โอ้ คนด่าเยอะจัง 55555 กูว่ามันคงเป็นแนวฮิปสเตอร์จริงๆ ภาพกับแสงก็ออกแนวชวนฝันแบบฮิปสเตอร์อยู่ละ ไอ้คนทำนี่มันเป็นรึเปล่านะกูเริ่มสงสัย
แต่เรื่องนี้ตอนแรกทำกูอินมากจริงๆ นึกถึงเรื่อง Angel Beat เลยมึง เพราะนางเอกดูคล้ายๆ แต่ไม่ขึ้นหิ้งเท่า(ในใจกู) เรื่องความสมจริงคงต้องตัดไปเพราะมันไม่ได้ขายความสมจริง แต่ก็มีขัดอารมณ์บ้างว่ะ เช่น ตอนไอเด็กเปรตโซตะมันตามมาช่าไป แต่ R.sec มันกั๊กพื้นที่ไว้ก่อนแล้วไม่ใช่เรอะมายังไงฟะะ ตรงนี้กูขัดมาก ส่วนปืนไซโคนี่กูก็ไม่รู้แฮะ เพราะกูดูไซโคได้ตอนเดียวก็เลิกเลย มันไม่ชวนติดตามยังไงไม่รู้ในความคิดกูนะ มุมของภาพบางฉากมันทำให้เข้าถึงอารมณ์ได้มากกว่านี้ด้วยแต่มันทำออกมาไม่ค่อยดีนัก กูว่าสตูดิโอยังไม่ค่อยโปรยังไงไม่รู้
แต่กูก็ยังชอบอยู่ถึงจะแป้กๆบ้าง เรื่องนี้มันมีเสน่ห์ก็ตรงที่ทำให้กูมีอารมณ์ร่วมได้นี่หล่ะ คอนเซ็ปความทรงจำก็ดำเนินไปได้ดีด้วย จากแรกๆไอล่ามันไม่อยากสร้างความทรงจำกับใคร เพราะเด่วก็ลืม กลายเป็นเริ่มเปิดใจมากขึ้น ค่อยๆเห็นการเปลี่ยนแปลงไปตามเหตุผลของแต่ละตอน เรื่องนี้เลยดูเรียบง่ายไม่ต้องไปเดาอะไรมาก เพราะก็รู้ๆกันอยู่ สุดท้ายก็อาจจะจบแบบให้คนดูเก็บความประทับใจไปเรื่อยๆจนจบ(เว้นคนเขียนมันจะอุตริหักมุมใส่ซึ่งกูกลัว)
เหตุผลอีกอย่างที่กูชอบคงเป็นเพราะเรื่องนี้มันเหมือนส้นตีนเลยว่ะ แม่งโดนถีบหัวใจกูเต็มๆ เพราะกูเคยมีความทรงจำบางอย่างคล้ายๆในเรื่องนี้เลย แม่งเลยเป็นส่วนนึงชวนให้กูติดตามเรื่อย