เหมือนกับเข้าร้านหมูกะทะแล้วไปนั่งแดกผัก แล้วบอกกูลดความอ้วนอยู่กลัวอ้วน
เจตจำนงเสรีของมึงมันขาดสามัญสำนึกอะ
เอาเป็นว่า ค่านิยมของสังคมคือ ถ้ามึงขายร่างกาย
เป็นวัตถุบริการ ไม่ว่าคนที่มาซื้อบริการมึง จะมีเจตนาอะไร แต่แน่นอนยังไงมันก็คือการขายตัวเอง
แค่มึงเพิ่มตัวเลือกมาขึ้น ยังไงมึงก็โดนตีตราว่าขายตัว คำว่าขายตัวข้อจำกัดและคำจำกัดความมันตรงตัวนะ ไม่ได้หมายถึงเรื่องเพศอย่างเดียว เช่นนักการเมืองบ้านเราเป็นต้น อันนั้นกูก็เรียกขายตัวเหมือนกัน