สังคมมันเปลี่ยนอะมึง ยัคนึงค่านิยมแบบความสามัคคี เป็นคนดีช่วยเหลือคนอื่นมันถูกปลูหฝังมาเพราะสังคมพยามหล่อหลอมให้คนคิดแบบนั้นมายุคนี้มันไม่ใช่แล้วมันยุคที่ใครอยากจะเป็นอะไรก็เป็นอยากคิดอะไรก็คิด ตราบเท่าที่สิ่งที่มึงทำมันยังไม่ผิดกฎหมาย เด็กมันโตมาอีกแบบมันจะไม่อินกับเรื่องค่านิยมคุณธรรมความดีก็ไม่แปลกเพราะ ภาพที่มันเห็นคือการแข่งขัน คือการประสพความสำเร็จการเป็นที่ยอมรับโดย ไม่จำกัดวิธีการอีกต่อไปแล้ว
สื่แพวกนี้มันก็เลยต้องปรับตัวให้เข้ากับสภาพสังคม และตามกลุ่มที่เป็นผู้บริโภค และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดสำหรับวงการสื่อบันเทิงมันคืออินเตอร์เน็ตอะ
ลองย้อนกลับไปยุคมึงกะกูที่มือถือมันยังทำได้แค่ฟังเพลง กับเล่นเกมจาวา ยังไม่มี3g 4g เน็ตไฮสปีดยังไม่ได้ไปทั่วประเทศ แบบทุกวันนี้โลกมันเลยหมุนช้า อยากดูอะไรให้ทันญี่ปุ่นมันแทบจะเป็นไปไม่ได้ ข่าวหรืออะไรแทบจะต้องพึ่งแสกนนิตยสารอย่างเดียว พอมายุคนี้ไอ้ห่ายังไม่ทันฉายเลยบางทีหลุดไปยันข้อมูลครึ่งเรื่องแล้ว หรือบางทีมันมีตัวเลือกอย่างอื่นมาแข่งในการดึงความสนใจของผู้ชมไป ตามความเร็วอินเตอร์เน็ตที่เพิ่มขึ้น แต่โทคุซัทสึมันพบแต่ข้อจำกัดเพิ่มขึ้นแทนจำนวนผู้ชมและเรตติ้งและกฏหมาย จนน่าจะเรียกได้ว่าทำให้ดีกว่านี้คงไม่ได้แล้ว เพราะพอมันขาลงก็ขึ้นยากแล้วจะให้ไปอู่ฟู่งบถ่ายทำแบบ พวกปลายโชวะ-ต้นเฮย์เซย์ บริษัทของเล่นแบบบันไดมันไม่ยอมหรอกเพราะรายการมันโดนจัดมาอยู่ในหมวดเด็กเล็กโดยสมบูรณ์ไปแล้ว ไม่สามารถปรับแนวทางให้มันโตไปตามอายุผู้ชมได้ ถึงจะมีผู้ชมบางส่วนอยากให้ทำก็เถอะ