>>252 งานปู่โทลคีนอยู่ในแทบทุกเกมแนวแฟนตาซียุคกลาง 5555
แต่คือ พวกมึงก็ยกตัวอย่างแบบ LotR หรือไททัน ที่แม่งเขียนมาดีระดับขึ้นหิ้ง แถมยังไม่ใช่นิยายรัก มันจะเอาไปเทียบกันได้ยังไงวะ ถ้าลองเปลี่ยนเป็นยกตัวอย่างเป็นนิยายรักน้ำเน่าแถวนี้ดีกว่ามั้ย นิยายประเภทนั้น ต่อให้ไม่ทะลุมิติ ก็มีนักเขียนที่เขียนคาร์ไม่คงที่ OOC คุมคาแรกเตอร์ไม่ได้ หรือติดฟิลเตอร์ให้ตัวเอกตัวเองก็มีเยอะแยะ แถมบางทีก็เป็นเรื่องดังด้วย อย่างคู่กรรมนี้ที่โกโบริเมาแล้วข่มขืนอังศุมาลิน กูว่าโคตร OOC แถมออกมาโคตรแย่ หรืออย่างวนิดา ที่ถ้ามึงทะลุมิติมาเป็นพิศมัยมึงก็คงมองว่ายัยวนิดา(และพ่อนาง)เป็นอิดอกมาแย่งผัวตัวเองเหมือนกัน นิยายแบบนี้พวกตัวเอกทะลุมิติมาจะติดฟิลเตอร์ให้ตัวเอกนิยายว่าดอกกูว่ามันก็มีเหตุผลพอรับได้แหละ หลายเคสแม่งก็ชอบแต่งว่านางเอกทะลุอ่านนิยายฆ่าเวลาเล่น ๆ ด้วยซ้ำ ซึ่งนิยายต้นฉบับมันก็คงจะกากตามคุณภาพแหละ (ยกเว้นเคสนักเขียนทะลุมิติมาแย่งผัวลูกตัวเอง อันนั้นเป็นอีกกรณีนึง)
ประเด็นสำหรับกูคือ แนวนี้มันเยอะจนน่าเบื่อ แถมออกมาซ้ำ ๆ กันจนไม่มีอะไรแปลกใหม่แล้วมากกว่า