Fanboi Channel

>>>/animanga/147/ สมาคมแม่บ้านนักแปล
>>>/animanga/409/ สมาคมแม่บ้านนักแปล บทที่สอง

เปิดซิงกระทู้ใหม่ นี่มันวงเวียนชีวิตนักแปลสินะ

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1558371174382967&set=a.1388204508066302.1073741829.100006302978438&type=1&theater

ที่กระทู้ก่อนมีถามว่าแฟนเรื่องไหนเหี้ยสุด
อยากตอบว่าติ่งคาเงโร่สายพันธ์ญี่ปุ่นเหี้ยสุด

จาก >>2 กูอยากถามว่าแปลเล่ม 1 แล้วไม่ต่อมันผิดด้วยเหรอวะ สัญญามาเล่มต่อเล่ม กูไม่ถูกใจเนื้อหาเล่ม 1 กูก็เลือกที่จะไม่แปลต่อแค่นั้นเอง

แฟนคาเงโร่นี่เหี้ยจริงอะไรจริง โดยเฉพาะอีติ่งในกระทู้นั้น กูเห็นแล้วตีนกระดิกริกๆ อยากเข้าไปบอกมันว่ามึงพิมพ์ไทย รู้จักเว้นวรรคให้ถูกก่อนเหอะ สะเออะจะสมัครไปเป็นนักแปล ห่าเอ๊ย

>>4 มึงจะไม่ทำต่อด้วยเหตุอะไรก็แล้วแต่ แต่งานมันมีเส้นตาย
ถ้าบอกก่อนล่วงหน้าบริษัทมันก็ยังพอหาทางหาคนมาแปลแทนได้
บางคนแม่งหายหัวเอางานไปดองเป็นเดือนๆ มาบอกเลิกเอาก่อนเส้นตายไม่เท่าไหร่
เสียเวลาไปฟรีๆ แล้วยังกระทบถึงตารางคนทำงานต่อจากมันด้วย

แล้วเคสที่นักแปลทิ้งงานกลางทางเนี่ย ส่วนใหญ่ไม่ยากบรรสัยก็มือไม่ถึงแล้วแปลไว้เหี้ยๆ
ถ้ากองบ.ก.ไม่แข็งพอ เก็บกวาดความเหี้ยออกไปได้ไม่หมด
มึงเป็นคนรับงานต่อเล่มถัดจากมัน แล้วต้องแปลต่อจากจุดที่แม่งมโนมั่วไว้นะ
กัดฟันแปลไปด่าแม่มันไปก็ไม่ช่วยให้ความเหี้ยลดลง

>>4 กูแปลจนจบนะ เล่มแรก แต่ปฎิเสธที่จะรับเล่มสองต่อเฉยๆ ...แต่ไอ้ที่เอาไปดองไว้แล้วคืนก็มีจริงว่ะ กูผิดจริง กูยอมรับ... orz

เอ่อ ใส่หมายเลขผิด กูหมายถึง >>5

>>7 >>6 กู >>5 นะ
แค่อยากบอกบ้างไง ว่างานที่ต้องรับต่อจากคนอื่นทำไมมันน่ายี้นัก คือส่วนใหญ่มันเผือกร้อนทั้งนั้นน่ะ
ทำตั้งแต่ต้นจนจบคนเดียวยังไงมันก็ง่ายกว่าด้วย ไม่ต้องมาปวดหัวปรับสำนวนตามคนแปลคนก่อนหรือเช็คศัพท์แสงให้ตรงกัน

กูว่าส่วนใหญ่ถ้าไม่เหี้ยหรือมือไม่ถึงจริงก็ไม่ค่อยคืนงานกันป่าววะ ของกูเคยเอามาดองและขอคืนเค้าเหมือนกัน แต่ก็เร่งทำให้จนถึงเล่มที่เค้าขอนะ(การ์ตูน) แต่ถ้าเป็นนิยายไม่เคยว่ะ และกูคุยกับเพื่อนที่เป็นนักแปลเต็มเวลามันบอกว่าส่วนใหญ่ไม่ค่อยเลือกงานเพราะมีไรก็รับหมดไม่งั้นไม่พอแดรก

