อ่าน Absolute Duo จบ 7 เล่ม ถ้ามีคนถามว่าแล้วสนุกไหมคงตอบได้แค่ว่า "ยูริเอะน่ารักมาก"
คนเขียนมีอาชีพประจำคือนักเขียนบทเกมเอโรเกะ (เคยสังกัด RusK มาก่อน ปัจจุบันทำงานให้ Feng) เรื่องตอนนี้มีสองบท
บทที่หนึ่งเล่ม 1-5 บทที่สองตั้งแต่เล่ม 6 เป็นต้นไป เล่มแรกๆ จะเห็นกลิ่นของความเป็นนักเขียนบทเกมเอโรเกะได้ชัดมาก
โดยเฉพาะเรื่องคำอธิบายไม่ชัดเจน และบางทีอ่านยากมากว่าใครพูดอยู่ เข้าใจว่าน่าจะเกิดจากการที่เอโรเกะมันมีภาพประกอบมีชื่อขึ้น
ฉากสู้เล่มแรกนี่เรียกว่าเขียนได้แย่ เข้าใจได้ยากมาก แต่ก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่เล่มสอง จนเล่มเจ็ดพูดได้ว่าอ่านแล้วสนุก
ส่วนตัวเนื้อเรื่อง บทแรกเหมือนจะเป็นบทนำของบทที่สองมากกว่า ตัวละครยังโผล่มาไม่เยอะ ยังเห็นไม่ชัดว่าเนื้อเรื่องต้องการจะไปทางไหน
เล่มแรกได้อิมาริที่หมดบทตั้งแต่บทแรกเป็นอิมแพคเล็กๆ น้อยๆ ได้สึกิมิเซนเซย์มาเป็นเซอร์ไพรส์ ถึงมันจะเข้าใจได้ยากแต่ก็พอมีแรงให้ต่อเล่ม 2
ตั้งแต่เล่มสองเล่มสามเป็นต้นไปก็ตาม template มีตัวละครใหม่ย้ายเข้าโรงเรียน เลเวลอัพ ฯลฯ แต่ปัญหาของบทแรกมันอยู่ที่ตัวศัตรูเนี่ยแหละ
ศัตรูหลักของบทแรกคือ K คุง… ที่… อ่านแล้วได้แต่คิดว่ามึงรีบๆ ตายซะทีเหอะ… แพ้แล้วแพ้อีก แล้วก็กลับมาแล้วกลับมาอีก ยืดจนถึงเล่ม 5
ระหว่างนั้นก็มีการวางตัวละครของศัตรูที่แท้จริงไปพลางๆ แต่ก็ยังไม่มีบทในเรื่องหลักเท่าไหร่ ตอนจบเล่ม 5 ก็เปิดเผยตัวของคู่อริของพระเอก
ที่พระเอกสาบาญไว้ว่าจะตามฆ่า ให้เป็นต้นเหตุของเรื่อง รวมๆ แล้วบทแรกวางบทได้ไม่ดีเอาอย่างรุนแรง
เข้าบทสอง องค์กรณ์อื่นๆ นอกจากโรงเรียนกับองค์กรณ์ที่ K อยู่ก็เริ่มมีบทบาทมากขึ้น ศัตรูที่วางบทไว้ตั้งแต่ช่วงเล่ม 4 ก็เริ่มเกี่ยวกับเนื้อเรื่องชัดเจน
ทำให้รู้สึกเรื่องมันเริ่มที่จะสนุกขึ้นพอสมควร แต่ในขณะเดียวกัน ศัตรูก็เก่งขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ตัวละครที่สู้ด้วยกันมาตั้งแต่บทแรกบทหายอย่างชัดเจน
ถึงมีบทก็มีอยู่แค่ในพาร์ท daily life (เช่นมิยาบิหรือโทโมเอะ เล่มหลังๆ แทบไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องเลย) อีกอย่างนึงคือตัวละครฝั่งศัตรูเยอะ
ทำให้เริ่มสับสนว่าใครเป็นใคร ใครมีความสัมพันธ์ยังไงกับใคร ใครไปสัญญาอะไรไว้ตอนไหน บทนี้มีเซอร์ไพรส์เล็กน้อย ที่น่าจะเดากันได้
ว่าคนที่บอกว่าตายตั้งแต่ก่อนเรื่องเริ่ม มักจะไม่ตาย
สิ่งที่ชอบของเรื่องนี้คือแถวๆ เล่มสามโดนสารภาพรักแล้วพระเอกไม่หูหนวก ตอบกลับคำสารภาพ กับบทที่สองที่เริ่มใช้เรื่องชื่อโทรุ (Thor)
ถึงเป็นเซตติ้งโบราณๆ ที่รวบๆ ได้ว่าชื่อมีพลังสถิตย์อยู่ แต่ก็รู้สึกดีนะที่เอามาใช้ซะที เป็นเหตุให้พระเอกได้ power up (แต่ก็อยู่ระดับพอสู้ได้)
ที่ชอบคือคำพูดของคนที่ให้พลังพระเอกใช้ (ชั่วคราว) ว่า "ขอบคุณพ่อแม่แกซะ ที่ตั้งชื่อนี้ให้" แต่ก็โอเคนะที่ power up มันเป็นการฝึกด้วยตัวเอง
ไม่ใช่ได้พลัง super cheat มาจากไหน
อีกอย่างที่อ่านๆ แล้วรู้สึกหงุดหงิดคือพระเอกพูดแต่จะเอาแต่ปกป้อง ปกป้อง แต่ตัวเองทำอะไรไม่ได้นอกจากเอาโล่กัน
เวลาสู้ดันให้คนที่ตัวเองคิดจะปกป้องสู้ให้ (ตัวเองรอเอาท่าไม้ตายปิดท้าย) แถมตั้งแต่บทสองท่าไม้ตายที่มีก็ใช้สู้ศัตรูไม่ได้อีกต่อไป
แต่ก็ยังดีที่บทที่สองเริ่มฝึกใช้เวทย์ศาสตร์ มีท่าโจมตีเพิ่มขึ้น ถึงจะใช้ได้แค่เสี้ยววินาที เสริมกับท่าเดิมที่มีก็พอให้สู้ไหวอยู่
สรุปคือ… ถ้าทนอ่าน 5 เล่มได้ เล่ม 6-7 ก็จะสนุกขึ้น ดูเหมือนอนิเมจะทำได้สนุกกว่ากันเยอะเลย
ส่วนตัวว่าจะอ่านต่อนะ อ่านมาถึงขนาดนี้แล้ว
