Fanboi Channel

คนชอบขายหัวเราะมาคุยกัน

ยังขายอยู่อีกเหรอ

ทุกวันนี้ยังมีอยู่แหละ แต่จะไปเน้นทางออนไลน์แทน

ชอบปังปอนด์ เล่มล่ะ15บาท ซื้อทุกเล่มเลยเมื่อก่อน สมัยนั้นตาม ไอ้แมลงสาปแมน ฉบับ4สีก็สนุก ยุคนั้นการ์ตูนไทยสนุกเยอะเลย รามาวตาร หนูหิ่น ขายหัวเราะ สมัยเรียนนั่งรถกลับชอบเอาขายหัวเราะ(มั้ง) มาอ่านพวกนิยายในหนังสืออ่ะ จำได้บางทีก็เรื่องผี ครั้งหนึ่งเคยอ่านเจอแนวไซไฟ ดิสโทเปียด้วย เวลาซื้อแต่ล่ะเล่มก็ต้องลุ้นว่าเนื้อหาในเล่มเป็นเรื่องอะไร

สำหรับกู กูชอบหมดนะ แต่ในหัวบรรลือสารกูซื้อขายหัวเราะน้อยที่สุด เพราะช่วงกลางเล่มมันไม่มีเรื่องยาว ในขณะที่มหาสนุกนั้นมี
สมัยก่อนเข้าห้องน้ำต้องมีติดเอาไว้ตลอด แถมราคาก็ไม่แรงด้วย กูเด็กยุค 90s ซึ่งสมัยก็ราคาเฉลี่ย 10-12 บาท เอง เลยเป็นความทรงจำดีๆ มาตลอดจนถึงทุกวันนี้
แต่พอออนไลน์แล้วก็ไม่ได้ตามเลย ไม่ชอบอ่านหนังสือบนจอ แต่ถ้าจะให้ไปพิมพ์กลับมาขายก็คงไม่คุ้มทุนแล้วด้วยแหละ

>>5 ชอบมหาสนุกมากกว่าเพราะมีเรื่องสั้นแซวหนัง ละคร ของเฟน ป้อม นี่แหละ พวกบ้านนี้4โชะ ซน-แสบ-ใส ที่มีต้นเล่มด้วย

สมัยก่อนออกมาหลายหัว แถมให้นักเขียนอาวุโสไปคุมด้วย(หนูจ๋า,เบบี้,กับเล่มสวนเด็กจำชื่อนักเขียนไม่ได้ล่ะ) จนอายุมากล่ะพอเกษียนหัวเล่มก็ปิดตาม

>>7 อาจุ๋มจิ๋ม อาวัฒน์ หนูจ๋ากับเบบี้เมื่อก่อนตอนนั่งรถไฟไปต่างจังหวัดซื้ออ่านระหว่างรอรถบ่อยๆ พูดล่ะย้อนวัยชิบหาย

>>2 ขายหัวเราะหนีไปออกเป็นอีบุ๊กแทนแล้ว ล่าสุดที่ขายเป็นเล่มคือลดจำนวนหน้าปรับใหม่เป็นเล่มใหญ่ขายแพงกว่าเดิม (แถมไม่มีขายหน้าร้านด้วย สั่งเว็บลูกเดียว) ส่วนมหาสนุกปรับแนวทางใหม่เจาะกลุ่มเด็กแทน ปรับเป็นเล่มใหญ่เหมือนกันแล้วก็เลิกขายไป

>>7 ถ้าตัวสนพ เมื่อก่อนทำหลายหัวอย่างที่ว่าละนะ ปัจจุบันปรับตัวทำเป็นสื่อออนไลน์กันหมดละ อย่างแซลมอน ก็อยู่ในเครือบรรลือฯ เลย

https://www.facebook.com/share/p/AFXfLN3FNuuuvQZg/
อันนี้น่าสนใจ

ควรถูกสร้างเป็นอนิเมาะแทน solo leveling

มันเคยเอาเรื่องสั้นขายหัวเราะมารวมเล่มขายปะวะ

>>13 ใช่ๆ เรื่องสั้นจากขายหัวเราะในอดีตมาทำเป็นรวมเล่ม

>>14 สรุปมีขาย?

