ต่อเมนท์สอง เพราะเมนท์แรกแม่งเกิน 4000 คำ.....
มาที่เอเรน เปิดมาตอนแรกกูไม่ชอบมันเลย แม่งเป็นศูนย์รวมความน่ารำคาญสุดๆ ทั้งขี้โวยวายได้แต่แหกปากแต่ไม่มีปัญญาทำอะไรได้ ปกป้องตัวเองก็ยังไม่ได้ต้องให้ผู้หญิงมาออกหน้าแทนตลอด ตอนทุกคนรู้ว่ามีพลังไททันมาก็โดนตามติดห้ามทำอะไร ต้องมีคนคุมอยู่ตลอดเพื่อความปลอดภัยไม่ให้มันไปทำอะไรเสี่ยงๆ เพราะเอเรนมันเป็นคนสำคัญและเป็นกำลังรบ ระหว่างทางที่ทุกคนต้องปกป้องมันก็ต้องสละชีวิตไปเยอะแยะมากมาย แต่พอออกไปนอกกำแพงกันได้ กูว่าคาแรคเตอร์เอเรนเป็นไปในทางที่ดีขึ้น เรื่องแม่งก็มันส์ขึ้นเพราะมันเครียดขึ้นเรื่อยๆ
กูไม่ได้โกรธที่มันโวยวายกับอาร์มินเรื่องมิคาสะนะ รักเขาหึงหวงเขาจะเป็นจะตายแต่ต้องแอ๊บขรึมไว้แม่งก็น่ารักดี มาทรงเดียวกับพระเอกโชโจขี้เก๊กแล้วมาเก๊กหลุดตอนจะสารภาพรักกับเขาอะ แต่กูโกรธที่แยมทำให้คาแรคเตอร์เอเรนแม่งถอยกลับมาเป็นไอ้น่ารำคาญในตอนแรกๆอีกละ ทั้งที่ระหว่างทางมันดูพัฒนาไปเยอะแล้ว ถึงจะบอกว่าเป็นการเปิดใจกับเพื่อนสนิทและแสดงถึงความอ่อนแอของเอเรนมันก็เถอะ แต่มันทำให้เอเรนมันดูเป็น simp เบียวเอดจี้ไปเลย ที่ผ่านมามึงแค่เล่นละครเป็นไอ้ขี้เก๊กวางตัวขรึมแยกตัวจากเพื่อนเป็นหมาป่าเดียวดายเพราะกลัวแผนพลาดงั้นเหรอ แถมสิ่งที่ทำก็ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายหรือเจตจำนงที่ยิ่งใหญ่อะไรเลย ตอบแค่ไม่รู้ รู้แค่ต้องทำเฉยๆ เหตุผลง่ายแต่เสือกเล่นใหญ่ชิบหาย เอาชีวิตคนมาสังเวยเพราะความเล่นใหญ่ของมึงแล้วมาตอบว่าไม่รู้นี่คืออะไรวะ แทนที่จะจบไปแบบเป็นตัวละครเท่ๆที่พัฒนามาจากไอ้เด็กขี้โวยวายสู่บอสวายร้ายของเรื่องให้มันตราตรึงสร้างความประทับใจให้คนอ่าน แต่เสือกต้องมาเห็นพระเอกที่พัฒนาแล้วกลับมาเป็นไอ้นักหลวมตามเดิม บอกตรงๆว่าผิดหวังตรงนี้
ตอนจบก็กลางๆไม่ดีไม่แย่ จบราบเรียบมากจนแบบ อืมๆ ก็โอเคอะนะ ถึงจะเคลียร์เงื่อนไขได้หมดเช่น ฆ่าไททันให้หมดโลก(พลังไททันหายไป) ปกป้องเพื่อนและบ้านเกิดได้สำเร็จ อาร์มินเจรจาการทูต สงครามยังคงดำเนินต่อไป แต่ไม่ได้ประทับใจอะ มันกลางๆไปซะหมดเลยจนไม่รู้จะเอาตรงไหนมาพีคหรือมาประทับใจได้
แต่ซีนดีๆกูชอบที่พวกเออร์วิน ฮันจิมาซาซาเกโยสั่งลารีไว แล้วก็ให้เห็นพวกกาบิฟัลโก้เติบโตไปอยู่ในโลกเสรีดูมีความสุข สิ่งที่เอเรนทำมามันไม่เสียเปล่า และอาร์มินก็สานต่อด้วยการทูตต่อไป ฮิสก็มีครอบครัวอบอุ่นลงเอยด้วยดี แต่ก็อยากให้เห็นบทบาทของนางในฐานะราชินีหลังจากนี้หน่อย เพราะนางก็เป็นคนคุมประเทศนี้แล้ว อยากเห็นว่านางจะนำเอลเดียไปในทางไหน จะคุมพวกบ้าสงครามอยากไปรบกับประเทศอื่นได้มั้ย ส่วนมิคาสะกูสงสารนางแต่ทำแบบนี้นางก็มีความสุขดีอยู่แล้ว และนางคงไม่คิดจะมีใครอีกนอกจากเอเรนแล้วล่ะ สมใจอยากของเอเรนมันเป๊ะๆที่ไม่อยากให้ไปมีผัวใหม่น่ะ
จบที่นกมาพันผ้าให้ก็เป็นอะไรที่ซึ้งดี แต่ตรงนี้กูแอบฮาเพราะกูนึกถึงแก๊กของ FMA ขึ้นมาตอนอ่าน ที่มันมีซักตัวละครเปรยๆว่าอยากเป็นนกมีอิสระโผบินไปที่ไหนก็ได้ แล้วเอ็ดมันตอบไปว่านกแม่งสมองเล็กแถมไปที่ไหนก็ต้องขี้อยู่ตลอดเวลา ทำลายความโรแมนติคของการเกิดเป็นนกจนหมดมู้ด กูก็ซึ้งกับฉากนกพันผ้าให้ไม่ได้อีกเลย 555555555555
