย์ กลายเป็นปลดโค้ดที่จองจำแทน ที่เหลือไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างเพราะมนุษย์ในเรื่องนี้ก็ทำจัญไรกับแนร์นไว้เยอะซะด้วยซิ
นางเอกไปตีกับบอสตัวสุดท้ายจบแบบปลายเปิดก้คงชนะนั้นแหละ ส่วนสาวแว่นไม่ได้กลับไปร่างเดิมแล้วใช่มั้ยนั้น ไอ้ตอนคุยกันในจิตเซอวิสซะเห็นเต็มตัวหน่อยก็ไม่ได้
Metallic Rouge นี่คือตัวอย่างชั้นดีของคำว่าองค์ประกอบไม่ได้แย่แต่การวางบทแต่ละตอนทุลักทุเลมาก ยิ่งช่วงท้ายนี่ดูก็รู้เลยว่าจบไม่ลง
ต่างกับ Bravern ที่มันก็มีปัญหาคล้ายกันตรงที่ช่วงแรกเน้นปูเรื่องนานแต่กว่าจะไล่กำจัดบอสก็ล่อครึ่งหลังไปหมด แต่อย่างน้อยที่สุดไอเรื่องนั้นมันสามารถทำให้จบในเรื่องได้
Metallic Rouge นี่แม่งรวมองค์ประกอบดีหลายอย่างแต่เอามาปรุงแล้วเละเทะไปหมด
มึงมีดีไซน์หุ่นเท่ๆ ตั้ง 10 ตัว แต่แอร์ไทม์มึงออกมากะปริดกะปรอยฉิบหาย
แถมแทนที่จะได้เห็นฉากหุ่นสู้กันมันส์ๆ เท่ๆ ดันสู้แบบกั๊กๆ ตลอดไม่ได้โชว์ของสักที บางตัวดันออกฉากเดียวตาย
เวิร์ลเซ็ตติ้งระดับสงครามจักรวาล มึงดันเฉลยปมแบบให้ตัวร้ายร่ายยาวเฉลยปมทีเดียวครึ่งตอนเพราะไม่มีเวลาเหลือ
หลายอย่างดันใส่องค์ประกอบมาเชยๆ ตัวร้ายต้องคอยพูดเปรียบเปรยเปรียบเทียบเหมือนจะโชว์เหนือจนกู Cringe ว่ามึงจะพูดทำไม คนดูมันรู้หมดแล้วว่าอะไรคืออะไร มึงจะพูดให้มันเบียวทำไมวะ
ตอนจบที่มึงดูจะมีอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่รู้จะทำไปเพื่ออะไร มันจะส่งผลยังไงต่อ มันจะนำไปสู่อะไร แล้วก็ทิ้งไว้ดื้อๆ
โดยรวมเป็นเมะฉลอง 25 ปีของ Bones ที่น่าผิดหวังฉิบหาย พูดว่าห่วยได้เต็มปากเลย ดูๆ แล้วน่าจะโดนยัดให้เหลือแค่ 13 ตอนแน่ จังหวะเล่าหลายอย่างแม่งอย่างแย่
ได้เรื่องปู่จ๋าย่าจ๋ากลับมาเป็นหนุ่มสาว พล็อตเหี้ยนี่ต้องเฮนไตป่ะ กลับมาเอากันให้แซ่บไฟลุกดิ แต่ดันเป็นสไลด์ออฟไลฟ์ไป555
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