>>11 กูเล็งจะไปซื้อในงานเหมือนกัน

พวกการ์ตูนเรื่องสั้นมหาสนุกบางเรื่องกูไม่เคยอ่านต่อ แม่งค้างคาใจมาเป็น 10 ปี จะย้อนไปเก็บก็คงไม่มีแหล่งล่ะ

คิดถึงสมัยที่มีมังงะในเล่ม

ขุดอีกรอบ เห็นว่าไปรีแบรนด์เป็น "วิธิตากรุ๊ป" แล้ว

การ์ตูนไทยไม่ทันสมัย สู้ skibidi toilet ไม่ได้
https://x.com/weirddalle/status/1826910474853613868

เมื่อไรพี่ทองพี่เพชรจะได้เปิดซิงคุณมิลค์คุณส้มโอซะทีวะ

>>4 สำหรับกุปังปอนด์เล่มสี่สีนี่จี้เส้นกุจัดๆ ไอ้ตัวเล็กนี่อย่างแป้กจนกุนึกว่าคนเขียนคนละคน
>>5 กลับกันกุชอบขหร.มากกว่าเพราะมีเรื่องสั้นเล่มละสองเรื่อง

สมัยเด็กกูก็ไม่เคยอ่านเรื่องสั้นนิยายแต่งในขายหัวเราะ มาอ่านเอาตอนโตถึงรู้สึกว่านิยายสั้นพวกนี้ก็แต่งได้เรื่อยๆวะ

>>22 ปังปอนกูชอบตอนพ่อต่ายหล่อผอมนะ พอเปลี่ยนเป็นหน้าเก่าตามขายหัวเราะกูรู้สึกงานหยาบลงเยอะ

ขำขัน เรื่องสั้น เมื่อก่อนไม่เคยสนใจอ่านเลย จนออกไปตจว ไม่รู้จะอ่านอะไรเลยหยิบมาอ่านทุกอย่างจนหมดเล่ม ตั้งแต่นั้นมาก็เริ่มอ่านพวกขำขันและเรื่องสั้น รวมถึงจดหมายถึงทีมงาน แต่พวกเรื่องสั้นที่เป็นงานของเจ้าประจำจะไม่ค่อยอ่าน อ่านแต่ชื่อขาจรซะมากกว่า

>>23 มีเปลี่ยนดีไซน์ด้วยเหรอวะ เล่มสี่สีกุตามซื้อถึงเล่ม 50 หรือ 60 กว่าๆนี่แหละ เท่าที่จำได้คือถ้าเป็นเรื่องสั้นแกจะเขียนตัวผอม ถ้าเป็นแก๊กหน้าเดียวแกจะเขียนตัวอ้วน
>>24 มีเรื่องนึงกุอ่านแล้วจำไม่ลืมที่ตัวเอกเมาแล้วขับไปชนคน ที่เกิดเหตุมีแค่ไฟสลัวๆตัวเอกเลยลงจากรถมาดูก็เห็นชิ้นส่วนแขนขากระจายบนถนน บังเอิญมีผู้ชายคนนึงวิ่งเข้ามาดู ตัวเอกกลัวความผิดตัดสินใจฆ่าชายคนนั้นแล้วกะจะชิ่งพร้อมเอาศพไปทิ้งทั้งคู่เริ่มจากผู้ชายก่อน ตอนอุ้มศพขึ้นรถเลือดก็ไหลเปรอะเปื้อนไปหมดจนเจ้าตัวเอะใจว่าบวกกับเริ่มสร่างเมาเลยไปเช็คศพแรกอีกทีปรากฏว่าไอ้ที่ชนตอนแรกมันคือหุ่นลองเสื้อ ใกล้ๆกันคือร้านเสื้อผ้า ส่วนผู้ชายที่ตัวเอกฆ่าไปน่าใส่เสื้อสกรีนชื่อร้านเสื้อผ้าคิดว่าน่าจะกำลังปิดร้านอยู่เพราะไฟในร้านมันสลัวๆ หักมุมโคตรร้าย

