>>902 มีคนอื่นรีวิวไปแล้ว
ว่าไปเห็นคนรีวิวเรื่องแนวนาเวียร์แบบบ้งๆอย่างเรื่องนี้ไปแล้ว ขอรีวิวเรื่องแนวเดียวกันแบบไม่บ้งหน่อยละกัน
ชื่อเรื่อง I Don't Love You Anymore
ชื่อโม่งเรียก กูไม่รักมึงแล้ว
ยังไม่มี LC ในไทย(เคยถามไปก็ตอบเลี่ยงๆว่าถ้ามีจะประกาศอีกที)
คะแนน 4 ดาวครึ่ง
นางเอกเป็นลูกสาวมาร์ควิสกับแม่ที่เป็นสาวใช้สามัญชน อีพ่อด้วยความหน้าบางกลัวคนหาว่าทำท้องแล้วไม่รับก็ยอมแต่งแม่นางเอกเป็นเมียหลวงรับนางเอกเป็นลูกตามกม. ให้เงินให้การศึกษาตามสมควรให้คนเห็นว่ากูไม่ได้ฟันแล้วทิ้งนะ แต่ไม่ได้ให้ความรักในฐานะลูกเลย เกลียดลูกมากเพราะมองว่าลูกเป็นจุดด่างพร้อยอย่างเดียวในชีวิตเลิศเลอเพอร์เฟ็กต์ของกู แม่นางเอกพอได้เป็นคุณนายสมใจก็เห็นลูกเป็นตัวเกะกะไม่ให้ความรักเหมือนกัน คนใช้ในบ้านก็รังแก พวกขุนนางคนอื่นในอาณาจักรก็ดูถูกหาว่าเป็นเลือดชั้นต่ำ ชีวิตแม่งบัดซบอัปรีย์มาตั้งแต่เล็กจนโต
ทีนี้นางเอกก็มีคู่หมั้นคนหนึ่งมาสไตล์หัวดำเย็นชาตามพิมพ์นิยม ตอนเด็กๆก็เคยแสดงความเมตตากับนางเอก นางเอกก็เลยรักคู่หมั้นมาก แทบจะเรียกได้ว่าตามติดตลอด สุดท้ายพ่อเลยหาเหตุส่งไปอยู่กับคู่หมั้นอ้างว่าจะให้ไปเรียนรู้การเป็นเจ้าสาวแต่จริงๆคือหาเหตุไล่ออกจากบ้าน นางเอกไปอยู่บ้านพ่อแม่สามีก็โดนพ่อแม่สามีกับคนใช้กีดกันรังเกียจเหมือนเคย คู่หมั้นที่แต่ก่อนพอเมตตา พอเจอนางเอกตามติดบ่อยๆก็เกิดอาการรำคาญขึ้นมาไม่ทำตัวดีด้วยเหมือนเดิม สุดท้ายนางเอกก็เลยไม่เหลือใครดีด้วยอีกนอกจากพ่อบ้านแก่กับคนสวนหนุ่มที่เป็นเพื่อนด้วย(คนสวนหนุ่มคนนี้ช่วงกลางๆเรื่องจะมีบทเพิ่มด้วย เป็นบทเล็กๆสั้นๆไม่กี่ตอนแต่สะใจคนอ่านที่อยากตบหน้าอีคู่หมั้นมาก)
นางเอกก็พยายามง้อคู่หมั้นมาตลอด แต่คู่หมั้นก็ไม่เคยดีด้วย เขียนจดหมายไปก็ไม่เคยตอบ เจอหน้าก็ทำท่ารำคาญใส่ ถึงขนาดเขียนหนังสือถอนหมั้นพร้อมลายเซ็นโยนส่งให้ตัดรำคาญ สุดท้ายหลังทนมา 10 ปีจนใกล้จะถึงปลายๆวัยแต่งงาน นางเอกก็คิดได้ว่ากูจะเป็นอีสีทนได้เพื่อ ประกอบกับช่วงนั้นได้ยินว่าจักรพรรดิจากอีกจักรวรรดิจะมาเยือนประเทศตัวเองพอดี ก็เลยคิดว่า เออ กูเลิกทนแล้ว เลิกง้อแล้ว ก็เซ็นใบถอนหมั้นให้ แล้วออกจากบ้านไปเจอพระเอก เจรจาต่อรองกันว่าพระเอกว่าอยากได้เมียแบบที่ไม่มาวุ่นวายการเมือง แต่งกันแบบการเมืองเฉยๆใช่มั้ย(พระเอกมีชื่อเสียงว่าไม่แต่งงานมานานเพราะหาคู่ที่จะไม่วอแวกับชีวิตตัวเองยาก) ก็ตกลงกันได้เป็นคู่หมั้นของพระเอกท่ามกลางความเหวอของทุกคนในสังคม เพราะไม่มีใครคิดว่าอีเด็กเลือดชั้นต่ำคนนี้จะได้เป็นถึงจักรพรรดินีในต่างแดน
