กุว่าจุดเด่นของเมะไอดอลหลาย ๆ ที่มันอยู่ที่การเด็ก ๆ ไอดอลมันขายความพยายามว่ะ อย่างของบ้านไอมาสนี่ก็จะเห็นว่ามี P คอยช่วยดันนั่นดันนี่แต่ลงท้ายมันก็จะเน้นว่าเป็นตัวไอดอลนั่นล่ะที่ก้าวข้ามเรื่องต่าง ๆ ได้ตัวเอง ส่วนเด็กวงลาบนี่มันเน้นมาตั้งแต่มิวส์แล้วว่าเป็นแนวเด็กในวงช่วยกันเอง พอเป็นบ้านรุ้งกลายเป็นเด็กมันไม่ช่วยกันเองละ มีอะนะตะแก้ปัญหาให้ทุกเรื่อง พอมันชูตรงนี้ทำให้แทนที่จะได้โชว์ว่าคสพ.ของเด็กเป็นยังไงกลายเป็นทุกคนมารุมล้อมอะนะตะเฉย อย่างเด็กบ้านอื่นมันจะมีโมเมนท์ไปนั่งคุยนั่งเปิดใจกัน เด็กบ้านรุ้งนี่กุไม่เห็นห่าอะไรเลย ปมอะไรที่ควรจะให้เด็กแก้กันเองหรือเอาเด็กคนหนึ่งเป็นแรงผลักดันเด็กอีกคนแม่งโยนใส่อะนะตะหมด