>>392 จริงมึง กูยกมงอิแม๊ให้เลยเรื่องนี้ เชี่ยจริงแบบไม่ต้องตะโกนว่ากูร้ายแบบเรื่องอื่นๆ คือร้ายลึกร้ายแต่แรกแล้ว คนเขียนแม่งสุดยอดอะที่คิดได้ แม่เลี้ยงใจร้ายที่ทารุณออกนอกหน้าก็ดูเป็นแค่ตัวร้ายดาดๆ แต่พอแม่เลี้ยงแบบนี้ที่เลี้ยงแบบลูกรักแบบลูกแล้วมาลายออกทีหลังคือร้ายเฉียบมากๆ แบบเล่นกับเรื่องความสัมพันธ์อะดาเมจทางใจแรงกว่าการโดนทำร้ายร่างกายมาเป็นปีๆอีก แล้วไม่ยึกยักด้วยว่าจะเลี้ยงไว้ให้เป็นของเล่นดูถูกไปวันๆ เรื่องนี้คือได้ช่องก็จับขิตเลย แล้วเนียนกริบจนนางเอกยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ถึงเอ๊ะใจก็ไม่มีหลักฐาน