มานินทากันต่อในนี้
มานินทากันต่อในนี้
เอาชื่อนี้จริงด้วยเว้ย
พอมาย้อนไปนึกถึงสาวตาบอดสี คาราดีไซน์แทบจะซ้อนทับกับนิสัยในเรื่องเหมือนกันเลยวะ 555
หมายถึงน้องห้องสมุด? ไม่ได้ตาบอดสีจริงๆ มั้ง แค่พูดเป็นเชิงเปรียบเปรยเฉยๆ รึเปล่า
https://twitter.com/kiwaasa_gagaga/status/1349283359587921920
ภาพสปอยนิยายเล่ม 9 ที่จะออกในอีกไม่กี่วัน ใครสนใจเชิญ
>>10 พูดเสียงพี่เต่า
"แม่เจ้า เป็นถึงแชมป์แสมชเกาะ เหล่าโม่งยกให้ประสาทสัมผัสเหนือมนุษย์ แต่มาแข่งแสมชกะแฟนสาวที่พึ่งหัดเล่น
ต้อง self esteem ต่ำตมขนาดไหนถึงทำได้เนี่ย
เอาเถอะน้องฟูกะ ยอมให้นายเห่ยมันเอาชัยชนะไป ไว้ปลอบโยนนายเห่ยในคืนที่ผวาตื่นจากฝันร้าย ที่โดนน้องข้าวเกรียบกุ้งยืนด่าที่อากิบะ อย่างเดียวดายกลางดึก"
จากการดูเรื่องนี้ตอนแรกกูได้แรงบันดาลใจเต็มเปี่ยมเลย .......................กูหมายถึงแรงบันดาลใจในการซื้้อ Switch ไปเล่น Smash
พูดถึงเรื่องปัญหาที่พระเอกเข้าร่วมวงสนทนากับคนอื่นไม่เป็นแล้วกูก็รู้สึกว่าจริงแฮะ
ในสังคม สำหรับกูแล้วไม่มีคนจำพวกไหนที่ทำให้รู้สึกอึดอัดได้เท่ากับคนที่สนทนาไม่เป็น
ไม่เป็นกรณีนี้ไม่ใช่แค่เงียบนิ่ง แต่รวมไปถึงพวกที่รับส่งบทสนทนาไม่เป็น อ่านกระแสสนทนาไม่เป็น
แบบที่เขาว่าพูดคำเดียวกริบทั้งวงนั่นละมั้ง บางทีอดรู้สึกไม่ได้ว่า ไม่ต้องพูดเลยดีกว่า ฟังไปเงียบๆ เถอะ
เวลามีนัดไปกินข้าวหรือไปไหนกันเป็นกลุ่ม จะชวนคนแบบนี้ไปด้วยก็กลัวๆ กลัวมันทำให้บรรยากาศโดยรวมพัง
เนื้อแท้มันอาจจะเป็นคนดี ไม่เลวร้าย แต่ดันเป็นคนจำพวกที่กูไม่กล้าแนะนำให้คนอื่นรู้จักอะนะ
แต่ตัดเรื่องเพ้อฝันไป มึงดูเรื่องนี่ไปเหมือนมึงได้อ่านหนังสือคู่มือปรับบุคลิกภาพจริงๆแหละ แถมใครเป็นMคงยิ่งชอบ ฮินามิแม่งด่าแรงดีถึงว่าพวกคุดิ้นกันเป็นแถว
มันถึงมีคนกลุ่มintrovert กับ extrovert แต่ทางนี้ทางนั่นยังไงคนทั้ง2กลุ่มมันก็ต้องมีสกิลเข้าสังคมบ้างไม่มากก็น้อยอยู่ดี
แต่อีฮานามินี้น่าหมั่นไส้จริงน่ะ ตอนเล่ม3กูนี้อยากเอาตีนยันหน้าเลย มีการสั่งให้ไปคบน้องห้องสมุดเป็นการบ้าน ถ้าคบแล้วรอดไม่รอดค่อยว่ากันอีกที ดีทีไอ้โทโมซากิยังพอมีสมอง ไม่ทำจนทะเลาะกัน
แต่ยังไงสุดท้ายโทโมซากิก็คบกับสาวห้องสมุดอยู่ดี
>>28 เทคนิคการสร้างเนื้อเรื่อง สไลต์หนังฮ่องกง
ช่วงแรก พระเอกจะน้อยไป เพื่อนพระเอก(หรือนางเอก) จะมาช่วยฉุด
หลังๆ พระเอกเริ่มตั้งตัวได้ เพื่อนพระเอก (นางเอก) เริ่มเยอะเริ่มหลงผิด พระเอกต้องเข้าไปห้าม
จบได้สองแบบ พระเอกช่วยเพื่อน (นางเอก) กลับตัวได้ กะอีกแบบ เพื่อน (นางเอก) เกินเยียวยา ต้อง ดับเพื่อนรัก ให้ตักษัย
ระหว่างนั้น จะมีนางรอง ที่เป็นคนสายกลางโผล่มาปลอบประโลม
สุดท้ายนางรองจะเข้าวินหรือไม่ ขึ้นกะจบแบบไหน 1 หรือ 2
ชะตา น้องข้าวเกรียบกุ้ง จะรอดหรือไม่
มิมิมิ นี่จ้อเก่งจริงชนิดที่โทโมซากิไหลตามน้ำแบบไม่รู้ตัว
ช่วยเล่าความประทับใจตอนเจอกับแฟนครั้งแรกให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ?
