ไม่รู้ใครเป็นแบบกูมั้ย ตอนเด็กๆ มีเงินค่าขนมน้อยนิดก็ไปลงกับกันพลาเกือบหมด แต่ตอนนี้พอโตแล้วทำงานมีเงินเหลือกินเหลือเก็บแต่แทบไม่ได้ซื้อกันพลาเลย เพราะเจอเชี่ยบันที่แม่งเสือกขยันพรีแบบจำกัดจำนวน (มึงจะพรีแล้วจะจำกัดจำนวนหาพ่องเหรอ) แถมตัวที่กูอยากได้แม่งหมดอย่างไวในไม่ถึงนาทีจนกูไม่เคยพรีทันแม่งเลย ไอ้พวกที่ทันก็คือรีเซลแทบทั้งนั้น เจอแบบนี้หลายๆ ทีกูเลยแทบจะลาขาดจากกันพลาไปละ มีเงินมีเวลาแต่ไม่มีของให้ซื้อ เชี่ยบันพ่องตาย