>>721 จะเลือกผู้ชายไทป์นี้ก็ไม่ได้อะไรนะ แต่สิ่งที่มันหายไปคือการพัฒนาความรู้สึกที่ทำให้เกิดความรักน่ะ จุดนี้มันหายไปมันเลยเป็นข้อให้กังขาว่าเฮ้ย ตกลงมึงรักเขาหรือมึงเลือกเขาเพราะเขาไม่ทิ้งมึงแน่นอน เพราะเท่าที่อ่านคือตัวพี่สาวไม่สนใจผู้ชายเลย อันนี้ต้องพูดจริงๆ เหมือนพี่สาวมันทุ่มเทให้แต่น้องมันไม่มองผู้ชายเลยเหอะ มีแต่ผู้ชายมาจีบเองทั้งนั้น ยูเลียนมันเหมือนขีดเส้นว่าทุกคนคือเพื่อน แต่พอต้องการใช้ประโยชน์(แบบที่ผู้ชายพวกนั้นก็เต็มใจให้ใช้) ก็เลือกคนที่น่าจะเป็นที่พึ่งให้น้องสาวได้เฉยๆ นางไม่ได้มีรีแอคตอบ เขียนโน้มน้าวใจคนอ่านไม่ได้ว่านางก็รักชอบผู้ชายคนนี้จากใจไม่ใช่แค่เพราะเข้ากับน้องกูได้
ส่วนตัวนางเอก ตอนแรกก็ดูสนุกในการกีดกันพี่กับผู้ชายอยู่หรอก แต่พอถึงจุดหนึ่งที่ทุกคนต้องแยกย้ายกันไป นางเอกกลับอยากให้ทุกคนอยู่ด้วยกันตลอดไปแบบที่ไม่พยายามทำความเข้าใจความจำเป็นในชีวิตคนอื่นเลย พอเขาไม่สามารถตอบสนองนางได้ นางก็โกรธเขา นางเอกมันดูมีใจให้เอเดนเลยเฮิร์ตหนักมากที่เขาไม่สามารถอยู่กับนางได้ แต่กับพระเอกตัวจริงกูเห็นเส้นเฟรนด์โซนชัดมาก นางเอกไม่มองฮีเลยซักครั้ง มัวแต่คิดถึงคนในใจ แล้วมันก็เข้าตำราเดิมเหมือนพี่สาวที่เลือกผัวเพราะคนนี้มั่นคงไม่มีวันทิ้งนาง เป็นความรักข้างเดียวแบบที่นางได้ผลประโยชน์และผู้ชายก็เต็มใจจะรับความรักในรูปแบบนี้ด้วย ไม่ได้บอกว่าไม่ดีนะ แต่มันรู้สึกแห้งในการเป็นนิยายรัก เพราะองค์ประกอบของนิยายรักยอดนิยมคือพระเอกนางเอกมีใจให้กันและรักตอบ อยู่ด้วยกันเป็นคู่ชีวิต แต่มาเจอพระเอกรักนางเอกข้างเดียวมาตลอด นางเอกมีคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยแต่กลับมาหาพระเอกเพราะฮีไม่เคยเปลี่ยนใจและรักนางที่สุด มันก็จะเอิ่มๆ