>>25 กูจำแม่ยเรื่อง เหมือนจะชื่อไก่รองบ่อน5555 ยัยคุณหนูเหยียดญาติคนหนึ่งที่ได้ซองบางๆ ตลอด แถมตอนแบ่งมรดกก็ได้นาฬิกาเก่าๆ สรุปที่ผ่านมาอีหนูนั้นได้เช็ก กับนาฬิกานั่นมันมีค่าหลายสิบล้าน แต่ที่ดินที่นางได้ มันกำลังจะโดนเวรคืน หักมุมเบาๆ แต่กูยังคิดเลยว่า ทำไมทางนั้นไม่เอามาทำเป็นเว็บตูนซะเลย

>>26 เออเรื่องนี้เคยอ่าน ใครๆก็คิดว่าตารักอิคุณหนูมากสุด แต่เปล่าเลยตาแกรักแม่นางเอกมากสุดแต่ออกหน้าไม่ได้เพราะแม่ท้องไม่มีพ่อ นางเอกโดนกักบริเวณไว้ในบ้านก็จริงแต่ตาแกสอนหนังสือให้เองเลยไม่ต้องไปเรียนข้างนอก พล็อตละครหลังข่าวชัดๆ

ชอบเรื่องนึงที่เซ็ตติ้งเป็นโลกอนาคตที่มนุษย์บางส่วนอพยพไปอยู่ดาวอังคาร บนดาวอังคารมีชาวพื้นเมืองอยู่แล้วเลยเจรจาต่างคนต่างอยู่อย่างสันติไม่ค่อยมาสุงสิงกับมนุษย์เพราะพวกพื้นเมืองกลิ่นตัวแรง ตัวเอกอาชีพขับยานแท็กซี่อวกาศ พอว่างจากงานก็ไปอู่ประจำบนโลกเอายานไปแต่งให้แรงขึ้น วันนึงได้รับงานจากพรรคพวกที่ชอบหาจ๊อบแปลกๆมาให้ทำ งานคราวนี้คือปล้นของจากชาวพื้นเมืองดาวอังคาร เป็นถังเหล็กขนาดใหญ่ที่คาดว่าข้างในจะเป็นของมีค่าเลยมาขอแรงตัวเอก หลังจากเฝ้าสังเกตการณ์ก็พบว่าพวกนั้นจะย้ายของไปดาวพฤหัส ทั้งคู่เลยตัดสินใจลงมือกลางทาง ปล้นเสร็จก็เอามาซ่อนไว้ที่อู่ประจำ พอให้เจ้าของอู่เปิดถังได้ก็ตายทันที อีกสองคนที่ยืนอยู่ไม่ทันได้ทำอะไรก็ตายตกตามกัน ต่อมามีข่าวด่วนบอกว่ามีโจรปล้นถังดูดส้วมของชาวพื้นเมืองดาวอังคารทำให้เกิดวิกฤติมลภาวะทางอากาศมีผู้เสียชีวิตจำนวนมากและกลิ่นกระจายไปหลายจังหวัด

ซวยฉิบหายปล้นถังขี้มนุดต่างดาว

อันที่กูจำได้คือเรื่องยิงไข่แมว
เล่าว่าแถวบ้านมีแมวตัวผู้เจ้าถิ่นมาหง่าวสร้างความรำคาญมานาน ทำยังไงก็ไล่ไม่ได้ซะที
จนสุดท้ายไปซื้อปืนลมแบบสไนเปอร์มา บรรยายการซุ่มรออยู่หลายคืนจนไอ้แมวเวรก็เข้ามาระยะยิง
แล้วเล็งยิงไปที่ไข่แมว ยิงเสร็จได้ยินเสียงโหยหวนที่ชาวบ้านน่าจะนึกว่าเสียงเปรต
เรื่องแค่นี้แต่เขียนบรรยายได้เป็นเรื่องสั้นทั้งเรื่อง จนกูคิดว่าคนเขียนแม่มทำจริงๆรึเปล่าวะเนี่ย