ฟูกะ : โทโมซากิคุงสั่งน้ำมูกโชว์จนฉันประทับใจไม่รู้ลืมเลยค่ะ
เรื่องนี้ใครนางเอกเหรอ
คิดว่า ED นี่ฉากสุดท้ายจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ มั้ย แต่ถ้าเปลี่ยนคนแรกก็น่าจะเป็นฮินามินะ
ตอน2เริ่มเดินอืดๆแหะ ถ้าสปีดแบบนี่คงราวๆ3-4ตอนจบเล่มนึง เมะคงจบเล่ม4หรือ5ได้มั้ง
คิคุจิเสียงตลกว่ะ ไม่น่ารักเลย กูเสียจัย
โทโมซากิคุงเวลอัพแล้ว แต่ดีที่ไม่ใช่สั่งก็เชื่อไปหมดอันไหนที่ขัดๆก็แย้งเลย
คิคุจิซังรุกหนักมาก ไม่ใช่สาวขี้อายแล้วนะเธอว์
ดีที่จังหวะเรื่องตอนนี้ช้าลงนิดนึง มีเวลาให้คนอ่านคิดตามหน่อย
เลือกไปทอนเหตุการณ์เล็กๆ ที่ไม่สำคัญลง แล้วหันมาใส่ใจกับช่วงโต้ตอบของตัวเอกมากขึ้น
ซึ่งก็ถือว่าดี เพราะตอนที่แล้วนี่อย่างไว ฮินามิสอนอะไรบ้างแทบคิดตามไม่ทัน
สังเกตเห็นว่าโทโมซากิเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่โปร่งขึ้นทีละนิดๆ
ถ้าเป็นความตั้งใจของนักพากย์เองที่จะสื่อถึง transition ก็ต้องขอชมเลย
เล่ม7 ถึงกับมีปกพิเศษด้วยนะ
ตอน3สปีดช้ากว่าตอนที่แล้วอีก ท่าทางเมะจะจบแค่เล่ม3แล้วมั้งท่าทาง
เล่ม 3 แน่นอนแบบนี้
เมะจบฉากดอกไม้ไฟแบบนี่ นางเอกจริงๆ
เล่ม5ไทยมาละ ใครอยากอ่านด้านไม่ดีของของดาวโรงเรียนเล่มนี่จัดเต็ม
มีอนิเมะมาช่วยบูสต์แล้วหวังว่าเล่มต่อจากนี้จะตามมาเร็วขึ้นนะ
เดินเรื่องเร็วจริงตอนนี้ เข้าไปสู่ประเด็นปัญหาทะเลาะคนในกลุ่มไม่ทันตั้งตัวเลยนี่หว่า เคราะห์ดีที่โทโมซากิของขึ้นแต่อยู่ฝั่งคนถูกต่อว่าเลยรอดไป
ขอถามด้วยความไม่รู้ เรื่องนี้มียูริรึเปล่า เห็นคนแชร์รูปตัวละครหญิงสกินชิปอย่างหนักมาก เลยอยากถาม
โทโมซากิพูดจาหายงุบงิบ มีพัฒนาการขึ้นชัดเจน
ฉากแหกปากได้ใจดีว่ะ เหมือนเขื่อนอารมณ์แตกโป๊ะ
AISไม่แปลโอนิทาดะใช้ทับศัพท์แทนแล้วแปลกๆ หรือกูชินกับ หมั่นเหม็ง ที่DEXแปลวะเนี่ย
ในนิยายบอกแค่พูดเหมือนฮินามิ แต่เมะเล่นให้มันทำท่าทางเลียนแบบด้วย ฮาชิบ
ที่มันแพ้ไปตานึงนี่ไม่ได้อ่อนให้เหรอวะ
