ส่วนใหญ่มันแยกแยะได้แหละว่าตอนนั้นต้องทำตามหน้าที่บทเขียนมาคริ้นจ์แค่ไหนยังไงมันก็ต้องเล่น แต่ถ้าดังไปแล้วต้องโดนเชิญมาเล่นอีกรอบก็จะเหมือนทาเครุอะ คือให้กูกลับไปเล่นบทน่าอายจัดๆแบบริวทารอสคงไม่ไหวของคีฟแค่ตัวที่มันขัดบุคลิคน้อยๆก็พอ ยกเว้นลุงๆโชวะที่บทมันเป็นไอโคนิคไปแล้วจะมาดัดให้มันเรียลๆทีหลังมากก็ไม่ได้แล้ว แต่ถามว่าเค้าคิดว่าบทที่ให้เล่นมันน่าอายไหมก็คงอายแหละเพราะมันขัดกับวัยที่สูงขึ้น