>>625 แนวเรื่องมันขายความซูของนางเอกแบบทั่วๆไปที่ต้องรอนางเอกมาโปรดสัตว์แก้ปัญหา ทุกอย่างถึงจะคลี่คลาย คนในเรื่องทุกคนโง่เง่าหมด ถ้าไม่มีนางเอกก็ทำอะไรไม่ได้ แต่มันลำดับเรื่องได้แย่มาก นึกอยากสคิปข้ามไม่อธิบายอะไรก็ทำมันก็เลยไม่ต่อเนื่องกัน อ่านแล้วสะดุด
-ตอนนางเอกตัวหดในตอนแรก คนมาพาไปส่งบ้านเด็กกำพร้าที่ใช้โมเดลหรูเหมือนวัง คนในนั้นก็ดูเป็นคนดีใส่ใจเด็กกันหมด นางเอกโชว์ความถ่อยสถุลคิดในใจว่าอีพวกนี้มันโง่ กูแอ๊บแบ๊วนิดหน่อยก็มาทำดีกับกูละ เขียนนางเอกนิสัยอุบาทว์ตั้งแต่ต้นใครจะไปอยากเชียร์ หมาให้ข้าวมันยังไม่แว้งกัดเลย
-อีกช่องต่อมานางเอกไปทำงานเด็กเสิร์ฟนอนพื้นละ อ้าว แล้วบ้านเด็กกำพร้าสุดหรูล่ะ ไม่เล่าอะไรเลยว่ามึงออกมายังไง เป็นคำพูดก็ได้แบบกูชอบชีวิตอิสระ บลาๆ ออกมาอยู่ข้างนอกดีกว่า แต่ก็ไม่เล่า ปล่อยเบลอไปละกัน
-ได้งานไปส่งของบ้านดยุค อยู่ๆมีหมาป่าโผล่มา อัศวินโง่เง่ากันหมด นางเอกเลยต้องปามีดตัดเชือกให้ถังตกลงมาใส่หัวหมา กลายเป็นการแก้ปัญหาว่าอ่อ ต่อไปอีดยุคจะกลายร่างต้องทำให้ของหนักๆหล่นใส่หัวมันจะได้อาละวาดไม่ได้ แก้ปัญหาได้จีเนียสสสสส ถ้านางเอกไม่ทำให้ดูก็คิดกันไม่ได้
-ทำงานเสร็จนางเอกจะกลับ โดนยื่นข้อเสนอ ไหนๆก็เห็นร่างหมาของไอ้ดยุคแล้ว งั้นมาเป็นเมียมันมั้ย นางเอกด่ามึงจะบ้าเหรอ ข้อเสนอเลยถูกลดมาเป็นเมดแทน ต้องไปทำงานรับใช้อีดยุคที่ฝึกดาบได้ อ่านหนังสือออก แต่งตัว นั่งเก้าอี้ จิบชา แต่เวลาแดกข้าวปีนโต๊ะไปแดกเป็นลิงเป็นหมา ใช้มือเปิบจกกันสดๆเหมือนไม่มีใครสอนมารยาทให้ อีนางเอกถามเวลาออกงานทำไง คนใช้ตอบให้แดกให้อิ่มไปจากบ้านจะได้ไม่ต้องไปทำตัวขายหน้าต่อหน้าคนเยอะๆ มันอยากจะสื่อว่าดยุคเป็นหมาเลยไม่มีใครอบรมมารยาท แต่ก่อนหน้านั้นมึงทำทุกอย่างได้ปกติเหมือนคนทั่วไป จิบชา ถือไวน์แบบผู้ดี กะอีแค่แดกข้าวแค่นี้มึงไม่ได้หาคนสอนมารยาทเหรอวะ ถ้าจะให้มันมีความเป็นอยู่ที่สั่วๆเป็นหมาเป็นลิงเป็นคนป่าคนถ้ำอุกะอุกะไม่รู้จักมารยาทมนุษย์ก็ไม่ควรใส่ซีนแบบที่มนุษย์มีอารยะเขาทำกันเข้ามาป่ะ มันย้อนแย้งไง ดยุคจิบชาถือไวน์อ่านหนังสือฟันดาบได้ แต่กินข้าวแบบคนปกติไม่ได้
ถึงซีนแดกข้าวแบบหมากูก็ดรอปละ อ่านแล้วเหมือนเซลล์สมองจะลด เรื่องเหี้ยนี่แม่งเขียนไปตั้ง 89 ตอน ยังมีคนตามอ่านตามเปย์เรื่องตรรกะพังห่วยๆแบบนี้ก็นะ....