#รีวิว จักรพรรดินีตัวน้อย
โรแมนซ์แฟนซี/ไม่ทะลุมิติ
แอพดำ/ยังไม่จบ
คะแนน 2 ดาว
เปิดเรื่องมาเป็นคำพรรณนาโวหารยาวๆ กับภาพเหตุการณ์ต่างๆว่าโลกนี้ต้องมีนางเอกไม่งั้นโลกบึ้ม คือจะสื่อว่าเป็นคำพยากรณ์จากอนาคตแหละ แต่เล่าแอบงงๆนิดนึง เพราะมีภาพนางเอกตอนเด็กตอนโตปนๆกัน ตัดมาที่นางเอกอยู่ในบ้านเมตตาจนอายุ 8 ขวบแล้วยังไม่มีใครรับไปเลี้ยง ผอ.บ้านเมตตาบอกนี่มันยุคสงคราม คนอดอยากจะตายอยู่ล่ะใครจะมารับเลี้ยงมึง แต่กระพริบตาสองทีก็ขุนนางมารับตัวนางเอก พร้อมภูติน้ำพิสูจน์ความเป็นตัวจริง นางเอกก็ใช่ค่ะหนูได้ยินเสียงภูติน้ำ แล้วอยู่ๆขุนนางก็น้ำตาไหลกระซิกๆ เด็กในคำทำนายอยู่ที่นี่เองฮือๆ--- ไอ้ผอ.เหี้ย!! มึงบังอาจให้ท่านผู้นี้อยู่อย่างซอมซ่อแบบนี้หรอ!! นางเอกก็งงๆอะไรของพี่เค้าแต่หนูจะมีครอบครัวแล้ว เย้!! ต่อมานางเอกก็มายืนรอคนมาอุปการะซึ่งเป็นดยุกผมดำตาแดงสุดจะโหลและสุดจะโหด (เอาดาบพาดคอนางเอกทีนึงเพื่อโชว์โหด) มารับนางเอกเป็นลูกบุญธรรม แต่มึงหน้าเด็กเหี้ยๆ อายุแค่ 25 กูก็นึกว่าเป็นพี่ชายซะอีก
นางเอกก็หงอยๆตามไปเพราะซึมที่ไม่ได้ลาเพื่อนๆในบ้านเมตตา ระหว่างทางก็มีองค์รักษ์กับภูติสี่ธาตุคอยมุๆหัวว่าไม่เป็นไรหรอกจ้า พอไปถึงก็ได้รับการต้อนรับขับสู้อย่างดี ว้าวมีน้ำพุในบ้านด้วย(ห๊ะ??) นางเอกก็กำลังนอนสบายๆจนไปได้ยินว่าดยุกหรือพ่อเลี้ยงอาจจะอดแต่งงานเพราะมีลูก(เลี้ยง)แล้ว นางเอกก็จ๋อยนิดๆแต่พรุ่งนี้ก็มีเรียนหนังสือ นางเอกก็เรียนๆไปแต่มึงเรียนได้ทะแม่งๆมาก ครูบอกให้นางเอกลองอ่านออกเสียงตามหนังสือ ซึ่งที่อ่านออกเสียงเป็นชื่อจักรพรรดิองค์ปัจจุบันซึ่งมีอายุแค่ 12!!!(ไม่มีผู้สำเร็จราชการแทนหรอว้า) นางเอกก็อ่านตาม วออาว่า ทออีที่ ผอสระอัวผัว เรียนเสร็จนางเอกก็ได้ซีนโชว์อภินิหารรักษาแผลขีดๆบนหน้าพ่อ กับผ่านไป 2-3 ตอนกับเหล่าคนใช้และพ่อโดนนางเอกตก
