ทุกอย่างที่เสียไปฉันขอทวงคืน เล่นประเด็นล้างแค้นกับคนที่ยังไม่ทำให้อีเวนท์ระยำๆที่เคยเจอมาเกิดขึ้นได้ดีเลยว่ะ คือลูปก่อนนางเอกโดนบุลลี่ด้วยฝีมือเพื่อนร่วมชั้นเรียนแทบทุกคน ลูปนี้นางเลยมาเอาคืน รายแรกคืออีเพื่อนร่วมชั้นตัวประกอบที่พยายามบุลลี่นาง แต่อยู่ในระดับแบบตัวกีกี้เริ่มต้น ยังไม่ได้ขยับเลเวลทำระยำเท่าลูปก่อน แต่นางเอกสวนคืนกลับแบบอีนั่นไม่มีที่ยืนในสังคมอีกต่อไปเหมือนตายทั้งเป็น แล้วนางเอกก็มาคิดในประเด็นที่กูทำเกินไปรึเปล่าหว่า ลูปนี้มันยังไม่เกิดเรื่องซักหน่อย แต่กูก็จำความแค้นกับความเจ็บปวดกูได้ ให้นางตบตีกับตัวเองว่าศัตรูในอดีตตอนนี้ยังไม่ได้ทำอะไรนางเลย แต่นางชิงเล่นแม่งก่อนซะแรงขนาดนี้มันจะดีแล้วเหรอ แบบนี้กูก็เหี้ยไม่ต่างอะไรจากพวกที่เคยบุลลี่กูหรอก
กูชอบประเด็นนี้ว่ะ ปกติแนวย้อนเวลามาล้างแค้นแม่งชอบลุยไปข้างหน้าอย่างเดียว เฟียซฟาดเริ่ดๆสวยๆ คนที่ทำให้กูแค้นมึงต้องตายตกตามกันไปเท่านั้น แต่อันนี้เหมือนนางเอกมีเวลาพิจารณาไตร่ตรองกับตัวเองด้วยว่ากูทำขนาดนี้จะดีเหรอวะ นานๆทีจะเห็นคนเขียนให้ตัวเอกถามในสิ่งที่กำลังทำ ดูมีมโนสำนึกอยู่ไม่ใช่โดนความแค้นบังตาจนหมด แบบนี้กูชอบมากเลย มันทำให้คาแรคเตอร์ดูสุขุมรอบคอบและฉลาดมากเพราะมันผ่านการคิดทบทวนอย่างถี่ถ้วนแล้ว
อีกประเด็นที่ชอบคือมันไม่ยัดเยียดเลิฟไลน์ใส่ตัวละครพระเอกนางเอกไวเกินไป พระเอกมันอยากได้นางเอกแต่ไม่ใช่แนวรักๆ ฮีมองหาลูกน้องมาช่วยงาน ใครมีแววเก่งๆฮีทาบทามก่อนเลย เข้าหาแบบมีสมองไม่ใช่เอาแต่เงี่ยนติดสัดไปหมด