>>535 เมียในนิยายโศกกูตะลึงกับฉากลิ่วล้อพระเอกที่มีความแค้นกับประเทศนางเอกถือขวานบุกมาฆ่านางในห้องมาก นางเอกก็ต้องปีนระเบียงหนี ห้อยต่องแต่งกับระเบียง พระเอกให้ไปหลบในห้องแล้วบอกกูจะออกไปฆ่าแม่งทิ้งก่อนนะ สั่งคนมากระทืบอีลิ่วล้อ มึงกล้าดียังไงที่ขัดคำสั่งกูว่าไม่ให้แตะต้ององหยิง อีลิ่วล้อโดนยำตีนพักนึงก็งัดขวานขึ้นมาโจมตีพระเอก(มึงโดนกระทืบอยู่นิ เอาขวานมาจากไหน) บอกว่ากูมีความแค้นกับไอ้พ่อเหี้ยของอีนั่น กูจะมาตายที่นี่ไม่ได้ แต่มึงแค่กีกี้จะไปสู้คนที่แปะป้ายพระเอกได้ไงวะ สู้กันแบบสคิปข้ามก็ไปนอนใต้ตีนพระเอกที่ยิ้มหล่อๆ กูจะให้มึงตายอย่างสมเกียรติ ตัดมาที่นางเอกโดนเสิร์ฟสเต็กเนื้อมิเดียมแรร์ให้กินแต่กินไม่ได้อ้วกออกหมด แทนที่คนใช้มันจะเปลี่ยนอาหาร มึงให้เจ้านายแดกต่อเป็นขั้นตอนการทำฟัวกราไปได้ อีพระเอกมาดูแล้วโวยวาย ทำไมมึงไม่กินข้าว สเต็กก็ไม่มียาพิษนี่ แทนที่อีนางเอกจะบอกว่ากูแดกเนื้อดิบไม่ได้ เปลี่ยนข้าวให้กูหน่อยเด่ะ เสือกบอกว่าชั้นรักคุณค่ะ ...ส่วนกูก็ได้แต่เอ่อ อ่า เอ่อออออ เหมือนกูจะพลาดอีเวนท์อะไรไป แต่กูก็ไม่รู้ว่ามันสมเหตุสมผลตรงไหน มีความเชื่อมโยงอะไรกับบทสนทนาเรื่องทำไมไม่กินข้าว ใครว่ากูโม้พูดเกินจริงลองไปตำดูได้ รับประกันว่าเซลล์สมองมึงฝ่อ 55555555555