การ์ตูนจัมป์พอดังระดับนึงมันก็เริ่มทำลายตัวเอง ยืดเรื่องใส่ไข่ใส่สีจนแกนเรื่องพังหมด คิเมตสึนี่คือเหมือนนำจัมป์ยุคบุกเบิกกลับมาเลย
อีกประเด็นคือนักเขียนส่วนมากเป็น Neet โดดเดี่ยว ประสพการณ์ชีวิตจริงน้อย
แต่คนเขียนคิเมตสึ เป็นนักเขียนสมัครเล่น มุมมองเลยกว้างและไกลมาก
คิเมตสึเป็นมังงะที่มหัศจรรย์มาก คนอ่านได้ตั้งแต่เด็กประถม จนถึงวัยกลางคน บทพูดตัวละครมีมิติเหมือนกับดูพวกอาซะโดระเลย
อย่างตอนแม่ทันจิโร่ออกมาในความฝัน พูด "ขอโทษนะที่ทิ้งไว้ ฝากเนซึโกะด้วย" บทมันขนลุกมาก เพราะนี่คือทัศนคติของคนในยุคไทโชจริงๆ (คติความตายเบาบางกว่าขนนก) การ มีชีวิตอยู่ ต้องเจ็บปวดทรมาน ยิ่งกว่าคนที่ตายไปแล้ว ถ้าเป็นเรื่องอื่นบทอาจออกมาเป็น "ตื่นเถอะทันจิโร่ จงมีชีวิตต่อไป" อ่านมาทั้งเรื่องคือเหมือนดูคนยุคไทโชอยู่จริงๆ ไม่มีหลุดบทเลย
ตอนจบของเรื่องมีเนื้อเรื่องซ่อนเร้นอยู่อีกมากมาย ถ้าซื้อเล่มจบ --> รอ --> ประกาศออก Fanbook 1
ถ้าอ่านตามขั้นตอนนี้จะสัมผัสได้ถึงเนื้อเรื่องที่ซ่อนอยู่มาตั้งแต่เล่มที่ 1 .. ( code ใบ้คือดอกวิสทีเรีย ) ยิ่งรักเรื่องนี้มากกว่าเดิม