เออ กูไปย้อนอ่านบทแรกละไอ้บทรูปปั้นอ่ะ ซงจินอูมันใช้สมองช่วยปาร์ตี้ได้ดีอยู่ เป็นดันเจี้ยนแบบมีกฏ
1.ต้องก้มกราบบูชา
2.ต้องสรรเสริญ
3.แสดงความศรัทธา
โดยพระเอกเป็นคนเดียวที่คิดออกในสถานการณ์นี้โดยให้ทุกคนหมอบกราบรูปปั้น
รอดครั้งที่ 1
แล้วอีกครั้งที่รูปปั้นเดินเหยียบคน มีนักประสานเสียงคนนึงไปร้องเพลงสรรเสริญ แต่พระเอกคิดออกว่าเขาสรรเสริญผิดองค์ เพราะพวกนี้มันปีศาจชัดๆ คนร้องเพลงเลยโดนเหยียบตาย
แล้วจินอูก็สังเกตว่ารูปปั้นรอบๆ ที่ถืออาวุธ มีบางตัวถือเครื่องดนตรีและมันจะไม่โจมตี ทุกคนเลยวิ่งไปอยู่ที่รูปปั้นเครื่องดนตรีคนละตัว แต่พระเอกพลาดวิ่งไปผิดตัวเลยขาขาดไปข้างนึงแต่ก็กระดึ๊บๆ ไปที่รูปปั้นเครื่องดันตรีข้างๆ ทัน
รอดครั้งที่ 2
ครั้งสุดท้ายคือการแสดงความศรัทธา โดยให้คนที่เหลืออยู่ยืนล้อมแท่นบูชาตรงกลางห้อง แล้วรูปปั้นทั้งหมดจะค่อยๆ เดินมาตรงกลาง ปริศนาตรงนี้จินอูคิดว่า ให้ทุกคนรอบแท่นจ้องไปที่รูปปั้นที่กำลังเดินเข้ามาตรงกลางให้ครบทุกมุม แล้วไฟสีฟ้าจะเริ่มนับถอยหลัง โดยถ้าไฟสีฟ้านับถอยหลังหมด ทุกคนจะรอด แต่ดันมีคนสติแตกวิ่งหนีไปทางประตูก่อน ผลก็คือคนที่วิ่งไปรอด แต่มีไฟสีแดงเพิ่มขึ้นมา 1 ดวงแทน แล้วก้มีคนสติแตกอีกคนวิ่งหนีออกไป พระเอกเลยตะโกนว่า เราเสียคนไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ไม่งั้นเงื่อนไขจะไม่สมบูรณ์ เราจะไม่สามารถมองรูปปั้นทั่วห้องได้... แต่สุดท้ายก็ออกไปอีกคน สุดท้ายคนก็ไม่พอ สุดท้ายพระเอกเลยเสียสละตัวเองให้คุณลุงหัวหน้าปาร์ตี้ กับน้องฮีลเลอร์อีกคนออกไป เหลือพระเอกคนเดียวในห้องเป็นเครื่องบูชา แล้วพระเอกก็โดนรุมทึ้งตายห่า
.
.
.
.
.
เอ้า กูดรอปเรื่องนี้ไปเพราะหลังๆ มันเอดจี้เกิน พระเอกมันเทพเกินทำเหี้ยไรได้ทุกอย่าง แต่ย้อนมาอ่านบทแรกอีกรอบแล้วก็ เออ เนื้อเรื่องตรงนี้มันก็สนุกดีนี่หว่า พระเอกแม่งงัดไอคิวทั้งหมดมาช่วยให้ปาร์ตี้รอดทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นแค่ฮันเตอร์แรงค์ต่ำสุดอ่ะ ทำไมอยู่ๆ เนื้อเรื่องหลังๆ มันกลายเป็นเรื่องเอดจี้โชว์เทพจนน่าเบื่อไปได้วะ