ต่อมา นางเอกได้เรียนเรื่องลำดับชั้นว่าตัวเองมีศักดิ์สูงสุดยิ่งกว่าสัตว์เทพที่เป็นโปเกมอนของพ่ออีก วันต่อไป มีเรียนขี่ม้าแต่นางเอกกลัวเลยแอบมาร้องไห้จนหลงป่าไปเจอพระเอก(?) พระเอกเลยจูงมือพาไปหลบแดดข้างในวิหารเทพแต่เป็นอาคารที่อยู่ๆก็โผล่มากลางป่ากลางเขาเฉยเลยมึง อยู่ในสภาพดีด้วยไม่ได้ทิ้งร้าง แถมไม่ใช่วิหารเทพธรรมดาๆแต่เป็นวิหารเสริมเกียรติของพ่อนางเอก!! คือ...อยู่ๆมึงบอกกูงี้เลยหรอม ทิ้งปมไว้หนึ่งกรุบว่าว่าที่เมียของดยุกถูกสาปอยู่ทำให้ออกมาแต่งงานไม่ได้ ต่อมาพระเอกก็พานางเอกวาปกลับมาส่งใต้ต้นไม้นอนรอพ่อมารับก็แล้วกันนะ พอพ่อมารับก็สืบรู้ว่าพระเอกเป็นคนช่วยเลยเรียกมาคุยลับๆ ลับที่ว่าคือคุยในห้องไฟสลัวๆอ่ะ5555 คือกูเข้าใจว่าสถานการณ์ราชวงศ์กับดยุคกำลังตึงๆแต่ไม่เห็นต้องปิดไฟคุยเลยนิ ปิดท้ายตอนด้วยเมดหัวแดงเหมือนมีใจให้ดยุกแต่โดนอัศวินติไปหนึ่งกรุบว่าอย่าคิดล้่ำเส้น กับเรื่องที่พ่อคุยกับพระเอกก็ยังไม่เฉลยปล่อยเบลอไปก่อนนะ อิอิ
แต่อยู่ๆตอนที่ 19-20 จู่ๆก็เกิดเหตุการณ์เมดไม่กล้าเอายาไปให้พี่ชายนางเอก...ห๊ะ? ห๊าาาาา!? มึงมาตอนไหนวะคะไอ้คุณพี่ชาย ถึงจะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆเพราะดยุกที่เป็นญาติห่างๆเก็บมาเลี้ยง แต่มึงควรบอกตั้งแต่ตอนแรกๆที่นางเอกเหยียบพรมหน้าบ้านดิ ว่าในบ้านนี้มีใครอยู่บ้าง มีพ่อมึง มีพี่มึงแต่เขาป่วยอยู่ เสือกเอาเวลาไปสอนให้นางเอกอ่านชื่อว่าที่ผัวอยู่นั่นแหละ55555555555
- ให้คะแนนดีตรง นางเอกเป็นเด็กจริงๆไม่จกตา ไม่มีคนสวมร่าง ไม่มีย้อนเวลา ไม่ป้าแอ๊บเด็กข้างใน ความใสซื่อมันเลยน่าเอ็นดู ลายเส้นแข็งนิดนึงแต่ก็สวยอยู่
- ส่วนจุดหักคะแนนคือ เนื้อเรื่องไม่รู้ว่าอยากจะเล่าอะไรกันแน่ นึกอยากจะมีบางอย่างก็มี นึกอยากจะเล่าก็เล่า แต่ไม่มีที่มาที่ไปหรือทางแก้ไขที่ชัดเจนนะ อย่างตอนไปเจอวิหารสภาพดีกลางป่าเพื่อเล่าภูมิหลังเตี่ยงี้ หรือตอนพี่ชายที่อยู่ๆก็โผล่มาให้งงเล่น หรือตอนนางเอกอยากกลับไปหาเพื่อนแต่ก็ไม่กลับอยู่ดี5555 แฟชั่นแอบหลงยุค นางเอกใส่ชุดขี่ม้าแบบยุคใหม่ แต่ขุนนางบางคนใส่ชุดพองๆแบบยุคกลาง แต่โดยรวมก็ไม่ได้แย่มากเท่าไหร่.....มั้ง?