เล่าบ้าง มีเรื่องนึงติดในใจ เป็นเรื่องเล่าสยองแบบกรรมเก่าตามทัน แรก ๆ จำไม่แม่นละเล่ามั่ว ๆ
เริ่มที่ตกปลาแล้วคุยกัน มีคนมาทักระวังกรรมตามทัน แล้วคนที่ตกปลาก็แดกปลาแล้วเจอเบ็ดในท้องปลาเกี่ยวปาก แล้วเล่าไปถึงอดีตรุ่นพี่คนนึงชื่อช้าง ตัวใหญ่เหมือนช้าง แล้วเจอทักแบบเดียวกัน เพราะชาติที่แล้วเป็นช้างเกเร เหยียบพระ แล้วรุ่นพี่คนนั้นก็เจอรถทับก่อนตายส่งเสียงร้องโหยหวนเป็นเสียงช้าง แปร๋น
ไอ้สัดจบตรงนี้แล้วกูฮา มึงสยองมาทั้งเรื่อง จบที่ร้องแปร๋น เชี่ยมาก

>>29 อันนี้กูก็เหมือนเคยอ่านว่ะ5555

มีช่วงนึงที่การ์ตูนเลียนแบบขายหัวเราะมหาสนุกวางแผนเกลื่อน ในเซ้เว่นยังมี แล้วทำมาหลายหัวด้วยนะ นักเขียนบางคนเล่นก็อปลายเส้นมาเลย กระดาษก็คุณภาพกากๆระดับจัมป์รายสัปดาห์แต่ขายราคาเท่าขายหัวเราะ ทุเรศจัด

>>32 *แผงไม่ใช่แผน ตัวแก้คำเล่นตรูอีกแล้ว-_-

น๊อต ขายหัวเราะไปละอีกหนึ่ง คนนี้มุกฮาใช้ได้ ชอบวาดแทนตัวเองผมยาวกระเซอะกระเซิง

เด๋วนี้นักเขียนตูนที่ตูรู้จักตายไปทีละคนๆ จารย์ตูด้วยเฮ้อ

>>34 เชี่ย เพิ่งเห็น รูปในโพสขอกำลังใจกับรูปล่าสุดที่ถ่ายกับแฟนคลับยังกะคนละคน

กูติดใจเรื่องสั้นอันนึง นักบินอวกาศกลุ่มนึงไปทำภารกิจตามหานักบินชุดก่อนที่หายตัวไปอย่างลึกลับบนดวงจันทร์หรือดาวอังคารไม่แน่ใจ สำรวจทุกซอกทุกมุมก็ไม่เจอเบาะแสอะไร ร่องรอยการต่อสู้ก็ไม่มี ที่น่าสงสัยคือชุดอวกาศของทุกคนอยู่ครบ แต่ชุดสำรองที่มีอากาศในชุดมากกว่ากลับหายไป พระเอกลองไปค้นชุดอวกาศของทุกคนดูปรากฏเจอกระดาษแผ่นนึงเป็นข้อความจากนาซ่า ใจความว่าขอบคุณเหล่านักบินที่เสียสละเพื่อมนุษยชาติ เพื่อเป็นการตอบแทนเหล่านักบินที่ต้องมาเดียวดายอยู่ในอวกาศทางนาซ่าจึงตัดสินใจที่จะส่งภรรยาของทุกคนขึ้นมาอยู่ด้วย สุดท้ายพระเอกฉีกกระดาษแผ่นนั้นแล้วเคี้ยวกลืนลงท้องไปพร้อมรายงานว่าไม่พบอะไร โคตรตลกร้าย

>>37 กูไม่เก็ตอะ คือจริงๆส่งนักบินไป.ตายใช่มั้ยวะแล้วภรรยาเกี่ยวไรด้วยวะ

>>38 สมัครใจเป็นนักบินอวกาศเพราะหนีเมียมา นี่จะส่งเมียตามมาอีก อยู่ทำไมล่ะวะ ไป D
I E เอาดาบหน้าดีกว่า