>>145 หมายถึงฉลาดการใช้ชีวิตสิ ในเรื่องชีมันเชื่อสปอยจริงมันถึงใช้ชีวิตแบบคนฉลาดใชีชีวิต ต้องทำตัวแบบไหนถึงจะรอด แต่ดันมาตกม้าตายเพราะเรื่องที่เจอกันแตกต่างจากการเชื่อสปอย ทั้งที่ตัวอย่างก็มีให้เห็นละว่าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมตามนิยายแล้วตั้งแต่แรกที่มันเปลี่ยน คอมมอนเซ้นมันควรคิดว่าจะหาทางออกยังไงเป็นเส้นทางรอง แต่อีหนูดันคิดตามหนังสือหมด เลยเอ๋อแดกตอนพ่อแท้ไม่เหมือนที่จินตนาการไว้ จบกันชีวิต หลังจากนั้นเหมือนถอดสมองถอดสติ เคว้ง ไอ้ที่เคยคิดไว้จางหายหมด กุอยู่ไปวันๆแบบคิดไม่ออกละ เชื่อสปอยทุกอย่างแบบสมองไม่คิดจะติ้งกิ้ง พอไม่ตรงกับที่อ่านชีวิตก็เป๋ ที่เคยฉลาดๆการวางตัว การเข้าหาว่าใช้ชีวิตยังไงให้รอดคือหายหมด จู่ๆคิดไม่ออก โมโหโวยวายพ่อที่ไม่รับตัวเองเพราะต้นฉบับบอกรักกู แต่เหมือนลืมว่าแค่ช่วงเวลาก็ต่างแล้ว อีเวนท์การเจอกันก็ไม่ใช่แบบเดิม จะให้คิดแบบต้นฉบับเลยก็ยาก หนีแบบไม่คิดไรเหมือนเขียนให้อีหนูมันต้องมีอีเวนท์หนีแบบน่ารักๆ เลยเนิฟสมองนางเอก งงกับชีวิตไปจนกลับเข้าวัง พอฉากกลับเข้าวังจะเห็นชัดเลยว่านางเอกแม่งกลับมาเป็นผู้เป็นคนที่รู้จักใช้สมองใตร่ตรอง
ส่วนแหวน มันมีฉากที่นางเอกเปลี่ยนสีผมเพราะชีย้อมหัวเอง ส่วนที่เหลือแม่งสีผมเดิมล้วนๆเพราะพ่อแท้เสกกลับ มันเลยไม่ได้รู้สึกว่าแม่งปลอมตัวหรือหลอกตาเลยเพราะแม่งไม่ได้อธิบายสรรพคุณแหวนเลยว่าจริงๆจังๆเลยทำงานยังไง คนอ่านยังเห็นแต่หน้าเดิมอีก ส่วนแหวนนางเอกคือแม่งทองอร่าม(แม้มันจะแสงอ่อนเพราะพลังจะหมดก็เถอะ) แต่เม็ดเบ่อเร่อแม่งจะไม่เด่นได้ยังไง ตอนนั้นมันทำตัวเป็นสามัญชนอะ สามัญชนบ้านใดใส่อัญมณีเม็ดเบื่อเร่อ555555 ไม่คิดจะซ่อนเพราะบอกคิดน้อยอีก
นี่ยังมีเรื่องวดฟ.อย่างคนในเมืองกับแีชนชั้นสูงแม่งพากันสมองไหลเพราะแค่พ่อเหี้ยมันประกาศตามหาตัวเองอีก มันแค่บอกให้ตามหาแต่ทุกคนเสือกบอกมึงโดนแน่ว้ายๆอีตัวปลอม แต่คืออีหนูนี่ไม่เคยทำอะไรให้ใครเลย คนในวังก็เห็นว่ายังดูรักกันดี แต่เสือกตีความว่าให้จับละพูดเหมือนเกลียดอีองหยิงตัวปลอมนี่มาชาติเศษๆ เหมือนอินี่มันชั่วมากสมควรละ