"ถ้าเธอหลบไปยังที่ปลอดภัยแล้วเหลือฉันไว้"
↓
"ทิ้งฉันไว้แล้วหนีไปยังที่ปลอดภัย"
ลำดับกริยาควรจะเป็นทิ้งก่อนแล้วค่อยหนี ฟังแล้วนึกตามได้ง่ายกว่าเยอะ
"...มีแค่เวลาแบบนี้เท่านั้นที่ถือเอาว่าตัวเองเป็นคนของตระกูลสึจิมิคาโดะ"
↓
"...ที้ยังงี้ละอ้างว่าตัวเองเป็นคนของตระกูลสึจิมิคาโดะ"
ได้อารมณ์ประชดตัดพ้อขึ้นเยอะ
"ถึงอย่างนั้นทั้งที่ประพฤติตัวเป็นรถถังขนาดหนักที่อยู่ต่อหน้าพลทหารเดินเท้า แต่..."
↓
"ถึงจะทำหน้าที่เป็นรถถังหนักแล่นนำพลเดินเท้า แต่..."
ของเก่าอ่านแล้วงง เห็นมีคำว่าประพฤติตัว เลยนึกว่าพูดถึงคนสักคน แต่อ่านๆ แล้ว...รถถังนี่หว่า? พูดถึงรถถังใช่มั้ยน่ะ?
บางจุดแค่ปรับนิดเดียวก็อ่านรื่นขึ้นเยอะ แค่พยายามนึกไว้ในใจว่า เรากำลังพูดภาษาไทย
ถ้าเป็นบทสนทนา ให้พยายามนึกไว้ ถ้าเป็นเรา เราจะพูดยังไงกับคนคนนั้น
เราคงไม่พูดกับคนทั่วไป "ถึงจะกระนั้น" "อย่างไรก็ตาม" "แม้ว่า" หรืออะไรอย่างนี้แน่
แต่ถ้าเป็นบทบรรยายก็อีกเรื่องนึง ถือว่าเป็นการบรรยายภาพด้วยมุมมองแบบ objective ไม่เน้นใส่อารมณ์ในคำ