>>789 คนเขียนเก่งเรื่องโทนดาวน์น่ะ
กูเขียนด่าอีนางเอกเวอร์หนักอยู่ถ้าเทียบกับที่นข.ตั้งใจโชว์
พระเอกเป็นพวกเพ้อฝัน หลอนว่าอีนางเอกชอบตัวเองเป็นปี ตามตื้อทั้งที่โดนด่าโดนปฎิเสธแทบทุกวัน
ตอนหลังตาสว่างสำนึกว่าตัวเองแม่งหลอน แต่ยังตัดรักไม่ขาด เลยจะค่อยๆตีตัวห่าง ทำตัวแบบบูชาไอดอล พยายามไม่คิดเข้าข้างตัวเองว่าอีนางเอกแอบชอบ
แล้วผลจากการตื้อทำให้โดนเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนกันจริง ทำนางเอกกึ่งหัวโดดเพราะคนอื่นไม่กล้าเข้าแทรกคู่รักบ้าบอ เพื่อนแทบไม่มี พอจะห่างไปจริงๆอีนางเอกเลยจะหัวโดดของแท้เพราะจริงๆถือว่าสนิทกับพระเอกเป็นเพื่อนได้
พอมีเซ็ตติ้งตรงนี้ว่าพระเอกแม่งเคยเหี้ยโรคจิต มันเลยทำให้อีนางเอกดูมีข้ออ้างให้ทำตัวไปตามตื้อ(เพราะเหงา)ได้แบบโดนด่าน้อยลง แล้วพอเทียบกับซึนเดเระยุคก่อน อีนางเอกแทบไม่มีทรงปากหมาใช้ความรุนแรงเลย และเอาจริงพระเอกก็ใช่ว่าไม่ชอบนางด้วย พอนางซึนแบบหวงตามติด เดเระแตกดูน่ารักคนเลยชอบกัน เว้นกับคนบางกลุ่มแบบกูล่ะนะ