ปัญหาที่เกิดการมือไม่ถึงน่ะเพราะแม่งจ่ายไม่หนักพอที่จะดึงทวยเทพลดตัวมาแปลให้ได้ตะหาก ส่วนที่ต้องรับไม่เลือกไม่งั้นไม่พอแดกน่ะเกิดจากจ่ายเงินช้า ถ้ามันจ่ายให้ทันทีที่จบงานน่ะเดือนนึงทำสักเล่มสองเล่มก็อยู่ได้ชิวๆแล้ว เพราะงั้นถ้าพวกสำนักพิมพ์ที่จะมาด่าว่านักแปลเหี้ยทิ้งงานเนี่ย ให้มึงสำเนียกดูตัวเองก่อนเถอะว่าเลี้ยงเขาได้ดีแค่ไหน

ดูอส่างสายนิยายจีนของสยามสิ เล่มแม่งหนากว่าln มันยังออกได้แทบทุกเดือน บางเรื่องเดือนใะ2เล่ม อย่างช้าก็3เดือนเล่ม แต่3เดือนนั้นข้อมูลแม่งแน่นดีมาก ควาาเร็วในการแปลถือว่าโหดสุดๆ

มึงคิดว่านิยายจีนพวกนั้นยอดขายกี่เล่ม คนแปลได้ค่าแปลเท่าไหร่ สำนักพิมพ์จัดคนลงพรูฟกี่ขั้นตอนล่ะ

บางเรื่องแม่งออกหลังต้นฉบับไม่กี่วันด้วยนะ
อย่าง เหยี่ยวมารงี้

>>9 - 10 อีกเรื่องคือนักแปลได้งานดีกว่าแล้วขอหยุดแปลบอกว่างานยุ่งไม่มีเวลาทำงานแปลต่อ กรณีแบบนี้ก็มีเหมือนกันนะ เพราะเพิ่งรับช่วงงานของนักแปลที่เป็นแบบที่ว่ามา

>>13 ต้นฉบับเหยี่ยวมารมันมาถึงมือสยามอินเตอร์ก่อนจะวางขายที่โน่นเป็นเดือนว่ะ

เออ แต่กูเข้าใจที่ >>11 อยากสื่อนะ ใจจริงกูอยากเป็นฮิกกี้เก็บตัวเกาพุงแมวแปลงานอยู่บ้านอย่างเดียว แต่ค่าแปลแม่งก็.... อย่างเงี้ย ในขณะที่กูไปเป็นล่าม ขี้หมูขี้หมาวันนึงครึ่งหมื่น เสร็จแล้วเสร็จกัน บางทีได้ของฝากติดปลายนวมมาอีก ในขณะที่งานแปลต้องแก้ต้องเกลา แถมโดนติ่งด่าเสียๆ หายๆ อีก กูว่าชีวิตแม่งรันทดอยู่นะ...

>>11 ถ้ามึงอ่านวัตรปฏิบัติของน.นพรัตน์ในแต่ละงาน พวกนักแปลใหม่ๆ ต้องน้อมคารวะ กูจะบอกให้ (แต่ไม่วายโดนครหาว่าก็อปสปอย เคสเทพมารสะท้านภพ กับคนแปลอินดี้ชื่อหลินโหม่ว)

ทำไมวะ เล่ามาดิ่ กูชอบงานแปลของหลินโหม่วนะ เขาเลือกเรื่องโคตรสนุก แม้หนังสือจะแพงเหี้ยๆ ก็ตาม

เฮ้ย เดี๋ยวดิ ไอ้พวกที่ทิ้งงานกลางครัน แล้วอ้างว่าทำไม่ไหว ค่าแรงไม่เยอะพอ ไม่คุ้ม
มันควรจะพิจารณาตัดสินใจตั้งแต่ตอนรับงานครั้งแรกสุดแล้วไม่ใช่เรอะ
ได้ต้นฉบับเล่มแรกๆ มาไว้ในมือ ได้อ่านผ่านตา ก็น่าจะพอตัดสินใจได้แล้วว่าไหวหรือไม่ไหว คุ้มหรือไม่คุ้ม
วงการนี้มันแคบนะเว้ย แปลๆ เลิกๆ แบบนี้เดี๋ยวก็โดนแบล็คลิสต์ไม่รู้เรื่อง คราวหน้าเขาจะไม่อยากส่งงานให้เอา

