เพิ่มหน่อย
- มงไดจิ : ตัวอย่างที่ดีของการเขียนแนวพระเอกตีนเรืองแสงตั้งแต่ต้นเรื่องให้ไม่แกรี่ กระจายบทตัวละครดีมาก และกระต่ายดำโคตรน่ารัก
- โตเกียวเรเวนส์ : เหมือนกับด้านบน คือพอพระเอกเทพปุ๊บเปลี่ยนตัวดำเนินเรื่องเป็นนางเอกทันที แต่ปาไป 9 เล่มกว่าจะเทพได้นี่ช้านะมึง......ปล. ลุงๆเรื่องนี้เท่มาก
- โนเกมโนไลฟ์ : แนวฮิกกี้ + นีทอัจฉริยะโดนวาร์ปไปต่างโลกที่ไม่เลม มุกหลายมุกจังไรมากและ 50% ของความตลกในเรื่องมาจากมุกรังแกสเตฟ
- คล็อกเวิร์คส : ถ้าชอบอะไรเว่อร์ๆและนางเอกสายคูลปากหมาแบบสุภาพชน ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง
- หุ่นหื่นหึงโหด : แนวฮาเร็มแฟนตาซีในรั้ว รร. ที่โม่งดันชอบกันเยอะ ว่าแต่เมื่อไหร่มึงจะได้ลุยแบบสภาพเต็มร้อยซะทีวะไรชิน...เข้าๆออกๆห้องพยาบาลแม่งทุกเล่ม
- แอคเซลเวิลด์ : สนุกกว่า SAO ในทุกด้านถ้าทำใจเรื่องพระเอกอ้วนเตี้ยได้
- อามากิ : คนละเรื่องกับเมะของเกี๊ยวอนิ การแก้ปัญหาหลายๆครั้งไม่ได้จบลงแบบฟีลกู้ด ผสมดราม่ากับความบ้าได้ค่อนข้างลงตัว และ 3 มาสค็อตเหี้ยมาก
- ผู้กล้าโล่ : เปิดเรื่องมาได้ปากกัดตีนถีบสู้ชีวิตมาก (กูชอบช่วงนี้) แต่ตอนหลังดันโคตรเทพ
- ไอ้รูดี้ : ตรงกันข้ามกับเรื่องบน เปิดเรื่องมาได้เกรียนเทพมากแต่พอโตแล้วชีวิตมึงจะอาภัพไปมั้ย......
- เจเนซิสซีรี่ย์ของคาวาคามิ : วางเซตติ้งโลกได้แน่นเหี้ยๆและยาวเหยียดเป็นมหากาพย์โดยไม่หลุดคอนเซปต์เรื่องเลย ตัวละครโคตรเยอะแต่กระจายบทดีขั้นสุดและเพื่อนพระเอกได้ดีกันทุกคน แต่ข้อเสียคืออ่านยาก + หนาปานพจนานุกรม... (โอวาริเล่มจบและโฮไรซอน)