>>117 กูชอบที่บอกว่ามันคือรสว่ะ
ความจริงวายก็คือเกย์นั่นแหละ แต่ชื่อนี้มันเป็นชื่อทางการค้า เพื่อให้ทั้งคนทำขายและคนเสพเข้าใจตรงกันว่ามึงขายอะไร แล้วกูจะได้อ่านอะไร (แต่มันก็มีดีเทลยิบย่อยอีกหลายสายล่ะนะ)
เหมือนก๋วยเตี๋ยวก็คืออาหารเส้น ราเม็งก็คืออาหารเส้น พาสต้าก็คืออาหารเส้น แต่มันคนละรสกัน ที่คนทั่วไปไม่เรียกอาหารเส้น แต่เรียกแยกว่า ราเม็ง ก๋วยเตี๋ยว พาสต้า ก็เพื่อให้คนสั่งอาหารรู้ว่ามึงสั่งอะไร แล้วมึงจะได้แดกอาหารที่ออกมาหน้าตาประมาณไหน รสชาติประมาณไหน แต่เรื่องดีเทลอันนี้มันก็แล้วแต่ร้านแล้วแต่พ่อครัวอีกที
พวกคนนอกที่ไม่เข้าใจ พยายามจะมากวนตีนว่าทั้งหมดก็คืออาหารเส้นเหมือนกันหมดนั่นแหละ จะแดกอันไหนก็เหมือนๆ กัน เอ้อ อยากคิดแบบนี้ก็คิดไปเรื่องของมึง แต่ถ้ามึงจะเปิดร้านอาหารเส้น แล้วมึงเสือกแยกไม่ออก มี mind set ว่าทั้งหมดมันเหมือนกันหมด มึงคิดว่าร้านมึงจะรอดหรือจะเจ๊ง??
ส่วนเรื่องวายกับเกย์ต่างกันยังไง อธิบายชาตินี้ก็คงไม่จบ...วายสมัยนี้บางแนวก็ใกล้เคียงเกย์มาก เหมือนเอาเส้นก๋วยเตี๋ยวไปปรุงแบบรสราเมง แยกยาก แต่บางแนวห่างไกลลิบลับก็มี เช่นพวกมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งอ้อนแอ้นพล๊อตโชโจไปเลย แต่ถึงยังไงโดยภาพรวมมันก็คือจินตนาการเรื่องชายรักชายโดยสาววาย เพื่อสนองสาววาย ประมาณนี้ล่ะมั้ง ถ้าคนปรุงมีจิตวิญญาณแห่งความเป็นก๋วยเตี๋ยว (คืออะไรวะ? 555) ต่อให้พลิกแพลงยังไงคนกินก็ยังรู้สึกว่ามันเป็นก๋วยเตี๋ยว แต่ถ้าคนปรุงไม่มีจิตวิญญาณ ต่อให้เอาเส้น เอาถั่วงอก เอาลูกชิ้นมาใส่ บางทีหน้าตากับรสชาติแม่งก็ออกมาไม่เป็นก๋วยเตี๋ยวอยู่ดี