ทู้ลากยาวดี คือสมัยกูเรียนน่ะ กูก็เล่นเกม อ่านการ์ตูน(ตอนนี้ 30 ก็ยังทำอยู่...)คือพวกกูในห้องนี่เป็นเพื่อนที่เรียกได้ว่าสนิทกันมากนะ คือคุยเล่นอะไรกัน รูจักกันทั้งห้อง ไปเที่ยวด้วยกัน ช่วยเหลือกันเวลามีปัญหา ซึ่งมันก็แหละพวกเตะบอล หรือหลีหญิงอย่างที่บอก แต่กูเลือกที่จะคบและพยายามทำตามในส่วนที่ดี ซึ่งส่วนที่ไม่ดีของมันกูก็จะรับรู้แต่ไม่ทำตามอะไรเตือนได้ก็เตือน รุ่นห้องกูนี่เคยก่อตำนานโดดเรียนยกห้องไปสวนสยามกันทั้งห้องด้วยซ้ำ กูเลยสงสัยว่าสังคมนักเรียนเดี๋ยวนี้มันเลือกที่จะคบกันแค่ผิวเผิน ไม่คบ หรือพยายามเข้าใจตัวตนของเพื่อน ๆ ในห้องกันหรือไง พวกมึงถึงได้บ่นไม่มีเพื่อนขนาดนี้