ส่วนอีคู่หมั้นเก่าหัวดำได้ยินข่าวว่านางเอกออกจากบ้านไปได้ผู้ใหม่เริ่ดกว่าก็เกิดอาการหมาหัวก้างขึ้นมา แจ้นไปถามนางเอกว่าทำแบบนี้ทำไม อยากเรียกร้องความสนใจเหรอ นางเอกก็ตอกหน้าเข้าให้ว่าเปล่าเพราะกูไม่รักมึงแล้วโว้ยไอ้ควาย555
ตอนอ่านนี่กูแอบคิดเลยว่านี่แหละต้นแบบที่ดีที่คนเขียนอีนาเวียร์ควรเอาเป็นแบบอย่าง นางเอกฉลาดมีตรรกะไม่บ้ง แต่อาจมีเผลอหลุดไปตามอารมณ์ความอ่อนไหวจากปมในใจตัวเองบ้าง ส่วนพระเอกก็งานดีนิสัยแสบแบบไฮรี่แต่ไม่ได้ทำตัวกระสันจะแย่งเมียชาวบ้านออกนอกหน้า เป็นการแต่งงานกันเพื่อผลประโยชน์ของต่างฝ่ายกันจริงๆในตอนแรกก่อนจะมารักกันทีหลัง ส่วนอีคู่หมั้นเก่านี่ก็มาสไตล์โซเวียเลยแต่ไม่ได้บ้าบออีโมแตกเท่า
ตัวที่กูชอบเป็นพิเศษในเรื่องคือแม่ผัวพระพันปีหลวงแม่พระเอกนี่แหละ เป็นตัวละครที่กูไม่รู้จะเรียกตัวร้ายดีไหม เพราะนางก็ไม่ได้ทำตัวร้ายใส่นางเอกแบบแม่ผัวลูกสะใภ้ คือนางเป็นมนุษย์ประเภทสัตว์การเมืองแบบเต็มตัว ทุกอย่างในชีวิตนางขับเคลื่อนด้วยผลประโยชน์ทางการเมือง ตรรกะและเหตุผลในทางการเมืองล้วนๆ สำหรับนางราชวงศ์จะต้องเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์ ไม่ทำตามอารมณ์รักโลภโกรธหลงเหมือนมนุษย์ ใครที่ปล่อยตัวตามอารมณ์ของมนุษย์นางถือว่าไม่มีคุณสมบัติจะเป็นราชวงศ์ จะเป็นราชวงศ์ต้องทำตามตรรกะเป๊ะๆให้ได้เหมือนนาง (ซึ่งตรงนี้นางเอกเคยโดนแม่ผัวแอบด่าจนร้องไห้จนพระเอกต้องไปเคลียร์ให้มาแล้ว) และถ้าทำไม่ได้ ต่อให้นางเอกจะเป็นพันธมิตรนางในวันนี้นางก็พร้อมจะเขี่ยทิ้งแบบไม่ลังเล ก็ถือเป็นตัวละครตรงข้ามนางเอกแบบที่น่าสนใจและไม่ค่อยได้เจอแปลกๆดีเหมือนกัน
อ่านแล้วก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ยอม LC เข้ามาซะที เพราะเดินเรื่องเรียบไปกลัวคนไม่ซี้ดซ้าดฟาดดุๆเหมือนตอนอ่านนาเวียร์เรอะ ทั้งที่เรื่องบ้งกว่านี้ยัง LC กันเข้ามาเรื่อยๆหน้าตาเฉยแท้ๆ