>>216 ต้นฉบับนิยายมันเชิงแนวตูนตาหวานที่นางเอกเป็นแม่งถูกทุกอย่างเพราะถูกเขียนไว้แบบนั้น แล้วไดอาน่ามันเลยดอกในเชิงคนที่คลั่งศาสนา มองว่าคนมีแค่ขาวกับดำ ต้นฉบับมันดอกแบบมองคนต้องมีแค่ขาวและดำเลยมองไม่เห็นความทุกข์ของพระรอง มองแค่ว่าสวรรค์ลงโทษมึง(เพราะพระรองไปฆ่าคนมา ชีเลยไม่เอาพระรองแบบ100% ปล่อยมือเลย ไม่เอาละจ้า มึงขัดกฎสีขาวกู) แล้วทีนี้มาโชว์ความดอกเต็มตีนตอนอีสาวทะลุมันมาเปิดก๊อกให้ชีโชว์ความดอกทุกด้านต่อหน้าคนอื่นอีก กลายเป็นอีนี้ดอกเต็มขั้นทั้งที่ต้นฉบับอีนี้แค่มองคนเป็นขาวกับดำ กลายเป็นอีคลั่งศาสนาแล้วยังเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางเพราะมองว่าตัวเองคือลูกรักพระเจ้า กูใหญ่ กูเป็นจักรพรรดินร กูถูกทุกอย่าง พวกมึงไม่เข้าใจกู พวกมึงไม่เชื่อใจกู ทำไมผัวก็ไม่เชื่อใจกู
จนจบทั้งเรื่องคนเขียนสรุปออกมาคือทำให้อีนางเอกนิยายมันเป็นอีดอกคลั่งศาสนา ต้นฉบับที่มึงอ่านคือคนเขียนเขียนไว้ให้มันดูดีมีฮาเร็มเฉยๆจ้า สันดานจริงคือตอนที่มีอีสาวทะลุมาต่างหาก แค่นางเอกทะลุทำให้อีนางเอกนิยายมีชุดความคิดเหี้ยขึ้น ทำให้อีนางเอกนิยายทำตัวเป็นศูนย์กลางจักรวาลขึ้น ทำให้อีนางเอกนิยายแพนิคไม่เชื่อใจผัวละเชื่อในพลังพระเจ้าแทน กลายเป็นอีนางเอกนิยายสุดกู่ไปเลย นี่แหละสันดารจริงที่ควรจะเกิดขึ้น อีนางเอกทะลุเข้ามาเฉลยสันดารจริงให้คนอ่านดูเฉยๆ
คนเขียนไม่ได้เขียนมาในเชิงความสุขนิรันดร์หรือนิยายจบแต่ชีวิตคนเรามันไม่ได้แฮปปี้เอนด์แบบนิยายอะ มันเขียนแบบเอาอีนางเอกนิยายมายำตีนเน้นๆชัดๆ555555