อะไรไม่เหี้ยเท่ากับ ไม่มี ไม่หนี ไม่ส่ง ผ่านเดดไลน์แรกก็แล้ว เดดไลน์สองก็แล้ว
ไม่เสร็จก็ไม่บอก ไม่ทำแล้วก็ไม่บอก ติดขัดเหี้ยอะไรก็ไม่บอก ถามไปกี่ทีๆก็ทำอยู่ๆ แล้วเฟดหนีงานไปเลยเฉยๆ
พอหมดเดดไลน์สุดท้ายให้มาเจรจามึงจะเอายังไง ก็มาดราม่าใส่ แม่ด่า พ่อป่วย ยายเสีย เมียคลอด คอมพัง ฯลฯ
สรุปคือมาทำให้เสียเวลารอมึงฟรีๆ แผนงานการตลาด กำหนดหนังสือออก บรูฟ จัดอาร์ท พิมพ์เตรียมตัวมาครึ่งปีพังหมดเพราะมึงคนเดียว

>>16 อย่างมึงบอกแหละ ล่ามไม่กี่ชั่วโมงก็หาเงินหมื่นได้แล้ว แต่นั่งแปลหลังขดหลังแข็งกี่วันวะกว่าจะได้ซักหมื่น แถมถอดชื่อไม่ถูกใจโดนโอตาคุจูนิเบียวN3มโนเอามาด่าอีก (กูไม่ใช่คนแปลเรื่องนั้นนะw แค่ยกตัวอย่าง)

>>20 มีอ้างดูแลยายไง ปีก่อน

>>18 >>18 http://www.manager.co.th/CelebOnline/ViewNews.aspx?NewsID=9530000167263
ถ้าตามนี้จริงถือว่าโหดมากเลยนะ นั่งทำงานรวดเดียว7ชั่วโมงถึงเลิกงาน งานแกถึงได้ออกมาเร็วสุดๆ

ส่วนเรื่องหลินโม่วนี่ได้ยินคร่าวๆว่าเจ้าตัวแปลมาก่อนแบบไม่เป็นทางการ พอน.มาแปลแล้วมันดันคล้าย ซึ่งก็ไม่แปลก นินายกำลังภายในมีจารีตการแปลเป็นภาษาลิเกอยู่แล้ว จะออกมาคล้ายกันเป็นเรื่องปรกติ

>>23 นักแปลรุ่นใหม่ได้ครึ่งนึงของปู่ น.ก็เยี่ยม อย่าลืมนะมึง ปู่แกอายุหกสิบกว่าแล้ว
ส่วนเรื่องแปบเหมือนสปอยก็เป็นไปว่ะ ก็แม่งแปลมาเล่มเดียวกันนี่ ถ้ามึงลอกไอ้ที่แปบผิดมาสิ ความถึงจะแตก

>>19 นิยายบางเรื่องอ่านเล่มแรกๆ กับเนื้อเรื่องเล่มหลังๆ เนื้อเรื่องต่างกันราวฟ้ากับเหว ยากเหมือนเป็นคนละเรื่อง เลยต้องมาชิ่งเล่มหลังๆ เป็นไปได้มั้ย

>>25 เท่าที่อ่านมายังไม่เคยเจอเลยนะ เจอแต่ตรงกันข้าม เล่มแรกมักจะยากที่สุด เพราะต้องหาข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับเรื่องนั้นเยอะมาก เริ่มจาก 0 แต่พออ่านไปอ่านมาจะยิ่งง่ายขึ้น ทั้งในส่วนที่พอมีความรู้พื้นฐานในสโคปของนิยายเรื่องนั้นแล้ว และเริ่มคุ้นเคยกับภาษาและสไตล์ของคนเขียน

แต่อาจจะมีก็ได้มั้ง อะไรก็เป็นไปได้ แต่อ่านนิยายมาเป็นสิบๆ ปียังไม่เคยเจอนะ

แต่มันจะมีอีกเคสนึงอันนี้เรื่องอารมณ์มากกว่า คือไม่ชอบงานที่แปลตั้งแต่เล่มแรก แต่ทนแปลไป เล่มสองเล่มแรกยังพอทนไหว แต่ยิ่งแปลมากเข้าก็ยิ่งท้อแท้ ยิ่งเบื่อหน่าย แต่กูไม่เคยทิ้งงานนะ แค่รู้สึกว่ายิ่งแปลยิ่งเหนื่อยจิต ทั้งที่มันไม่ได้ยาก