เออ ภาคแม่มดดาวพุธนี่แปลกอยู่อย่าง ปกติกูไม่ได้เชียร์ให้ตัวละครในกันดั้มได้พบความสุขอะไรนักหรอก
อย่างดีก็เชียร์ให้ไม่ตุย แต่หลังจากนั้น มึงจะพิการ ติดคุก เป็นบ้าเสียสติ ก็เรื่องของมึง
หรือถ้ามันไม่รอดกูก็แค่แบบ "เอ้า แม่มตุยว่ะ" แล้วก็มูฟออนไปดูอย่างอื่นต่อ
แต่กับแม่มดดาวพุธนี่กูเชียร์ให้พบความสุขแทบทุกตัวเลย ถ้ามีใครต้องจากไปกูนี่แม่มโคตรดิ่ง
มันทำให้กูชอบตอนจบมากแม้ว่าพลอตโฮลจะเยอะ แต่ก็พอมองข้ามไปได้
ที่อยากให้โดนเก็บจริงๆ มีแค่แก๊งป้าเพลกับลุงคนสั่งยิงเลเซอร์เท่านั้นเอง
กันดั้มภาคอื่นไม่เคยทำให้กูรักพวกตัวประกอบได้เท่าภาคนี้ว่ะ ไม่รู้ทำไม
อาจเพราะภาคนี้ตัวละครส่วนใหญ่ยังเป็นเด็กนักเรียนด้วยมั้ง