เป็นคนนึงชอบเรื่องนี้ช่วงต้นๆ นะ แต่มาอาร์คสุดท้ายผิดหวังบอกไม่ถูก คือเดิมทีกูก็คิดว่าคนเขียนมันใส่ตัวละครมากไป ถ้าไม่เก่งจริงจะคุมสเกลเรื่องไม่ได้ และแม่งเสือกไม่เก่งจริงๆ 555555 วาดรูปเก่ง แต่กระจายบท เล่าเรื่องเข้าขั้นแย่มาก ตอนดาบิคิดเหมือนข้างบนน่าจะให้จบไปตั้งแต่ตอนนั้นเลย เสือกเอามาเผาลุยกับพ่ออีกรอบแล้วมาพลังมิตรภาพครอบครัว ค่อนไปข้างเลี่ยน แล้วตรงโทกะหนักเลย ไม่อิน บทพูดโอชาโกะนี่กูไม่อินเลย แบบพูดเหี้ยอะไรกันไม่รู้ คุยกันๆๆๆ แล้วก็บอกรอยยิ้มเธอสวยสุด กูอย่างครินจ์ ถอนหายใจ แบบเชื่อไม่ลง โคตรฝืนอ่ะ แบบบทจับยัดต้องซึ้งต้องเคลียร์แล้วชิบหาย