จะว่าไปพอได้ดูเมะตอนล่าสุดแล้วรู้สึกว่ามายด์เซ็ตในการ์ตูนเรื่องการฆ่าคนของพวกยุ่นกับกิมจินี่ต่างกันเยอะเลยแฮะ
ถ้าของยุ่นนี่ถ้าไม่ใช่แนวสงคราม แล้วอยู่ๆ ตัวเอกต้องมาฆ่าคน สมมติว่าเป็นสถานการณ์ในเมะตอนล่าสุดนี่คือลังเลแล้ว ลังเลอีก แหกปากไม่ก็ทะเลาะกับตัวเองในหัวแน่ๆ ว่า ไอ้เควสฉุกเฉินเหี้ยนี่มันคืออะไร ม่ายยย ฉันไม่อยากฆ่าคนนนน แล้วถ้าต้องลงมือจริงๆ แม่งก็จะรู้สึกผิด ดูมือสั่นๆ ของตัวเองที่เปื้อนเลือด อ้วกแตก ฯลฯ ซึ่งกูว่ามันก็เป็นความรู้สึกผิดแบบทั่วไปของมายด์เซ็ทคนยุคโลกสงบสุขอะนะ (ไม่ก็เป็นกุศโลบายสอนว่าการฆ่า-ทำร้ายคนมันไม่ดี)
ของคุณพรี่ซองนี่คือ ได้ ระบบใช้งานกู กูจะใช้งานระบบ กูฆ่า ฆ่าเสร็จเก๊กต่อ หรือจะบอกว่าคนเขียนเขาเขียนบทกับการพัฒนาตัวละครแปลกๆ วะ คือกูก็ไม่อะไรมากกับการที่ตัวเอกจำเป็นต้องฆ่าคนนะ พวก LN-เมะ-มังงะ ยุ่นที่เบียวๆ เอ๊ดจี้ก็มีไม่น้อยที่ตัวเอกฆ่าคนเหมือนแมลง แต่ส่วนใหญ่มันมีเหตุผลรองรับหรือสถานการณ์จำเป็นทำให้เข้าใจความกดดันที่ต้องลงมือฆ่าคนได้ แต่ของคุณพรี่ซองนี่กูไม่เข้าใจการเขียนบทให้แม่งจริงๆ ว่ะ อย่างหน้าต่างเควสฉุกเฉินที่ขึ้นมาเป็น Plot device ที่ให้พรี่ซองฆ่าคนก็โคตรพิลึก หรือเป็นแค่ความเก็บกดของพวกกิมจิที่อยากฆ่าคนที่มาบูลลี่กูให้หมดไปวะ?