อ่านถึงเล่ม 5 แล้ว ไม่แปลกว่ะที่ฮินามิจะเลือดขึ้นหน้าขนาดนั้น อีนั่นแม่งทำเหี้ยมากแบบแก้ตัวยังไงก็ฟังไม่ขึ้นจริงๆ ที่จบเรื่องแล้วยังลอยหน้าลอยตาอยู่ในห้องได้นี่เพราะผู้เสียหายไม่เอาความไปมากกว่านั้นแท้ๆ
ตอนหน้าก็เข้าบทน่ารำคาญแล้ว ตัวอิจฉาอยากเอาชนะฮินามิแต่พยายามได้แค่เศษเสี้ยว เบื่อปมขี้อิจฉาจริงๆ สิ่งเดียวที่สนุกในบทนี้คือโทโมซากิได้แข่งกับฮินามิ
ฟูกะมีโอกาสวินมั้ยวะ
ทำตัวให้เพื่อนคนอื่นเป็นห่วง ทำบรรยากาศห้องแย่ มันก็กระเทือนคนอื่นอยู่นี่ ไปเกลียดคนที่ดีด้วยก็เหี้ยอยู่ดี
-ลาออกจากชมรมเพราะไม่อยากอิจฉาฮินามิไปมากกว่านี้แต่วันต่อมาก็สมัครเข้าชมรมใหม่เพราะเพื่อนช่วยปลอบแก้ปมอิจฉาได้แล้ว คนในชมรมยังไงก็มองไม่ดีทำตัวเหมือนเด็กๆ
-พอโทโมซากิเป็นแฟนกับฟูกะ ดันไปบอกฟูกะว่าจะไม่ยอมแพ้เรื่องโทโมซากิ
เตรียมแย่งแฟนเพื่อนนี่เป็นตัวอย่างของตัวละครที่ดีจริงๆ มิมิมิสุดยอด
มิมิมิตัวละครนางกูว่าเป็นมนุษย์ดีนะ มีครบอะแต่เรื่องเป็นที่2ตลอดนี่กูพอเข้าใจความอัดอั้นนะเหมือนเป็นแค่เงาเขาตลอดเนี่ย แต่จริงๆฮินามิก็พยายามโคตรที่อีกฝั่งไม่เคยให้เห็น(ยกเว้นโทโมซากิ)
มนุษย์ทุกคนมันก็มีปมด้อยอยู่ในใจทั้งนั้นแหละ ของมิมิมิคืออยากเป็นเอกบ้างในเรื่องไหนก็ได้สักเรื่อง
ตัวละครแบบนี้ก็ดีออก มีมิติเหมือนมนุษย์ปุถุชนจริงๆ ไม่ใช่ดีงามตามแบบแฟนตาซีไปซะทุกด้าน
ที่สำคัญ ตัวนิยายมันเล่าถึงการอยู่ร่วมกันในสังคมเยอะอยู่ เลยคงอยากจะสื่อถึงแง่มุมนี้ให้คนอ่านเห็นบ้าง
(แง่มุมของคนที่แอบริษยาเพื่อนอยู่ในใจ แต่ไม่สามารถระบายออกมาตรงๆ ได้)
ถ้าสังเกตให้ดี ตัวละครในเรื่องแต่ละตัว มันคือตัวแทนของคนที่มีปัญหาในสังคมในรูปแบบต่างๆ
เลยคงจะยากที่คนดูคนหนึ่งจะคล้อยไปกับทุกปัญหาที่เรื่องมันนำเสนอ
บางคนไม่อินกับปัญหาของตัวละครตัวนี้ แต่ไปอินกับประเด็นของอีกตัวก็มี
อย่างเคสกู ค่อนข้างอินกับเรื่องของทามะ เพราะตัวเองเคยอยู่ในฐานะของมิมิมิ (ที่ต้องรับบทคอยไกล่เกลี่ย) มาก่อน
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.