เรื่องที่ทำหด้ไม่ดีสำหรับกู
-ปมของไวซ์และความเชื่อใจของอิคกิ มันเล่าง่ายไปให้สองคนนี้สนิทกันเร็วเหมือนยัดพอจะมีปมใหญ่มาสั่นคลอนความใว้ใจก็ดันไม่เล่นใหญ่ ให้เคลียร์กันง่ายชนิดตอนเดียวจบไม่มีประเด็นลากยาว
-คาเงโร่ เอาออกเร็วเกินไปเอาตรงๆคาเงโร่ยังอยู่นี่ไดจิดูน่าสนใจมากพอเคลียร์ปมปั๊บไอ้ห่าโฮลี่ไลท์นี่ขึ้นบทใหม่แทบตัวประกอบเต็มสูบบทมึงแบนสนิดไม่มีห่าไรให้ลุ้นเลยถ้าให้คาเงโร่ยังอยู่เป็นตัวแปรให้เรื่องมันผลิกไปมามันจะสนุกกว่านี้มากๆ
-ไปเน้นบทที่ไม่ควรเน้นอย่างซากุระกับ ฮานะ
คือปมมันมีแค่กระจุกเดียวมึงลากยาวซะเป็นห้าหกตอนหยอดเรื่อยๆทั้งๆที่บท ฮานะมันไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าเหยื่อที่โดนหลอก หรืออย่างทามากิพอกลายเป็นตัวดีแม่งขายขำรัวๆ
-ตัวร้ายมันดูออกง่ายเกินไปอย่างอาคาอิชินี่คือมึงเขียนอยู่บนหน้าตั้งแต่แรกเห็นแล้วว่าไอ้เหี้ยนี่มาสเตอร์ไมด์แน่ๆ แล้วก็มาโชว์โรคจิตเฉลยเอง คือบทมึงกำปั้นทุบดินไปหน่อย เหมือนอยากให้มันมีตัวร้ายมึงก็ต้องร้ายไปเลวไปเหตุผลที่ร้ายจางได้ไม่ว่ากัน
สรุปเลยคือมันดูได้แหละ รีไวซ์เนี่ยถ้าเอาคำโปรยของคนเขียนบทออกว่าจะไม่อลุ่มอล่วยให้คนดูกลุ่มเด็ก สุดท้ายก็ใจไม่ถึงพอวกกลับไปโทนดาวน์เอาใจเด็กด้วยโครงสร้างพล็อตสำเร็จรูปจนได้ แต่ก็นั้นแหละ ในใจกูก็ระแวงใว้อยู่แล้วว่าหนังมันขายของตามใบสั่งบทเทพแค่ไหนบันไดจะขายของเล่นมันก็สั่งแก้ได้